Έλληνες εικαστικοί με μεταναστευτική βιογραφία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1960-1990 στα καλλιτεχνικά κέντρα του Παρισιού και της Νέας Υόρκης
Επιτομή
Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η παρουσίαση του φαινομένου της μετανάστευσης Ελλήνων καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα, και ειδικότερα κατά την περίοδο 1960-1990 προς τα πρωτοπόρα κέντρα πολιτισμού του Παρισιού και της Νέας Υόρκης.
Η μελέτη επικεντρώνεται στους εικαστικούς καλλιτέχνες οι οποίοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα ώστε να γνωρίσουν την πολιτιστική κουλτούρα των δύο τόπων, να σπουδάσουν κοντά σε μεγάλους δασκάλους, να γνωρίσουν ή και να λάβουν μέρος στις καλλιτεχνικές ζυμώσεις όσο αφορά τις νέες αντιλήψεις για την τέχνη. Με διαφορετικούς λόγους να τους ωθούν σε αυτή τη μετακίνηση ανά περίπτωση –εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς ή πολιτικούς– κάποιοι από τους καλλιτέχνες μένουν για ένα διάστημα στο Παρίσι ή τη Νέα Υόρκη, ενώ άλλοι ενσωματώνονται μόνιμα στη χώρα υποδοχής τους και συνυπάρχουν με το καλλιτεχνικό δυναμικό της. Στην απόφαση εκπατρισμού κατά τη μεταπολεμική περίοδο τόσο προς τον καλλιτεχνικό πυρήνα του Παρισιού όσο και προς την αναδυόμενη Νέα Υόρκη, καθοριστική είναι η συμβολή χρηματικής βοήθειας υπό μορφή υποτροφιών εγχώριων και ξένων Ιδρυμάτων, στοιχείο το οποίο επίσης αξιολογείται σε αυτήν τη διατριβή. Τέλος, μετά από συγκριτική ανάλυση των δύο διαφορετικών περιβαλλόντων, επιδιώκεται η διερεύνηση των επιμέρους χαρακτηριστικών της εκάστοτε καλλιτεχνικής δημιουργίας και πορείας και ο βαθμός που επηρέασαν την εξέλιξη των Ελλήνων καλλιτεχνών αλλά και της σύγχρονης, μοντέρνας ελληνικής τέχνης.