| dc.contributor.advisor | Σωτηριάδης, Ελπιδοφόρος | |
| dc.contributor.author | Λιανοπούλου, Βαρβάρα | |
| dc.contributor.other | Lianopoulou, Varvara | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2021-09-13T10:06:07Z | |
| dc.date.available | 2021-09-13T10:06:07Z | |
| dc.date.copyright | 2021-09-13 | |
| dc.date.issued | 2021-05 | |
| dc.identifier.other | ΔΜΥ/2021/00481 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5066 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Εισαγωγή Βασικό θέμα της παρούσας διατριβής είναι η τριτογενής πρόληψη στα καρδιαγγειακά νοσήματα, το θεωρητικό της υπόβαθρο, το περιεχόμενό της, οι τρόποι εφαρμογής της, η αποτελεσματικότητά της. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι η κύρια αιτία θανάτου και συνεχίζουν να δημιουργούν σημαντικό ιατρικό και κοινωνικο-οικονομικό βάρος στην κοινωνία. Η υλοποίηση προγραμμάτων τριτογενούς πρόληψης στους καρδιαγγειακούς ασθενείς έχει σημαντικά πλεονεκτήματα και μετρήσιμη αποτελεσματικότητα σε πολλαπλά επίπεδα.
Σκοπός Σκοπό της διατριβής αποτελεί η διερεύνηση του κατά πόσον η αξιοποίηση προγραμμάτων τριτογενούς πρόληψης στο πλαίσιο της παρακολούθησης και αντιμετώπισης ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα, έχει θετικό αντίκτυπο στην πρόληψη της υποτροπής, την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Μεθοδολογία Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση επιστημονικών άρθρων, μελετών μέσω μηχανών αναζήτησης /ηλεκτρονικών βάσεων αποδελτίωσης βιβλιογραφικών δεδομένων συμπεριελήφθησαν άρθρα και μελέτες που δημοσιεύθηκαν μετά το 2000 κυρίως μετά το 2010 έως τον 1ο του 2021.
Συμπεράσματα. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή, δεδομένης της αμφισημίας που υφίσταται στους επιστήμονες για τους όρους δευτερογενής και τριτογενής πρόληψη στο πεδίο της καρδιολογίας, υιοθετεί την επιστημονική άποψη που ταυτίζει στο πεδίο της καρδιολογίας την τριτογενή πρόληψη με την καρδιακή αποκατάσταση. Η καρδιακή αποκατάσταση που διακρίνεται σε τρείς φάσεις, έχει μετεξελιχθεί κατά τη πάροδο του χρόνου και συμπεριλαμβάνει σήμερα τρείς (3) άξονες υπηρεσιών: α) την αξιολόγηση του καρδιαγγειακού ασθενή, β) πολυτομεακό-πολυπαραγοντικό πλέγμα δραστηριοτήτων (συνιστώμενων από εκπαίδευση, άσκηση, συμβουλευτική, ψυχοκοινωνική υποστήριξη) για την τροποποίηση των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου που σχετίζονται με τη στάση και συμπεριφορά του ασθενή (κάπνισμα, διατροφή, σωματική δραστηριότητα, βάρος, τήρηση φαρμακευτικής αγωγής, γ) φαρμακευτική αγωγή για την τροποποίηση των βιοϊατρικών παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου (υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, κακή χοληστερόλη κ.α). Επιπλέον υιοθετεί τη θέση περί της αναγκαιότητας διάκρισης των επιπέδων πρόληψης παρά το γεγονός ότι κάποιες παρεμβάσεις προτείνονται για εφαρμογή ή/και εφαρμόζονται σε περισσότερα του ενός επιπέδου. Στα εφαρμοζόμενα προγράμματα καρδιακής αποκατάστασης, διαφοροποιήσεις σημειώνονται στις διάφορες χώρες, (κυρίως στα προγράμματα της Φάσης ΙΙ) ως προς τη δομή, τη διάρκεια, το περιεχόμενο, τις μεθόδους εφαρμογής, στο εάν είναι σχεδιασμένα, κυρίως η εκπαίδευση, βάσει ενός θεωρητικού μοντέλου αλλαγής συμπεριφοράς. Διαφοροποιούνται επίσης με το εάν παρέχονται ως εσωτερικών ασθενών σε Κέντρο Αποκατάστασης ή ως εξωτερικών ασθενών ή κατ’ οίκον, εάν παρέχονται μέσω προσωπικής επαφής των επαγγελματιών υγείας, είτε μέσω αξιοποίησης μεθόδων τεχνολογίας. Η αποτελεσματικότητά τους και οι θετικές τους επιπτώσεις αφορούν στη μείωση της θνησιμότητας και της μακροχρόνιας θνησιμότητας, και κατ’ επέκταση την παράταση του προσδόκιμου ζωής των καρδιαγγειακών ασθενών, στη μείωση επανεμφάνισης νέων καρδιαγγειακών επεισοδίων, υποτροπής υφιστάμενου καρδιακού επεισοδίου ή/και στη μείωση των επανεισαγωγών καρδιαγγειακών ασθενών στο νοσοκομείο, ενώ διευκολύνουν τους καρδιαγγειακούς ασθενείς να διακόψουν το κάπνισμα, να τηρήσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα, να υιοθετήσουν πιο υγιεινή διατροφή σε σχέση με την συνήθη τους, να μειώσουν το βάρος τους. Βασικό πρόβλημα που επηρεάζει την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων καρδιακής αποκατάστασης είναι η χαμηλή συμμετοχή και τα ακόμη χαμηλότερα ποσοστά ασθενών που τα ολοκληρώνουν, συνήθως ≤ 30% των επιλέξιμων ασθενών στις αναπτυγμένες χώρες, και που συσχετίζονται από κάποιες μελέτες με χαμηλό εκπαιδευτικό / οικονομικό προφίλ. Στις χώρες χαμηλού και μετρίου εισοδήματος η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, λόγω αφενός της πολύ μεγάλης νοσοκομειακής δαπάνης που απαιτείται να καταβληθεί από τον φτωχό καρδιαγγειακό ασθενή και λόγω του ανεπαρκούς ποσοτικά υγειονομικού δυναμικού. Τέλος, σημαντικό ρόλο, τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο κόσμο παίζουν οι κλινικοί ιατροί, η ευαισθητοποίησή τους και οι γνώσεις τους για την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων. | el_GR |
| dc.format.extent | 84 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Καρδιαγγειακά νοσήματα -- Τριτογενής πρόληψη | el_GR |
| dc.subject | Cardiovascular disease -- Tertiary prevention | el_GR |
| dc.title | Προγράμματα τριτογενούς πρόληψης σε ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα: θεωρητικό υπόβαθρο, περιεχόμενο, προσεγγίσεις και αποτελεσματικότητα | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Background This dissertation deals with the theoretical background, content, application methods and effectiveness of tertiary prevention of cardiovascular diseases. Cardiovascular diseases are the leading cause of death and continue to pose a significant medical and socio-economic burden on society. The implementation of tertiary prevention programs in cardiovascular patients has significant advantages and measurable effectiveness at multiple levels.
Aim The dissertation aims to investigate whether in the context of monitoring and treatment of patients with cardiovascular disease, tertiary prevention programs have a positive impact on preventing relapse, increasing survival rate and improving quality of life.
Methods Search engines were used to carry out online research on electronic academic databases to identify articles and studies that were published in 2000 and later , mainly after 2010 and until January 2021.
Conclusions Given the existing scientific ambiguity when employing the terms of “secondary” and “tertiary prevention” in the field of cardiology, the dissertation adopts the scientific view that identifies tertiary prevention with cardiac rehabilitation. Cardiac rehabilitation is divided into three phases. It has evolved over time and it includes the following three (3) axes of services: a) the cardiovascular patient’s assessment, b) a set of multidisciplinary and multifactorial activities (such as education, exercise, counseling, psychosocial support) that aim to modify the cardiovascular risk factors related to the patient's attitude and behavior (e.g. smoking, diet, physical activity, weight, following of the medication schedule) c) medication that aims to modify the biomedical cardiovascular risk factors (hypertension, dyslipidemia, bad cholesterol, etc.), In addition, the dissertation confirms the need to distinguish between the prevention levels, despite the fact that some interventions may be proposed for implementation and / or are implemented at more than one level. Programs (mainly Phase II cardiac rehabilitation programs) differ in different countries in terms of their structure, length, content, methods, and whether they are designed, mainly as regards education, on the basis of a theoretical model of behavior change. They also differ as regards their target patients (whether they are provided to inpatients in a Rehabilitation Center, to outpatients or at home), and their provision method (whether they are provided through personal contact with health professionals or through the use of technology). Their effectiveness and positive impact are related to reducing mortality and long-term mortality, and consequently extending cardiovascular patients’ life expectancy, reducing the recurrence of new cardiovascular events, reducing relapses of existing heart attacks and/ or reducing cardiovascular patients’ re-admission, while enabling cardiovascular patients to quit smoking, adhere to their medication, increase their physical activity, adopt a healthier diet than usual and lose weight. The effectiveness of cardiac rehabilitation programs is primarily reduced because of low attendance and even lower completion rates among patients, reaching usually less than 30% of eligible patients in developed countries, which some studies associate with a low educational / financial profile. The situation is even worse in low- and middle-income countries because of the very high hospital costs imposed on poor cardiovascular patients and of the lack of sufficient numbers of healthcare professionals. Finally, at least in the developed world, clinicians play an important role in raising awareness and knowledge about the effectiveness of the programs. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
