| dc.contributor.advisor | Τάλιας, Μιχαήλ | |
| dc.contributor.author | Πόντου, Ραφαέλλα | |
| dc.contributor.other | Pontou, Rafaella | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-09-13T06:00:26Z | |
| dc.date.available | 2022-09-13T06:00:26Z | |
| dc.date.copyright | 2022-09-12 | |
| dc.date.issued | 2022-05 | |
| dc.identifier.other | ΠΥΣΣ/2022/00243 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5320 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η αναφορά μαθήματων για τα συστήματα υγείας από τη διεθνή εμπειρία διαφόρων υγειονομικών κρίσεων στο παρελθόν (συμπεριλαμβανομένης και της υπό εξέλιξης πανδημίας), η διεξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την εφαρμογή τους στο σχεδιασμό και λειτουργία των συστημάτων υγείας και, βάσει αυτών, ο καθορισμός των αναγκών για τη μεταρρύθμιση και δημιουργία μιας νέας ανθεκτικής πραγματικότητας για τα συστήματα υγείας στο μέλλον.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Για τη μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση σε επιστημονικές βάσεις δεδομένων (PubMed, ScienceDirect, JSTOR), στο λογισμικό Mendeley, δημοσιεύσεις στις επίσημες ιστοσελίδες ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών (του Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, OECD, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), διαδικτυακών περιοδικών (Journal for Sustainability, Journal of Health Policy and Management, Journal of the European Observatory of Health Systems and Policies, International Journal of Technology Assessment in Health) και γενικότερα στο διαδίκτυο μέσω συμβατικών εργαλείων αναζήτησης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το ξέσπασμα της πρόσφατης πανδημίας COVID-19 έφερε στην επιφάνεια αρκετές υποκείμενες αδυναμίες των ευρωπαϊκών συστημάτων υγείας. Σε αυτές τις αδυναμίες οφείλονταν εξ’ ολοκλήρου ή εν μέρει αρκετά από τα προβλήματα που προέκυψαν, όπως η διατάραξη της κανονικής λειτουργίας των συστημάτων και η μη έγκαιρη και ανεπαρκής αντιμετώπιση της πανδημίας. Το γεγονός ότι τα προβλήματα αυτά, όπως διαπιστώνεται, είναι κοινά ή παρόμοια με αυτά που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν διάφορα συστήματα υγείας που βίωσαν υγειονομικές κρίσεις στο παρελθόν, υποδεικνύει ότι τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας δεν εφάρμοσαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα μαθήματα από προηγούμενες εμπειρίες (έστω και αν δεν είχαν επηρεαστεί άμεσα από αυτές). Συνεπακόλουθα, τα πλείστα ήταν απροετοίμαστα μπροστά στη νέα και μεγαλύτερη απειλή της πανδημίας. Οι υποκείμενες αυτές αδυναμίες των συστημάτων υγείας που έφεραν στην επιφάνεια οι υγειονομικές κρίσεις αφορούν στο ανθρώπινο δυναμικό (αριθμητικές ελλείψεις, ανεπαρκής κατανομή των επαγγελματιών υγείας στο σύστημα, ανεπαρκής κατάρτιση και ανεπαρκής ή/ και μη αποδοτικός συνδυασμός ικανοτήτων), στην ανεπαρκή ή/ και μη αποδοτική χρηματοδότηση, στις ελλείψεις σε φάρμακα και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό (συμπεριλαμβανομένου και προστατευτικού εξοπλισμού), στην ανεπάρκεια σε κατάλληλες υποδομές σε υγειονομικές δομές, στην ανεπαρκή ή/ και προβληματική χρήση της τεχνολογίας και των πληροφοριακών συστημάτων υγείας. Το αποτέλεσμα ήταν η ανεπαρκής συλλογή δεδομένων και διαχείριση της πληροφορίας, ο προβληματικός συντονισμός και συνεργασία μεταξύ των εταίρων για αντιμετώπιση της εκάστοτε απειλής αλλά και αδυναμία στην προώθηση των συμφερόντων και πολιτικών αποφάσεων υπέρ της υγείας (και συγκεκριμένα της δημόσιας υγείας). Όλα αυτά υποδεικνύουν την ύπαρξη αδύναμης ηγεσίας και διακυβέρνησης. Ουσιαστικά, οι αδυναμίες αυτές σχετίζονται με τα δομικά στοιχεία ενός συστήματος υγείας. Τα λειτουργικά προβλήματα που προέκυψαν από αυτές, με τη σειρά τους δημιούργησαν ή/ και αύξησαν τα εμπόδια στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, αύξησαν τις σπατάλες στα συστήματα υγείας, καθώς και τις ανισότητες στην υγεία, οδηγώντας σε αναποτελεσματική και μη αποδοτική παροχή υπηρεσιών