Η σπουδαιότητα του ηγετικού ρόλου του διοικητή στρατιωτικής μονάδας της Εθνικής Φρουράς για την επίτευξη της αποστολής της: Η περίπτωση του Στρατού Ξηράς

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής αποτελεί η διοίκηση των μονάδων του στρατού ξηράς ως αναπόσπαστο στοιχείο της επιτυχούς εκτέλεσης της αποστολής τους. Σκοπός της διατριβής ήταν να μελετήσει και να παρουσιάσει την ηγετική συμπεριφορά των ανώτερων στελεχών ενός οργανισμού, ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητά της διοίκησης στο εκάστοτε περιβάλλον. Παράλληλα, σκοπό είχε να διερευνήσει τη διαχρονική ηγετική συμπεριφορά των διοικητών της Εθνικής Φρουράς, μέσα από τις αντιλήψεις ανδρών που έχουν εκπληρώσει τη στρατιωτική τους θητεία και να συζητήσει εάν η επιστημολογία που αναπτύσσεται στη σχετική βιβλιογραφία εφαρμόζεται στη στρατιωτική ηγεσία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η διατριβή αναπτύχθηκε σε δύο μέρη, με το πρώτο να αποτελεί το θεωρητικό μέρος και το δεύτερο ποσοτική ερευνητική μελέτη σχετικά με τη διοίκηση στρατιωτικών μονάδων του στρατού ξηράς. Το πρώτο μέρος στηρίχθηκε στη βιβλιογραφική επισκόπηση προκειμένου να μελετηθούν και να αναλυθούν βασικές έννοιες και θεωρίες ενώ, το ερευνητικό κομμάτι στηρίχθηκε σε πρωτογενή δεδομένα που συλλέχθηκαν με τη χρήση ερωτηματολογίου. Ειδικότερα μέσω της ερευνητικής μεθοδολογίας που ακολουθήθηκε, επιχειρήθηκε να διερευνηθεί κατά πόσο η διοίκηση των στρατιωτικών μονάδων ασκείται στη βάση των λειτουργιών της επιστήμης της διοίκησης. Παράλληλα, καταβλήθηκε προσπάθεια να διερευνηθούν τα ηγετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες που διαθέτουν οι διοικητές των μονάδων, ο βαθμός στον οποίο οι τελευταίοι ασκούν ορισμένους ηγετικούς ρόλους στην πράξη, το στυλ ηγεσίας που παρουσιάζουν και αν τελικά η ηγεσία που εφαρμόζουν μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματική. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η μοναδική διοικητική λειτουργία στην οποία οι διοικητές του δείγματος δραστηριοποιούνταν αισθητά, ήταν η λειτουργία του ελέγχου. Αν και διέθεταν σε μέτριο βαθμό τα ηγετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες που εξετάστηκαν, εντούτοις έγινε ξεκάθαρη η απαίτησή τους για πειθαρχία και τήρηση των διαταγών. Παράλληλα, ασκούσαν τους υπό εξέταση ηγετικούς ρόλους χωρίς ιδιαίτερο ζήλο μέσα από ένα ήπιο αυταρχικό στυλ ηγεσίας. Η μέτριου βαθμού ωριμότητα των οπλιτών που στελεχώνουν τις στρατιωτικές μονάδες, φαίνεται να συνάδει με το συγκεκριμένο στυλ ηγεσίας. Τέλος, η αποτελεσματικότητα της ηγεσίας των διοικητών του δείγματος κρίθηκε, επίσης, μέτριου βαθμού, με ελαφρά διάκριση στην επίλυση προβλημάτων.