Ψυχολογικό θέατρο και ρεαλισμός. Η Βασίλισσα της ομορφιάς του Μάρτιν Μακ Ντόνα μέσα από μια σκηνοθετική προσέγγιση για τις ανθρωποφαγικές σχέσεις στο πλαίσιο της οικογένειας

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή αφορά το θεατρικό έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Η βασίλισσα της ομορφιάς ως ένα έργο ρεαλιστικό που εμβαθύνει στον ψυχισμό των ηρώων δίνοντας την αίσθηση ότι οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες της ιστορίας μπορούν να ταυτιστούν απόλυτα με το κοινό. Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα χρησιμοποιεί τον ωμό ρεαλισμό για να αναδείξει μια σχέση εξάρτησης: μητέρας- κόρης η οποία αποτελεί ανατομία των οικογενειακών σχέσεων και βαθιά τομή στη σύγχρονη ζωή. Η σχέση της ηλικιωμένης Μαγκ Φόλαν και της σαραντάχρονης κόρης της Μωρήν είναι μια σχέση επιβολής η οποία εκφράζεται μέσα από το μίσος και την αγάπη που νιώθουν οι δυο γυναίκες. Καθώς ξετυλίγει την καθημερινότητά τους ο Μακντόνα εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχή. Ο συγγραφέας επηρεασμένος από το νατουραλισμό του Αυγούστου Στρίντμπεργκ αναζητά αυτό που δεν φαίνεται. Πρόκειται για μία υπόγεια έκφραση συναισθημάτων που έχει ως όχημά της έναν ιδιαίτερο κυνισμό. Συνεπώς μέσα από το θεατρικό έργο αναδεικνύεται ο απώτερος στόχος του ρεαλιστικού θεάτρου που είναι η προσπάθεια για μεγαλύτερη πιστότητα της καθημερινής ζωής. Η αίσθηση της αληθοφάνειας βοηθά να ταυτιστεί ο θεατής με τους ήρωες και να βιώσει μία ανθρωποφαγική, οικογενειακή σχέση.