| dc.contributor.advisor | Μαρίνης, Άγις | |
| dc.contributor.author | Γιαφεντή, Παναγιώτα-Στεργιανή | |
| dc.contributor.other | Giafenti, Panagiota-Stergiani | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2020-02-21T10:59:12Z | |
| dc.date.available | 2020-02-21T10:59:12Z | |
| dc.date.copyright | 2020-02-21 | |
| dc.date.issued | 2019-12 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2019/00114 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/4442 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στόχος της παρούσας διατριβής είναι να διερευνήσει την πρόσληψη του μύθου της Ωραίας
Ελένης σε δύο μεμακρυσμένα μεταξύ τους χρονικά και ειδολογικά κείμενα, την Ἑλένη του
Ευριπίδη και την Ωραία Ελένη (La Belle Hélène) του Jacques Offenbach, με θεωρητικό
γνώμονα την Αισθητική της Πρόσληψης του H.R. Jauss, και λαμβάνοντας υπόψη κομβικούς
σταθμούς στη γενικότερη ιστορική πρόσληψη του μύθου. Η προσέγγιση των έργων
διαρθρώνεται σε τέσσερις ερευνητικούς άξονες, οι οποίοι αντιστοιχούν στα τέσσερα
μεθοδολογικά εργαλεία και έννοιες κλειδιά του Γερμανού θεωρητικού: Ορίζοντας
Προσδοκιών, Αισθητική Αξία, Κοινωνική λειτουργία του έργου και Αισθητική Απόλαυση
μέσω της Αισθητικής Ταύτισης. Της εξέτασης των έργων προηγείται η παρουσίαση του
θεωρητικού πλαισίου αναφοράς, η προσληπτική διαδρομή του μύθου της Ωραίας Ελένης
στην ομηρική και μεθομηρική παράδοση, καθώς και μία σύντομη αναφορά στους
δημιουργούς των δυο έργων και την εποχή τους. Η διατριβή εστιάζει κατ’ αρχάς στην
ανασύνθεση του Ορίζοντα Προσδοκιών του αρχικού τους κοινού. Εξετάζει την Αισθητική
Απόκλιση των έργων από τις απαιτήσεις του κοινού τότε και σήμερα, καθώς επίσης το πώς
η απόκλιση αυτή επιδρά στον προσδιορισμό της Αισθητικής τους Αξίας. Το
λογοτεχνικό/θεατρικό κείμενο ως αισθητική εμπειρία βιωμένη μέσω της Αισθητικής
Ταύτισης με την ηρωίδα και τους λοιπούς χαρακτήρες, διερευνάται στην υποδοχή των
έργων, αλλά και σήμερα, μέσα από το μοντέλο των πέντε αισθητικών τροπικοτήτων
ταύτισης της Θεωρίας της Πρόσληψης (Συμμετοχική, Αγαστική, Συμπαθητική, Καθαρσιακή,
Ειρωνική). Καταδεικνύεται πως, αν και τα δύο έργα αμφισβητήθηκαν στην εποχή τους, για
διαφορετικούς λόγους το καθένα, στις μέρες μας ανήκουν πλέον αμφότερα στη χορεία των
έργων υψηλής τέχνης και αισθητικής αξίας. Η κοινωνική επίδρασή τους, για μεν την Ἑλένη
δεν ήταν καταλυτική, ήταν ωστόσο ανιχνεύσιμη μέσα στο μεταβατικό, πολιτικά και
πνευματικά, κλίμα που διαμορφώνεται στο τέλος του πέμπτου αιώνα π.Χ.· για δε την Ωραία
Ελένη (La Belle Hélène), σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή μιας περιόδου κατά την οποία
το έργο του συνθέτη αναμορφώνει τον μουσικοθεατρικό και πολιτιστικό χάρτη της
γαλλικής πρωτεύουσας εντός της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Η αισθητική
απόλαυση που το κοινό της Ελένης γεύεται στην τραγική και την κωμική της πραγμάτευση,
εγείρεται μέσω της ταύτισης με την ηρωίδα, η οποία σε κάθε έργο αναπτύσσεται
διαφορετικά, με βάση την απόσταση θεατή–ήρωα που το κείμενο επιτρέπει.
Διαπιστώνουμε πως η ταύτιση αυτή δεν είναι μονοδιάστατη, συγκροτείται με την
σύμπραξη περισσοτέρων της μιας αισθητικών τροπικοτήτων, γεγονός το οποίο
εμπλουτίζει την αισθητική εμπειρία του θεατή/αναγνώστη τους. | el_GR |
| dc.format.extent | v, 113 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ευριπίδης -- π. 480-406 π.Χ. -- Κριτική κειμένων | el_GR |
| dc.title | Ευριπίδη Ελένη - Offenbach La Belle Helene. Ο μύθος της ωραίας Ελένης και η πρόσληψη του | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The purpose of this thesis is to explore the reception of the myth of Helen of Troy in two
dramatic works distant in terms of time and genre, Helen of Euripides and La Belle Hélène
of Jacques Offenbach. The two works are being approached from the theoretical angle of
the Aesthetic of Reception by H.R. Jauss, while also taking into account landmark
developments within the more general area of the historical reception of myth. The
approach adopted by of the two works on the myth of Helen is structured along four
research axes, which correspond to the four methodological tools and key concepts of the
German theorist: Horizon of Expectations, Aesthetic Value, Social Function, Aesthetic
Pleasure, and Aesthetic Identification. The study of the works is preceded by the
presentation of the theoretical context, the receptive trajectory of the myth of Helen of
Troy in the Homeric and post-Homeric tradition, as well as a brief reference to the authors
of the two works and their era. The thesis firstly focuses on reconstructing the horizon of
expectations of the original audience. It examines the aesthetic distance of works from the
demands of the public then and today, as well as the way this divergence influences their
aesthetic value determination. The literary/theatrical text as an aesthetic experience
through the aesthetic identification with the heroine and the rest of the characters is
explored in the reception of the works, then and now, through the model of the five
aesthetic modalities of identification introduced by the Theory of Reception (Associative,
Admiring, Sympathetic, Cathartic, Ironic). It is proved that, although the two works had a
controversial onset, for different reasons each one, nowadays both belong to the realm of
high art and aesthetic value. Their social impact, for Helen, was not catalytic, but it was
nonetheless traceable, in the politically and spiritually transitional climate prevalent at
the end of the fifth century B.C., for La Belle Hélène on the other hand, it signals the great
moment of a period during which the composer’s work reshapes musical theater and even
the cultural map of the French capital within the Second French Empire. The aesthetic
enjoyment that Helen’s audience enjoys in her tragic and comedic fulfillment is evoked
through identification with the heroine, which in each work is being developed
differently, based on the viewer-hero distance that the text allows. We find that
identification is not one-dimensional, it is constituted by the interplay of more than one
aesthetic modalities, which enriches the aesthetic experience of their viewer/reader. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