υγείας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες απειλούν, εν τέλει, τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας μακροχρόνια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα μέτρα ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των συστημάτων υγείας που λήφθηκαν στο παρελθόν φάνηκε να είναι ανεπαρκή και να επικεντρώνονται μόνο στα στάδια της απορρόφησης και προσαρμογής στις νέες συνθήκες, αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για μεταρρύθμιση των συστημάτων υγείας, ως μέρος και της διαδικασίας για την προετοιμασία για την αντιμετώπιση μελλοντικών υγειονομικών κρίσεων. Επιπλέον, άλλα μέτρα που λήφθηκαν γενικά για την ενδυνάμωση των συστημάτων υγείας, με στόχο και την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων τους, ήταν επίσης ανεπαρκή και κατακερματισμένα και ως εκ τούτου μη αποτελεσματικά στον επιθυμητό βαθμό. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η περίπλοκη σχέσης αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης μεταξύ των δομικών στοιχείων ενός συστήματος υγείας αγνοήθηκε πλήρως ή εν μέρει σε προηγούμενες πολιτικές υγείας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται μια ασυνέχεια ή/ και ασυμβατότητα μεταξύ των πολιτικών αυτών. Δεδομένου του ότι προβλέπεται πως το ξέσπασμα υγειονομικών κρίσεων θα είναι όλο και συχνότερο στο μέλλον, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τον τομέα της υγείας και ειδικά τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας, η τρέχουσα πανδημία COVID-19 οφείλει να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συστημάτων υγείας. Συγκεκριμένα, απαιτείται μεταρρύθμιση με στόχο την αύξηση της ευελιξίας και ανθεκτικότητάς στα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας, καθώς και την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων της καθολικής κάλυψης, πρόσβασης σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας, αποτελεσματικότητας, αποδοτικότητας και ισότητας, με παράλληλη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Για το σκοπό αυτό απαιτείται μια συστημική προσέγγιση, αφού όπως διαπιστώνεται η ενδυνάμωση και μεταρρύθμιση των δομικών στοιχείων μεμονωμένα συνδέεται με τον κίνδυνο να παραλειφθούν οι τρόποι με τους οποίους αυτά και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές υγείας μπορούν να αλληλοεπιδράσουν και να επηρεάσουν τη λειτουργία ενός συστήματος. Συνδέεται ουσιαστικά με τον κίνδυνο υποβελτιστοποίησης των συστημάτων υγείας. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο, περίπλοκο, δαπανηρό, επικίνδυνο και, τουλάχιστον αρχικά, ανατρεπτικό εγχείρημα. Παρόλα αυτά είναι ένα εγχείρημα αναγκαίο και εν τέλει αναπόφευκτο. Τέλος, ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν η ενδυνάμωση και μεταρρύθμιση των συστημάτων υγείας να λαμβάνει υπόψη τον ευρύτερο ορισμό του συστήματος υγείας. Να περιλαμβάνει, δηλαδή και τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους και φροντίδας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν όλες οι πιθανές αιτίες που προκαλούν ανισότητες στην υγείας, οι οποίες μέχρι τώρα δρουν ως παράγοντες αποδυνάμωσης των συστημάτων υγείας. | el_GR |
| dc.format.extent | 88 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Συστήματα υγείας -- Υγειονομικές κρίσεις | el_GR |
| dc.subject | Healthcare systems -- Health crises | el_GR |
| dc.title | Συστήματα υγείας στην εποχή των υγειονομικών κρίσεων και της αβεβαιότητας- μαθήματα από το παρελθόν και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας ανθεκτικής πραγματικότητας για τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | OBJECTIVE: The objective of this study is to gather lessons learned from the international experience of different health crises in the past (including the ongoing pandemic), to draw conclusions on the implementation of those lessons in the design and function of the European health systems so far and, based on them, to determine the needs for reform of the European health systems for the creation of a new, resilient reality for them.
METHODOLOGY: For this study, a literature review was conducted in scientific databases (PubMed, ScienceDirect, JSTOR), Mendeley software, and publications on formal websites of European and International Organizations and Agencies (World Health Organization, European Medicines Agency, OECD, European Commission, European Parliament), internet journals (Journal for Sustainability, Journal of Health Policy and Management, Journal of the European Observatory of Health Systems and Policies, International Journal of Technology Assessment in Health) and more generally on the internet, using conventional search tools.
RESULTS: The outbreak of the recent COVID-19 pandemic has exposed many of the underlying weaknesses of the European health systems. Those were the main or part of the main cause of many of the problems that have arisen, such as the disruption of the usual function of the health systems and the untimely and inadequate response to the pandemic. The fact that those problems, as it turns out, are common or similar between different health systems that have experienced health crises in the past, indicates that the European health systems have not implemented the lessons learnt from those previous experiences (even if they weren’t directly affected by them) adequately. As a result, most of them had been unprepared in the face of the new and greater threat of the ongoing pandemic. Those underlying weaknesses of the health systems, brought to the surface by health crises, concern the human resources (numeric deficiencies, inadequate distribution of health professionals within the system, insufficient training and inefficient skills mix), the insufficient and/ or inefficient funding of the health system, shortages in medicines and medical equipment (including protective equipment), the inadequate infrastructure, the inadequate and/ or problematic use of information technology and information systems. Those resulted in insufficient and inefficient data collection and information management, in problematic coordination and collaboration between partners in the health system to address the threat and to promote the interests and political decisions in favour of the health sector (and particularly, of public health). This situation indicates the existence of weak leadership and governance in the European health systems. The above-mentioned weaknesses are basically related to the building blocks of a health system. The functional problems resulting from them have, in turn, created and/ or increased the barriers to accessing health services, the waste of resources in health systems and the inequalities in health, leading to ineffective and inefficient provision of health services. Ultimately, the sustainability of health systems in the long term is being threatened.
CONCLUSIONS: The measures taken in the past to increase the resilience of health systems seemed to be incomplete and focused only on absorbing the threat and adapting to the new conditions. They largely ignored the need for transformation of the health systems, as part of the process of preparation for future crises. Further, any previous measures taken to strengthen the health systems in general and with the aim of achieving their long-term goals, were insufficient and/ or highly fragmented and hence not effective to the desired level. This was mainly because of the complex relationship of interdependence and interactions between the building blocks of the health systems being completely or partly ignored. As a result, there was a discontinuity and/ or incompatibility between different health policies implemented in the past. Since it is expected that health crises will be more frequent in the future, increasing further the uncertainty which characterizes the health sector and especially the sustainability of the health systems, the current pandemic must be used as an opportunity by the European countries to reform their health systems. More specifically, the aim should be to increase the flexibility and resilience of the European health systems and to bring them closer to reaching their long-term goals of universal coverage, access to high-quality services, effectiveness, efficiency, and equality, while ensuring their sustainability. A systemic approach is required, as it was concluded that strengthening and transforming each building block individually and independently relates to the risk of ignoring the ways in which those and the applied policies to them can interact and affect each function of the system, beyond their intended effect. Subsequently, this could eventually lead to sub-optimization of the health systems. This is a very difficult, complicated, costly, risky, and even disruptive (at least at the beginning) project to be undertaken. Nevertheless, it has proven to be essential and hence unavoidable. Finally, the ideal situation would be to strengthen and transform the European health systems by considering the wider definition of a health system. That is to also include reform of the social care system, in order to tackle all the possible roots (i.e., health determinants) of inequalities in health, which act to weaken a health system. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
