Μια σκηνοθετική προσέγγιση του έργου Αυτός που λέει ΝΑΙ / Αυτός που λέει ΟΧΙ του Μπέρτλοτ Μπρεχτ από παιδιά της Δ' Δημοτικού εφαρμόζοντας τις τεχνικές του Μπρεχτ, της διερευνητικής δραματοποίησης του θεάτρου της επινόησης

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι οι μαθητές της Δ’ Δημοτικού, μέσω πιο σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας του θεάτρου, να εκφραστούν συναισθηματικά, να καλλιεργήσουν την κριτική τους σκέψη, να αμφισβητήσουν. Άξονάς μας σε αυτή τους την προσπάθεια είναι το διδακτικό έργο του Μπρεχτ Αυτός που λέει Ναι/Αυτός που λέει Όχι. Το θεωρητικό μέρος της εργασίας που αποτελείται από τρία κεφάλαια εστιάζει, αρχικά, στα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ο μαθητής από την ένταξη της Θεατρικής Παιδείας στο δημοτικό σχολείο, ενώ αναλύεται και η σημασία της σχολικής παράστασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια προσωπική και κοινωνική εξέλιξη τόσο τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς όσο και το κοινό. Εν συνεχεία, γίνεται λόγος για τα κριτήρια με τα οποία επιλέχθηκε να διδαχθεί το έργο του Μπρεχτ στους μαθητές και οι λόγοι που απορρίφθηκαν πολλά άλλα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Κατόπιν, γίνεται αναφορά στη Διερευνητική Δραματοποίηση, στο Θέατρο της Επινόησης και στην μπρεχτική αποστασιοποίηση, μέθοδοι που αποτελούν την βάση για να προσεγγίσουν οι μαθητές το έργο του Μπρεχτ. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η θεωρία αυτών των μεθόδων, από ποιους προήλθαν, ποιες είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιούν. Σε επόμενο στάδιο πραγματοποιείται μια εκτενής ανάλυση σε σχέση με το τι σημαίνει Επικό Θέατρο του Μπρεχτ και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του, στοιχεία που ερευνήθηκαν και από τους μαθητές. Έπειτα, διερευνάται η σημασία των διδακτικών έργων του Μπρεχτ, ο σκοπός συγγραφής τους, ενώ αναλύεται διεξοδικά και το διδακτικό του έργο Αυτός που λέει Ναι/Αυτός που λέει Όχι, το οποίο αποτελεί το εγχειρίδιο πάνω στο οποίο οι μαθητές θα αξιοποιήσουν τις τεχνικές που προαναφέρθηκαν. Στο τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο, που είναι και το πρακτικό μέρος της εργασίας, γίνεται μια λεπτομερής καταγραφή των συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στη διδάσκουσα και τους μαθητές, προκειμένου να κατανοήσουν βαθύτερα το έργο του Μπρεχτ, αλλά και τον εαυτό τους.