| dc.contributor.advisor | Κυπριωτάκη, Μαρία | |
| dc.contributor.author | Τράικου, Φανή | |
| dc.contributor.other | Traikou, Phani | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2019-02-25T12:55:42Z | |
| dc.date.available | 2019-02-25T12:55:42Z | |
| dc.date.copyright | 2019-02-25 | |
| dc.date.issued | 2018-12 | |
| dc.identifier.other | ΕΠΑ/2018/00063 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3903 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Σκοπός της παρούσας ποιοτικής μελέτης (μελέτη περίπτωσης) είναι να διερευνηθούν οι αντιλήψεις των τυπικά αναπτυσσόμενων παιδιών μιας τάξης δημοτικού σχολείου, καθώς και οι κοινωνικές τους σχέσεις με έναν συμμαθητή τους με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ). Πιο συγκεκριμένα, ερευνάται η ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ των αντιλήψεων και των κοινωνικών επαφών των παιδιών προς το παιδί με ΔΑΦ. Μέσα συλλογής δεδομένων αποτέλεσαν το Attitude Scale (Ερωτηματολόγιο Στάσεων), το Κοινωνιομετρικό Ερώτημα και η συζήτηση με τα παιδιά. Ακόμη, πραγματοποιήθηκε ημιδομημένη συνέντευξη με τον εκπαιδευτικό της γενικής τάξης και την εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης για να διερευνηθεί το πώς αντιλαμβάνονται την επαφή και τις σχέσεις του παιδιού με ΔΑΦ με τους συμμαθητές του, ενώ εστίασαν και στη συνεργασία που οι ίδιοι έχουν με την οικογένεια του παιδιού, με άλλους ειδικούς αλλά και μεταξύ τους. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν μέσα από τα εργαλεία συλλογής δεδομένων έδειξαν μια γενική ουδετερότητα τόσο στις στάσεις όσο και στις κοινωνικές επαφές των παιδιών προς τον συμμαθητή τους με ΔΑΦ. Τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά φαίνεται να μην έχουν ούτε πολύ θετικά ούτε πολύ αρνητικά συναισθήματα προς τον συμμαθητή τους, κι ενώ δείχνουν να έχουν τις καλύτερες προθέσεις προς τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, στην πράξη δείχνουν να μην ξέρουν πώς να ενσωματώσουν το παιδί με ΔΑΦ στις δραστηριότητές τους. Από τις απαντήσεις των εκπαιδευτικών στις συνεντεύξεις τους φαίνονται να επιβεβαιώνονται τα παραπάνω αποτελέσματα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις ο εκπαιδευτικός της γενικής τάξης φάνηκε να απαντά πιο αισιόδοξα, αναφορικά με τις αντιλήψεις και τις σχέσεις των μαθητών με το παιδί με ΔΑΦ, σε σχέση με την εκπαιδευτικό της παράλληλης στήριξης η οποία φάνηκε για τα ίδια θέματα να κρατά πιο επιφυλακτική στάση. Ακολουθούν κάποια γενικά συμπεράσματα, οι περιορισμοί της παρούσας έρευνας καθώς και προτάσεις για περαιτέρω διερεύνηση. | el_GR |
| dc.format.extent | 131 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Διαταραχή αυτιστικού φάσματος | el_GR |
| dc.subject | Autism spectrum disorder | el_GR |
| dc.title | Αντιλήψεις παιδιών σχολικής ηλικίας για τα παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος και οι κοινωνικές τους σχέσεις: Μια μελέτη περίπτωσης | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The purpose of this qualitative study (case study) is to explore the perceptions of the
typically developing children of a primary school class, as well as their social
relationships with a classmate who has Autistic Spectrum Disorder (ASD). More
specifically, the relationship between the perceptions and the social relationships of the
children towards the child who has ASD is being investigated. Means of data collection
were the Attitude Scale, the Sociometric Question and the discussion with the children.
In addition, a semi-structured interview was conducted with the general education and
main class teacher and the parallel support teacher to explore how they perceive the
contact and the relationship of the child with his classmates. Moreover, they responded
about their co-operation with the child's family, with other experts but also with each
other. The results which were obtained through the data collection tools show both
neutral attitudes and social relationships of children towards their classmate with ASD.
Typically developing children seem to have neither positive or negative feelings towards
their classmate. While they seem to have good intentions towards children with special
educational needs in practice they do not know how to integrate the child who has ASD
in their activities. The teachers' responses to their interviews confirm the above results,
although in some cases the general-education teacher appeared to be more optimistic
about the attitudes and the relationships of the students with the child who has ASD
compared to the parallel support teacher who seemed to be more cautious about the
same issues. A general conclusion, the limitations of the current research as well as
suggestions for further investigation are mentioned. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
