| dc.contributor.advisor | Ζέκας, Χριστόδουλος | |
| dc.contributor.author | Τσουκιά, Φωτεινή | |
| dc.contributor.other | Tsoukia, Fwteini | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2015-08-25 | |
| dc.date.accessioned | 2015-08-26T10:22:47Z | |
| dc.date.available | 2015-08-26T10:22:47Z | |
| dc.date.copyright | 2015-06 | |
| dc.date.issued | 2015-08-26 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2015/00020 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2061 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η εξέταση της μετάφρασης των
Εκκλησιαζουσών του Αριστοφάνη από τον Κ. Ταχτσή, ως προς την επίτευξη των
στόχων της θεατρικότητας, της ενότητας του ύφους και της πιστότητας προς το
πρωτότυπο. Με δεδομένο τον προβληματισμό σχετικά με τη μεταφρασιμότητα της
αττικής κωμωδίας και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η εν λόγω μετάφραση έχει
αξιοποιηθεί σε πλήθος παραστάσεων από το 1979 μέχρι σήμερα, η εργασία επιχειρεί
να διερευνήσει κατά πόσον η πρόταση του Ταχτσή αποτελεί μία ικανοποιητική
απάντηση στο πρόβλημα της μεταφοράς του Αριστοφάνη στη νέα ελληνική. Στο
θεωρητικό πλαίσιο του πρώτου μέρους παρουσιάζονται οι αρχές και οι στόχοι του
μεταφραστή, τα οποία συσχετίζονται με τις μεταφραστικές θεωρίες που
αποτυπώνουν. Από τον συσχετισμό αρχών και θεωριών προκύπτει ότι η προσέγγιση
του Ταχτσή εμπίπτει στο μοντέλο της στρατηγικής της συνεπούς μετάφρασης του Σ.
Γραμμενίδη. Σύμφωνα με την εν λόγω προσέγγιση, οι μεταφραστικές τεχνικές
επιλέγονται αφενός στο πλαίσιο της λειτουργίας που καλείται να επιτελέσει το
κείμενο‐στόχος στον πολιτισμό υποδοχής, αφετέρου στη βάση των προθέσεων του
συγγραφέα και των ιδεών που εκφράζονται στο αρχικό κείμενο. Στο δεύτερο μέρος
παρουσιάζονται συνοπτικά τα κύρια χαρακτηριστικά του αριστοφανικού κειμένου,
όπως αναδύονται μέσα από το συγκεκριμένο έργο, σε σχέση με τις απαιτήσεις που
εγείρουν σε επίπεδο μετάφρασης. Στο τρίτο μέρος, μέσω της αντιπαραβολής και της
ανάλυσης αποσπασμάτων των δύο κειμένων, τεκμαίρεται ότι, σε επίπεδο μακροδομής
του μεταφράσματος, εφαρμόζεται, ως επί το πλείστον, η στρατηγική της
οικειοποίησης, ως προς τη γλωσσική διάσταση του κειμένου, και της
ανοικείωσης/ξενοποίησης, ως προς την απόδοση των πολιτισμικών ενδεικτών, με
εξαίρεση περιπτώσεις στις οποίες μία ξενοποιητική προσέγγιση θα εμπόδιζε την
πρόσληψη. Σε επίπεδο μικροδομής, κατόπιν της ανάλυσης των τεχνικών που
εφαρμόζονται για την απόδοση των ιδιαίτερων κειμενικών συστατικών του
πρωτοτύπου, συνάγεται ότι, μέσω της συγκεκριμένης μεταφραστικής προσέγγισης,
παράγεται ένα αποτέλεσμα αφενός πιστό στο ύφος και το πνεύμα του πρωτοτύπου,
αφετέρου λειτουργικό, με όρους θεατρικότητας, στη γλώσσα και τον πολιτισμό
υποδοχής, το οποίο μπορεί να αποτελέσει ολοκληρωμένη μεταφραστική πρόταση για
τη μεταγραφή του συνόλου των έργων της αττικής κωμωδίας στη νέα ελληνική. | el_GR |
| dc.format.extent | vii, 83 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Αριστοφάνης -- π. 446-385 π. Χ. | el_GR |
| dc.subject | Αριστοφάνης -- π. 446-385 π.Χ. -- Μεταφράσεις στα Νέα Ελληνικά | el_GR |
| dc.subject | Αριστοφάνης -- π. 446-385 π.Χ. -- Εκκλησιάζουσαι | el_GR |
| dc.title | Ο Τσαχτσής ως μεταφραστής του Αριστοφάνη. Οι θεωρητικές του αρχές και η εφαρμογή τους στην απόδοση των "Εκκλησιαζουσών" | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The objective of the present postgraduate thesis is to examine the translation of
Aristophanes’ Ecclesiazousae by C. Taktsis in relation to the goals of performability, unity
of register and faithfulness to the original. Given the dispute over the translatability of
Attic comedy and taking into consideration the fact that the translation in hand has been
used in a great number of theatrical productions since 1979, this thesis attempts to
explore the extent to which the suggestion put forward by Taktsis constitutes an
adequate answer to the problem of transposing Aristophanes to Modern Greek. Within
the theoretical context of the first part, I present the translator’s principles and goals
which I set against the translation theories they reflect. Through the correlation of
principles and theories it is deduced that Taktsis’s approach falls into the model of the
strategy of consistent translation (στρατηγική της συνεπούς μετάφρασης) introduced by
S. Grammenidis. According to this approach, the translation techniques are determined,
on the one hand, by the function the target text is expected to fulfil in the target culture
and, on the other hand, by the author’s intentions and the ideas expressed in the
original text. The second part of the dissertation presents the main characteristics of
Aristophanic texts, as these are illustrated in the Ecclessiazousae, regarding the
challenges they raise in terms of translation. In the third part, by juxtaposing and
analyzing extracts from the two texts, I reach the conclusion that, on a macro structural
level, a domestication strategy is mainly applied, as far as the language is concerned,
while a foreignization approach is adopted as regards the translation of cultural
references, with the exception of cases in which a foreignizing strategy might impede
perception. On a micro structural level, following the analysis of the techniques applied
to the special features of the source text, it is inferred that Taktsis’s Aristophanes is
both faithful to the style and spirit of the original text and functional in terms of
performability within the culture of the target language. All in all, I suggest that Taktsis’s
approach may constitute a well‐rounded proposal to the translation of Attic comedy into
Modern Greek. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
