Οργανισμοί μάθησης στο ελληνικό δημόσιο: Η περίπτωση της δημοτικής αστυνομίας

Abstract

Σε μια περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που διανύει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας, προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η "αλλαγή νοοτροπίας" σε όλα τα επίπεδα που τη συνθέτουν. Ένα απο τα επίπεδα αυτά, είναι και ο δημόσιος τομέας, του οποίου πρωταρχικός στόχος και κοινή κοινωνική επιδίωξη αποτελεί πλέον, η μετατροπή των υπηρεσιών που παρέχει, σε σύγχρονες, αξιόπιστες, λειτουργικές και πιο αποτελεσματικές μονάδες. Προκειμένου οι δημόσιοι οργανισμοί να πραγματοποιήσουν την αποστολή τους, η οποία, η οποία συνίσταται στο να συμβάλουν κατά το μέρος που αναλογεί στον καθένα, στην κοινωνική ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την τάξη και την ασφάλεια, θα πρέπει να μετατραπούν σε οργανισμούς μάθησης, βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόο τη λειτουργία τους προς όφελος του κονωνικού συνόλου. Με την οργανωσιακή μάθηση τα μέλη του οργανισμού μπορούν να προοδέυουν, να συνεργαζονται και να καινοτομούν, και να αποδίδουν αποτελεσματικότερα, δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την, κατά το καλύτερο δυνατόν, επιτυχία της αποτολής του. Η παρούσα διατριβή μελετά τα χαρακτηριστικά ενός οργανισμού μάθησης σε μια δημόσια υπηρεσία, όπως είναι η Δημοτική Αστυνομία, εξετάζοντας τη συλλογική μάθηση και ανάπτυξη αυτής, το οργανωτικό της περιβάλλον, τα κίνητρα και τις ανταμοιβές, τις γνώσεις και τις δεηξιότητες των υπαλλήλων της. Στόχος της έρευνας, είναι να διαπιστωθεί αν και σε ποιο βαθμό η Δημοτική Αστυνομία πληροί τα κριτήριακαι τις απαιτήσεις, για να μπορέσει να χαρακτηριστεί ως ένας οργανισμός μάθησης. Η μέθοδος προσέγγισης του προβλήματος, έγινε με την ανάλυση απαντήσεων δημοτικών αστυνόμων διαφορετικώνδήμων της χώρας, σε ειδικό ερωτηματολόγιο που τους υποβλήθηκε. Οι απαντήσεις σε αυτό έδειξαν ότι, οι τωρινές πολιτικές διοίκησης ανθρωπίνων πόρων, δεν ευνοούν την ανάπτυξη των χαρακτηριστικών ενός οργανισμού μάθησης, για την υπο εξέταση, υπηρεσία. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα φανέρωσε την αναγκαιότητα δομικής σε βάθος αλλαγής και μεταρρύθμισης του οργανισμού, αφου παρατηρήθηκε αποθάρρυνση στην επιμόρφωση και μετεκπαίδευση του προσωπικού του, έλλειψη ξεκάθαρης αποσαφήνισης των συστημάτων, των διαδικασιών και των γραμμών αναφοράς του, απουσία στόχων απόδοσης και ανατροφοδότησης, εμπόδια στη διάχυση της γνώσης, της πληροφορίας και της συμμετοχής του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και τέλος, έλλειψη προτροπής του για την καινοτομία, τον πειραματισμό και το ρίσκο. Προκειμένου η Δημοτική Αστυνομία να μετατραπεί σε ένα δημόσιο οργανισμό μαθησης, απαιτεί η διοίκηση να κατανοήσει τη μεγάλη και σημαντική σημασία που έχει το ανθρώπινο δυναμικό της για την επίτευξη της αποστολής της. Είναι επιτακτικόοι σύγχρονες δημόσιες διοικήσεις να αναπτύξουν συστηματικούς μηχανισμούς διάχυσης της γνώσης και της οργανωσιακής μάθησης στα μέλη τους και να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις ικανότητες τους προκριμένου να εξελίξουν την οργανωτική τους κουλτούρα και να δώσουν αξία, όχι μόνο στον υπο διοίκηση οργανισμό τους, αλλά και στις υπηρεσίες που παρέχουν.