| dc.description.abstract | Αναμφίβολα η αστυνομία συνιστά αδιαμφισβήτητο κοινωνικό θεσμό κάθε πολιτισμένης και ευνομούμενης κοινωνίας. Ταυτόχρονα θεωρείται και όργανο της εκτελεστικής εξουσίας. Για να λειτουργήσει εύρυθμα, παραγωγικά και αποτελεσματικά ένας τόσο σημαντικός θεσμός, πρέπει απαραιτήτως να στηρίζεται σε ευέλικτους κανονισμούς, ανάλογη οργάνωση, συνεχή ανάδειξη και ανάπτυξη ηγετικών στελεχών, κατάλληλο προσωπικό, άρτια εκπαίδευση και επαρκή υλικοτεχνική υποδομή (Ιορδάνου & Αλεξάνδρου, 2006). Το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί το πολυτιμότερο κεφάλαιο σε ένα οργανισμό, έτσι και στην Αστυνομία τα μέλη αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της. Η παροχή κινήτρων στα μέλη της, στην σημερινή δύσκολη οικονομική περίοδο την οποία διανύουμε, είναι επιτακτική μορφή ανάγκης στον οργανισμό και παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στο έργο το οποίο επιτελούν.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να προσδιορίσει τους μοχλούς παρακίνησης τους οποίους επιβάλλεται να έχει υπόψη του ένας οργανισμός όπως η Αστυνομίας ώστε να συμβάλει στην ορθή υποκίνηση του Αστυνομικού για να πετύχει τα βέλτιστα στο τομέα και στα καθήκοντα τα οποία του ανατίθενται, να εξαχθούν αποτελέσματα μέσω σχετικής έρευνας, να υποβληθούν εισηγήσεις για βελτίωση των υφιστάμενων παραμέτρων, γεγονός που εκτιμάται ότι θα συμβάλει θετικά στην επαγγελματική καταξίωση του Αστυνομικού και στο προσδιορισμό των κινήτρων τα οποία δύναται να παρακινήσουν τον Αστυνομικό στη βελτίωση του έργου του.
Τα κίνητρα είναι μια ψυχολογική διαδικασία η οποία διεγείρει, κατευθύνει και διατηρεί μια συμπεριφορά προς ένα στόχο (Κωσταρίδου-Ευκλείδη, 1997). Επειδή, βεβαίως, δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τα κίνητρα κάποιου, συνάγουμε συμπεράσματα γι’ αυτά από τη συμπεριφορά του. Συγκεκριμένα, η διέγερση απαντά στο ερώτημα γιατί κάποιος κάνει κάτι; Η κατεύθυνση αναφέρεται στο γιατί κάποιος κάνει αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα και όχι κάτι άλλο; Τέλος, η διατήρηση προσπαθεί να ερμηνεύσει το γιατί κάποιος συνεχίζει να κάνει κάτι; | el_GR |
