Στρατηγικές απολογίας στο λόγο των Ευάγγελου Βενιζέλου, Αλέξη Τσίπρα και Γεωργίου Α. Παπανδρέου για τη μνημονιακή εμπλοκή: Μια ρητορική ανάλυση

Abstract

Η παρούσα μελέτη διερευνά το ρόλο της στρατηγικής απολογίας στην χάραξη της πολιτικής επικοινωνιακής στρατηγικής και τη χρήση της στον πολιτικό λόγο. Για τη συγκρότηση του θεωρητικού πλαισίου έγινε διεπιστημονική μελέτη, τόσο για το ρητορικό είδος της απολογίας όσο και για τη διαδικασία της διαχείρισης κρίσεων. Η μελέτη της απολογίας γεννά τόσο ερευνητικά όσο και προσωπικά ερωτήματα για τη σπουδαιότητάς της σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων σχέσεων. Καθώς έχει τη δύναμη να ανασυγκροτεί τις σχέσεις, τόσο τις διαπροσωπικές όσο και ευρύτερων ομάδων, αξίζει να διερευνηθεί η σημασία της στην πολιτική ζωή και το πώς μπορεί να συμβάλει στην εξισορρόπηση των σχέσεων μεταξύ των πολιτικών και του εκλογικού σώματος. Η απολογία όταν εντάσσεται στη χάραξη μιας πολιτικής εκστρατείας, έχει την δυνατότητα να διαμορφώσει νέο ήθος για το δρων πολιτικό υποκείμενο. Η απουσία της, όταν τα σφάλματα του παρελθόντος είναι σοβαρά, είναι εκκωφαντική και εμποδίζει την ανάταξη της εικόνας του πολιτικού υποκειμένου καθώς και την αποκατάσταση της σχέσης τους με κρίσιμα μέρη της κοινωνίας. Για τις ανάγκες διερεύνησης του ρόλου και της σημασίας της, καθώς και των επιμέρους στρατηγικών μέσω των οποίων διεκπεραιώνεται, αναλύθηκαν οι λόγοι τριών πολιτικών αρχηγών κατά την προεκλογική εκστρατεία των εθνικών εκλογών στην Ελλάδα, το 2015. Οι κ.κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος και Αλέξης Τσίπρας, ως πρωταγωνιστές της εισαγωγής σειράς Μνημονίων στην πολιτική ζωή της Ελλάδας της οικονομικής κρίσης, αποτελούν ικανή περίπτωση μελέτης της απολογίας και της σημασίας της.