| dc.contributor.advisor | Παπαϊωάννου, Γεώργιος | |
| dc.contributor.author | Μακρίδης, Μάριος | |
| dc.contributor.other | Makridis, Marios | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2022-03-24T08:40:59Z | |
| dc.date.available | 2022-03-24T08:40:59Z | |
| dc.date.copyright | 2022-03 | |
| dc.date.issued | 2021-12 | |
| dc.identifier.other | ΠΠΑ/2021/00166 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5094 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η μεταπτυχιακή διατριβή αυτή επιχειρεί να περιγράψει τις σύγχρονες μεθόδους ψηφιοποίησης και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ξεκινώντας από τις διαδικασίες καταγραφής και λεπτομερούς αποτύπωσης των ευρημάτων μέχρι και την ανάδειξη τους στο μουσειακό περιβάλλον. Το μουσειακό περιβάλλον δεν προσεγγίζεται μόνο ως προς την αρχιτεκτονική του δομή, αλλά ερμηνεύεται και επανακαθορίζεται ως πολυδιάστατος χώρος που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Καταλύτης σε αυτή τη δυναμική προσέγγιση του μουσειακού περιβάλλοντος, αποτελούν οι τεχνολογικές εφαρμογές υψηλής εμβύθισης, όπως η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, οι οποίες διαρρηγνύουν την παραδοσιακή διάσταση του χώρου και εμπλουτίζουν την μουσειακή εμπειρία με πολυμεσικές πληροφορίες. Μέσω της εφαρμογής αυτών των τεχνολογιών επιχειρείται να διερευνηθεί η έννοια της συμμετοχικότητας στην πολιτιστική εμπειρία της διάδοσης της πολιτιστικής πληροφορίας και της αποκεντρωμένης δομής των πολιτιστικών οργανισμών. Παράλληλα, με την παρουσίαση καινούργιων τεχνολογιών όπως είναι οι αλυσίδες συστοιχιών και οι μη ανταλλάξιμες μάρκες αξίας, επιχειρούνται να διαφανούν εναλλακτικές δομές οργάνωσης και τεκμηρίωσης του πολιτιστικού αποθέματος, αλλά και μορφές βιωσιμότητας απαλλαγμένες από οικονομικές κηδεμονίες, είτε αυτές προέρχονται από κρατικές παροχές είτε από επιχειρηματικούς κύκλους.
Αφού γίνει μια ιστορική αναδρομή στις έννοιες της πολιτιστικής κληρονομιάς και του μουσείου, παρουσιάζονται οι νέες τεχνολογίες ψηφιοποίησης και ανάδειξης με άξονα τη διάδραση του ψηφιακού ή φυσικού επισκέπτη με το έκθεμα. Σημαντική είναι η αναφορά στην έξαρση της πανδημίας του Sars-Cov2, αφού όπως θα διαφανεί παρακάτω, αποτέλεσε τον καταλύτη για την ευρεία υιοθέτηση των ψηφιακών τεχνολογιών από πολλούς πολιτιστικούς οργανισμούς, ώστε να μην διαρραγεί η σχέση του κοινού με τα μουσεία. Μέσα από την ανασκόπηση των δράσεων του Ερμιτάζ, τόσο κατά την περίοδο της πανδημίας όσο και μέσα από την πάγια ψηφιακή του στρατηγική, διαφαίνονται οι αξίες της ανοικτής πρόσβασης, του πειραματισμού στα νέα τεχνολογικά μέσα και της συμμετοχικότητας στις δράσεις του πολιτιστικού αυτού οργανισμού. Συνοψίζοντας, παρατίθενται οι σκέψεις για το μέλλον της ψηφιοποίησης και της γενικότερης ψηφιακής στρατηγικής των πολιτιστικών οργανισμών και το κατά πόσο αυτοί οι οργανισμοί μπορούν να αποκεντρωθούν από παραδοσιακά μοντέλα διαλογής πολιτιστικού περιεχομένου και διαμοιρασμού της πολιτιστικής πληροφορίας. | el_GR |
| dc.format.extent | 60 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ψηφιακή πολιτιστική κληρονομιά | el_GR |
| dc.subject | Digital heritage | el_GR |
| dc.title | Η ψηφιοποίηση ως παράγων συντήρησης και προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς: το Μουσείο Ερμιτάζ | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | This postgraduate dissertation attempts to describe the modern methods of digitization and promotion of cultural heritage, beginning with the processes of capturing and detailed recording of findings to their exhibition in the museum environment. The museum environment is not only approached in terms of its architectural structure but is interpreted and redefined as a multidimensional space that seeks multiple interpretations. In this dynamic approach, high-immersion technology applications, such as virtual and augmented reality, which break down the traditional dimension of space and enrich the museum experience with multimedia information constitute major catalysts. Through the application of these technologies, an exploration of the concept of participation in the cultural experience of the dissemination of cultural information and the decentralized structure of cultural organizations, is attempted. At the same time, with the introduction of new technologies, such as blockchains and non-fungible tokens, it its attempted to make apparent, alternative structures for the organization and documentation of the cultural reserve, as well as new methods of sustainability, free from financial guardianship, whether it comes from the state or from private companies.
Following a historical review of the concepts of cultural heritage and the museum, new technologies of digitization and promotion surrounding the interaction of the digital or natural visitor with an exhibit, are presented. Reference to the outbreak of the Sars-Cov2 pandemic is important, as it is proven below, as the outbreak was the catalyst for the widespread adoption of digital technologies by many cultural organizations, so as not to disrupt the public's relationship with museums. Through reviewing the actions of Hermitage both during the period of the pandemic and through their fixed digital strategy, the values of open access, experimentation in new technological means, and participation in the actions of this cultural organization are revealed. Summarizing, thoughts on the future of digitization and the overall digital strategy of cultural organizations and how these organizations can be decentralized of traditional models of cultural content sorting and cultural information sharing are presented. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
