Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΑστερίου, Δημήτριος
dc.contributor.authorΤριτάς, Φίλιππος
dc.contributor.otherTritas, Filippos
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2012-07-24
dc.date.accessioned2012-07-24T11:32:43Z
dc.date.available2012-07-24T11:32:43Z
dc.date.copyright2012-07
dc.date.issued2012-07-24
dc.identifier.otherMBA/2012/00074el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/335
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΣε μια περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που διανύει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας, προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η "αλλαγή νοοτροπίας" σε όλα τα επίπεδα που τη συνθέτουν. Ένα απο τα επίπεδα αυτά, είναι και ο δημόσιος τομέας, του οποίου πρωταρχικός στόχος και κοινή κοινωνική επιδίωξη αποτελεί πλέον, η μετατροπή των υπηρεσιών που παρέχει, σε σύγχρονες, αξιόπιστες, λειτουργικές και πιο αποτελεσματικές μονάδες. Προκειμένου οι δημόσιοι οργανισμοί να πραγματοποιήσουν την αποστολή τους, η οποία, η οποία συνίσταται στο να συμβάλουν κατά το μέρος που αναλογεί στον καθένα, στην κοινωνική ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την τάξη και την ασφάλεια, θα πρέπει να μετατραπούν σε οργανισμούς μάθησης, βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόο τη λειτουργία τους προς όφελος του κονωνικού συνόλου. Με την οργανωσιακή μάθηση τα μέλη του οργανισμού μπορούν να προοδέυουν, να συνεργαζονται και να καινοτομούν, και να αποδίδουν αποτελεσματικότερα, δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την, κατά το καλύτερο δυνατόν, επιτυχία της αποτολής του. Η παρούσα διατριβή μελετά τα χαρακτηριστικά ενός οργανισμού μάθησης σε μια δημόσια υπηρεσία, όπως είναι η Δημοτική Αστυνομία, εξετάζοντας τη συλλογική μάθηση και ανάπτυξη αυτής, το οργανωτικό της περιβάλλον, τα κίνητρα και τις ανταμοιβές, τις γνώσεις και τις δεηξιότητες των υπαλλήλων της. Στόχος της έρευνας, είναι να διαπιστωθεί αν και σε ποιο βαθμό η Δημοτική Αστυνομία πληροί τα κριτήριακαι τις απαιτήσεις, για να μπορέσει να χαρακτηριστεί ως ένας οργανισμός μάθησης. Η μέθοδος προσέγγισης του προβλήματος, έγινε με την ανάλυση απαντήσεων δημοτικών αστυνόμων διαφορετικώνδήμων της χώρας, σε ειδικό ερωτηματολόγιο που τους υποβλήθηκε. Οι απαντήσεις σε αυτό έδειξαν ότι, οι τωρινές πολιτικές διοίκησης ανθρωπίνων πόρων, δεν ευνοούν την ανάπτυξη των χαρακτηριστικών ενός οργανισμού μάθησης, για την υπο εξέταση, υπηρεσία. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα φανέρωσε την αναγκαιότητα δομικής σε βάθος αλλαγής και μεταρρύθμισης του οργανισμού, αφου παρατηρήθηκε αποθάρρυνση στην επιμόρφωση και μετεκπαίδευση του προσωπικού του, έλλειψη ξεκάθαρης αποσαφήνισης των συστημάτων, των διαδικασιών και των γραμμών αναφοράς του, απουσία στόχων απόδοσης και ανατροφοδότησης, εμπόδια στη διάχυση της γνώσης, της πληροφορίας και της συμμετοχής του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και τέλος, έλλειψη προτροπής του για την καινοτομία, τον πειραματισμό και το ρίσκο. Προκειμένου η Δημοτική Αστυνομία να μετατραπεί σε ένα δημόσιο οργανισμό μαθησης, απαιτεί η διοίκηση να κατανοήσει τη μεγάλη και σημαντική σημασία που έχει το ανθρώπινο δυναμικό της για την επίτευξη της αποστολής της. Είναι επιτακτικόοι σύγχρονες δημόσιες διοικήσεις να αναπτύξουν συστηματικούς μηχανισμούς διάχυσης της γνώσης και της οργανωσιακής μάθησης στα μέλη τους και να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις ικανότητες τους προκριμένου να εξελίξουν την οργανωτική τους κουλτούρα και να δώσουν αξία, όχι μόνο στον υπο διοίκηση οργανισμό τους, αλλά και στις υπηρεσίες που παρέχουν.el_GR
dc.format.extent103 σ. πιν., εικ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.subjectΟργανισμός μάθησηςel_GR
dc.subjectΟργανωσιακή μάθησηel_GR
dc.subjectΟργανωσιακή μάθηση -- Δημόσιος Τομέαςel_GR
dc.subjectLearning organizationel_GR
dc.subjectOrganization learningel_GR
dc.subjectOrganization learning -- Public Sectorel_GR
dc.titleΟργανισμοί μάθησης στο ελληνικό δημόσιο: Η περίπτωση της δημοτικής αστυνομίαςel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractn a time of economic, social and political crisis, that our country spends for the last few years, raises the imperative "change of culture" at all levels that it comprises. One of these levels is the public sector, whose primary objective and common social goal now, is to transform the services provided in modern, reliable, functional and more efficient units. Public agencies in order to carry out their mission, which is to contribute in part attributable to each, to social peace, justice, order and security, should be transformed into learning organizations, by improving their operation for the benefit of society. With organizational learning, members of the organization can thrive, collaborate, innovate and perform more efficiently, creating in this way the right conditions for the best possible success of its mission. This thesis examines the characteristics of a learning organization in a public service, such as the Municipal Police, examining its collective learning and development, the organizational environment, incentives and rewards, knowledge and skills of its employees. The aim of this research is to determine whether and to what extent the Municipal Police meets the criteria and requirements in order to qualify as a learning organization. The problem was approached with analyzing the responses that municipal policeman in different municipalities of the country gave, at a special questionnaire submitted to them. Replies to this showed that the current human resource management policies, do not favour the characteristics growth of a learning organization for the under consideration, service. Specifically, the survey revealed the need for deep organization structural change and reform, since there was observed a discouragement in training and retraining of personnel, lack of a clear clarification of systems, procedures and lines of reporting, absence of performance goals and feedback, barriers in diffusion of knowledge, information and participation in decision making and finally, lack of inducement for innovation, experimentation and risk. In order for the Municipal Police to become a public learning organization, the administration requires to understand the great and significant importance of human resources for achieving its mission. It is imperative that modern public administrations have to develop systematic mechanisms of diffusion of knowledge and organizational learning to their members and make the most usage of their abilities, in order to develop their organizational culture and provide value, not only in their own management organization, but also in the services that they provide.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής