Ψυχολογικό θέατρο και ρεαλισμός. Η Βασίλισσα της ομορφιάς του Μάρτιν Μακ Ντόνα μέσα από μια σκηνοθετική προσέγγιση για τις ανθρωποφαγικές σχέσεις στο πλαίσιο της οικογένειας
| dc.contributor.advisor | Γκίνη, Ελένη | |
| dc.contributor.author | Παναγιώτου, Χρήστος | |
| dc.contributor.other | Panagiwtou, Christos | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2021-08-31T08:51:58Z | |
| dc.date.available | 2021-08-31T08:51:58Z | |
| dc.date.copyright | 2021-08-31 | |
| dc.date.issued | 2021-05 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2021/00164 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5012 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή αφορά το θεατρικό έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Η βασίλισσα της ομορφιάς ως ένα έργο ρεαλιστικό που εμβαθύνει στον ψυχισμό των ηρώων δίνοντας την αίσθηση ότι οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες της ιστορίας μπορούν να ταυτιστούν απόλυτα με το κοινό. Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα χρησιμοποιεί τον ωμό ρεαλισμό για να αναδείξει μια σχέση εξάρτησης: μητέρας- κόρης η οποία αποτελεί ανατομία των οικογενειακών σχέσεων και βαθιά τομή στη σύγχρονη ζωή. Η σχέση της ηλικιωμένης Μαγκ Φόλαν και της σαραντάχρονης κόρης της Μωρήν είναι μια σχέση επιβολής η οποία εκφράζεται μέσα από το μίσος και την αγάπη που νιώθουν οι δυο γυναίκες. Καθώς ξετυλίγει την καθημερινότητά τους ο Μακντόνα εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχή. Ο συγγραφέας επηρεασμένος από το νατουραλισμό του Αυγούστου Στρίντμπεργκ αναζητά αυτό που δεν φαίνεται. Πρόκειται για μία υπόγεια έκφραση συναισθημάτων που έχει ως όχημά της έναν ιδιαίτερο κυνισμό. Συνεπώς μέσα από το θεατρικό έργο αναδεικνύεται ο απώτερος στόχος του ρεαλιστικού θεάτρου που είναι η προσπάθεια για μεγαλύτερη πιστότητα της καθημερινής ζωής. Η αίσθηση της αληθοφάνειας βοηθά να ταυτιστεί ο θεατής με τους ήρωες και να βιώσει μία ανθρωποφαγική, οικογενειακή σχέση. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 53 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ψυχολογικό θέατρο | el_GR |
| dc.subject | Psychological theatre | el_GR |
| dc.title | Ψυχολογικό θέατρο και ρεαλισμός. Η Βασίλισσα της ομορφιάς του Μάρτιν Μακ Ντόνα μέσα από μια σκηνοθετική προσέγγιση για τις ανθρωποφαγικές σχέσεις στο πλαίσιο της οικογένειας | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | INTRODUCTION : The current postgraduate dissertation is about Martin McDonagh’s theatrical play: The Beauty Queen as a realistic play deepens into the heroes’ psyche by giving the sense that the three dimensional characters of the story, can identify themselves absolutely with the audience. Martin McDonagh uses the raw realism to highlight a relationship of dependence between a mother and a daughter, which represents the anatomy of family relationships and deep the incision in modern life. PURPOSE OF REASEARCH :The relationship of the old woman, Mug Folan and her 40 years old daughter, Morin, is a relationship of impose, which is expressed through the hatred and love felt by the two women. As he unfolds their daily routine, McDonagh deepens into the human’s soul. The writer, who is influenced by August Strindberg, seeks for this thing that is not seen. It is about an underground expression of emotions that has, as its vehicle, one special cynicism. Therefore, through the theatrical work, the ultimate goal of the realistic theater is to strive for greater fidelity of everyday life. The sense of verisimilitude helps the viewer identify, with the heroes and experience, an ‘’anthropophagic’’, family relationship. | el_GR |
| dc.format.type | el_GR |
