dc.contributor.advisor | Σιεχατέ, Μαρια | |
dc.contributor.author | Λουίζου, Δήμητρα | |
dc.contributor.other | Louizou, Demetra | |
dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
dc.date.accessioned | 2023-01-25T12:00:27Z | |
dc.date.available | 2023-01-25T12:00:27Z | |
dc.date.copyright | 2023-01-25 | |
dc.date.issued | 2022-11 | |
dc.identifier.other | ΠΠΑ/2022/00181 | el_GR |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5447 | |
dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
dc.description.abstract | Η καταστροφή μνημείων και έργων τέχνης ή η αρπαγή τους και η μεταφορά τους έξω από τη χώρα όπου βρίσκονται κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων ή ξένης κατοχής, έχει αποτελέσει κοινή πρακτική στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αντίθετα, η φροντίδα για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών από καταστροφή, φθορά ή λεηλασία, που μπορεί να υποστούν σε καιρό πολέμου, δεν εκτείνεται σε βάθος χρόνου. Για τους νικητές το «δικαίωμα στα λάφυρα» αποτελεί μέρος της ιδεολογίας του πολέμου. Αναπότρεπτη συνέπεια της άσκησης του «δικαιώματος» αυτού είναι η λαφυραγώγηση και συχνά η καταστροφή των μνημείων, του αντιπάλου, εφόσον μάλιστα αποτελούν εθνικά ή πολιτιστικά σύμβολα. Τα παραδείγματα από όλες τις ιστορικές περιόδους είναι αναρίθμητα (Κόνσολα, 1995 σελ.39). Ο όρος «πολιτιστική κληρονομιά» σημαίνει κάτι που διαφυλάσσεται με προσοχή και αγάπη για να παραδοθεί στις επόμενες γενιές. Παρόλα αυτά δεν είναι εφικτό να διαφυλαχτούν όλα τα αντικείμενα της πολιτιστικής κληρονομιάς μιας ομάδας ανθρώπων ή μιας χώρας.
Τα σύγχρονα δίκαια χαρακτηρίζονται από την τάση αυστηροποίησης του νομικού τους πλαισίου με σκοπό την προστασία των πολιτιστικών αγαθών. Κατά τους δύο τελευταίους αιώνες η αποικιοκρατία, οι πολεμικές συρράξεις, η βιομηχανοποίηση, ο εκμοντερνισμός, οι οικιστικές παρεμβάσεις κ.α έχουν προκαλέσει παγκοσμίως την καταστροφή ή την απώλεια μεγάλου μέρους πολιτιστικών αγαθών, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό σε απώλεια, κατά σημαντικό ποσοστό, της πολιτιστικής ταυτότητας μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων. Η διαπίστωση του φαινομένου αυτού είναι που έχει δημιουργήσει μια διάθεση για αναγέννηση της πολιτιστικής παράδοσης, που αφενός συνεισφέρει στην αναγέννηση της υπερηφάνειας ενός λαού και στην ανανέωση της δημιουργικότητας του και αφετέρου, αποτελεί συνεχή πηγή έμπνευσης. Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας αποτελεί η σύνδεση της έννοιας της εθνικής ταυτότητας και του ζητήματος επαναπατρισμού πολιτιστικών αγαθών και ειδικότερα των αρχαιοτήτων. Γίνεται επίσης αναφορά στον ρόλο που διαδραμάτισαν τα μουσεία και οι μουσειακές συλλογές κατά τον 18ο και 19ο αιώνα.
Η εργασία εστιάζει στην υπόθεση των Χάλκινων του Benin τα οποία αφαιρέθηκαν από τo Βασίλειο του Benin κατά την διάρκεια μιας αιματηρής επιδρομής το 1897 από βρετανικά στρατεύματα, και σήμερα διακοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Καταγράφονται τόσο οι απόψεις που υποστηρίζουν τον επαναπατρισμό των Χάλκινων του Benin καθώς και ενέργειες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση, όσο και οι απόψεις των Οικουμενικών μουσείων οι οποίες έλαβαν και επίσημη μορφή μέσω της «Διακήρυξης για την σημασία και την αξία των Οικουμενικών μουσείων». | el_GR |
dc.format.extent | xii, 76 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
dc.language | gr | el_GR |
dc.language.iso | gr | el_GR |
dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
dc.subject | Πολιτιστική κληρονομιά | el_GR |
dc.subject | Cultural heritage | el_GR |
dc.subject | Εθνική ταυτότητα | el_GR |
dc.subject | National identity | el_GR |
dc.title | Διεκδίκηση-Επαναπατρισμός αρχαιοτήτων και εθνική ταυτήτα: η περίπτωση των Benin Bronzes | el_GR |
dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
dc.description.translatedabstract | The destruction of monuments and works of art, or their looting and removal from the country where they are located during military operations or foreign occupation, has been a common practice throughout human history. In contrast, the care to protect cultural property from destruction, damage or looting, which may be suffered in time of war, does not extend over time. For the victors the "right to the spoils" is part of the ideology of war. An unavoidable consequence of the exercise of this "right" is the looting and often the destruction of the monuments of the opponent, since they are indeed national or cultural symbols. Examples from all historical periods are countless (Κόνσολα, 1995 σελ.39). The term "cultural heritage" means something that is preserved with care and love to be handed down to future generations. However, it is not possible to preserve all the objects of the cultural heritage of a group of people or a country.
Modern rights are characterized by a tendency to tighten their legal framework in order to protect cultural assets. During the last two centuries, colonialism, wars, industrialization, modernization, residential interventions, etc. have caused worldwide the destruction or loss of a large part of cultural goods, thus leading to a significant loss of cultural identity of large population groups. Τhe ascertainment of this phenomenon that has created a spirit for revival of cultural tradition, which on the one hand contributes to the rebirth of a people's pride and the renewal of its creativity and on the other hand, is a constant source of inspiration. The object of study of this paper is the connection between the concept of national identity and the issue of repatriation of cultural goods and particularly antiquities. Reference is also made to the role played by museums and museum collections in the 18th and 19th centuries.
The study case we will deal with is the Benin Bronzes which were taken from the Kingdom of Benin during a bloody raid in 1897 by British troops, and today adorn the world's greatest museums. Both the views supporting the repatriation of the Benin bronzes and actions taken in this direction are recorded, as well as the views of the Ecumenical museums which received official form through the "Declaration on the importance and value of the Universal museums". | el_GR |
dc.format.type | pdf | el_GR |