Βελτίωση της ποιότητας στην περιφερειακή δημόσια υγεία και κοινωνική μέριμνα: Καλές διεθνείς πρακτικές-ευκαιρίες και εμπόδια εφαρμογής στην Ελλάδα
Επιτομή
Η ποιότητα στις υπηρεσίς υγείας είναι πολυδιάστατη έννοια και αποτελεί διαχρονικό στοίχημα. Η αύξηση των δαπανών υγείας, η πρόοδος της επιστ΄μης και η άνοδος του μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου δημιούργησαν την ανάγκη παροχής ανώτερων και αποδοτικότερων υπηρεσιών φροντίδας υγείας με την έννοια της συμμόρφωσης των φορέων για τη μεγιστοποίηση της ικανοποίησης των ασθενών αλλά και των κυβερνήσεων για την επίτευξη της οικονομικής αποτελεσματικότητας και της κοινωνικής ευημερίας. Στο πλαίσιο αυτο, τα τελευταία χρόνια υποστηρίζεται διεθνώς, η σπουδαιότητα του τοπικού ρόλου στην παραγωγικότητα του συστήματος δημόσιας υγείας. Η εργασία σκοπεύει να διερευνήσει τις δυνατότητες βελτίωσης στη ποιότητα των Διευθυνσεων Δημόσιας υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας τοπικής αυτοδιοίκησης Β' βαθμού (Περιφέρειες) της Ελλάδος. Στόχος είναι η αξιολόγηση της υφιστάμενης κατάστασης λειτουργίας τους και η σύγκριση με τη διεθνή πρακτική προκειμένου να εντοπισθούν τα εμπόδια και οι δυνατότητες βελτίωσης προς όφελος της, εν γένει, δημόσιας υγείας. Για την επίτευξη του στόχου της διατριβής χρησιμοποιήθηκε συστηματικη βιβλιογραφική ανασκόπηση για α) τη διερεύνηση του ισχύοντος ελληνικού συστήματος δημόσιας υγείας και κοινωνικής μέριμνας και ειδικότερα σε περιφερειακό επίπεδο άσκησης των σχετικών αρμοδιοτήτων και β) την αναζήτηση της διεθνούς εμπειρίας για την οργάνωση των συστημάτων υγείας και των καλών πρακτικών απο χώρες όπου εφαρμόδθηκαν αντίστοιχα ποιότικά συστήματα. Απο τη συγκριτική μελέτη προέκυψε ότι οι δυνατότητες βελτίωσης της ποιότητας των Περιφερειακών Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της χώρας που αφορούν σε θεσμικό, οργανωτικό και λειτουργικό επίπεδο. Επιπλέον, η μελέτη κατέδειξε την ανάγκη α) διενέργειας πρωτογενούς έρευνας για το επίπεδοποιότητας των Περιφερειακών διεθύνσεων Υγείας που συγκροτήθηκαν στο πλαίσιο της πρόσφατης διοικητικής ανασυγκρότησης του κράτους και β) Διερεύνησης της σχέσης μεταξύ αποδοτικότητας της υγείας και συμμετοχής της τοπικής αυτοφιοίκησης στην παροχή της, με σκοπό να διαφωτίσουν τη σημασία και την αποτελεσματικότητα των τοπικών δομων και μηχανισμών στη βελτίωση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού.