| dc.contributor.advisor | Πετρίδης, Αντώνης | |
| dc.contributor.author | Νικολάου, Γιώργος | |
| dc.contributor.other | Nicolaou, Giwrgos | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-06-21T10:02:49Z | |
| dc.date.available | 2022-06-21T10:02:49Z | |
| dc.date.copyright | 2022-06-21 | |
| dc.date.issued | 2022-05 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2022/00170 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5167 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Βασικό ζήτημα που πραγματεύεται η παρούσα διατριβή είναι το πώς οι Ελληνοκύπριοι καλλιτέχνες του 21ου αιώνα αντιλαμβάνονται το αρχαίο δράμα και πώς καταπιάνονται με αυτό. Ουσιαστικός μου στόχος είναι η ανεύρεση και η μελέτη του ιδεολογικού υπόβαθρου που υπάρχει πίσω από τις παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος στην Κύπρο κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Για να το πετύχω αυτό επέλεξα να μελετήσω τέσσερις παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος που ανέβηκαν στην Κύπρο κατά την τελευταία εικοσαετία. Οι παραγωγές αυτές είναι:
η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Χρίστου Ζάνου του 2004, η Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μαγδαλένας Ζήρα του 2017, ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μηνά Τίγκιλη του 2014 και το Ήμουν η Λυσιστράτη του Αντώνη Γεωργίου σε σκηνοθεσία Λούκας Βαλέβσκι του 2016.
Κοινό σημείο των τεσσάρων αυτών παραγωγών αποτελεί το γεγονός ότι όλες τους χρησιμοποιούν το αρχαίο κείμενο για να τοποθετηθούν κριτικά απέναντι σε σύγχρονα ζητήματα. Οι παραγωγές της Λυσιστράτης και του Ιφιγένεια εν Αυλίδι στέκονται κριτικά και επιδιώκουν να αποδομήσουν το κυρίαρχο εθνικό αφήγημα της ελληνοκυπριακής κοινότητας όσον αφορά το κυπριακό πρόβλημα. Η παραγωγή του Φιλοκτήτη από την άλλη γίνεται αφορμή για προβληματισμό απέναντι στην ιστορική περίοδο του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, ενώ το Ήμουν η Λυσιστράτη, έχοντας ως βάση του την αριστοφανική Λυσιστράτη, στέκεται κριτικά απέναντι σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο, τις έμφυλες ταυτότητες, την κοινωνική ευθύνη κ.ά. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 58 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Greek drama (Satyr plays) -- Cyprus -- 21st century | el_GR |
| dc.subject | Αρχαίο ελληνικό δράμα -- Κύπρος -- 21ος αιώνας | el_GR |
| dc.title | Η ιδεολογική χρήση του αρχαίου ελληνικού δράματος από την ελληνοκυπριακή κοινότητα κατά τον 21ο αιώνα μέσα από την ανάλυση τεσσάρων θεατρικών παραγωγών | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | This thesis focuses on the ways in which 21st-century Greek Cypriot theatre artists perceive ancient Greek drama and how they engage with it. My main objective is to explore and analyse the ideological foundations behind selected productions of ancient Greek drama in Cyprus in the last two decades. To this end, I study the following four productions: Lysistrata by Aristophanes directed by Christos Zanos in 2004; Iphigenia in Aulis by Euripides directed by Magdalena Zira in 2017; Philoctetes by Sophocles directed by Minas Tigilis in 2014; and Imoun i Lysistrati (I was Lysistrata) by Antonis Georgiou directed by Lukasz Walewski in 2016.
A common feature of these four productions is that they all use the ancient text to address contemporary issues. The productions of Lysistrata and Iphigenia in Aulis take a critical stance against- and seek to deconstruct the dominant Greek Cypriot narratives regarding the Cypriot problem. Philoctetes's production on the other hand reflects on the Greek Civil War, while Imoun i Lysistrati, based on Aristophanes’ Lysistrata, tackles issues such as war, gender identity, social responsibility, etc. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
