| dc.contributor.advisor | Γιαννακού, Άντρη | |
| dc.contributor.author | Χαραλάμπους, Ηλιάνα Γ. | |
| dc.contributor.other | Charalambous, Eliana G. | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2018-02-21T08:52:02Z | |
| dc.date.available | 2018-02-21T08:52:02Z | |
| dc.date.copyright | 2018-02-21 | |
| dc.date.issued | 2017-12 | |
| dc.identifier.other | ΔΜΥ/2017/00418 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3272 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Εισαγωγή: Οι ασθενείς που επιβιώνουν μετά νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας συνεχώς αυξάνονται. Εμφανίζουν μία σειρά νοσηροτήτων και δυσλειτουργιών, όπως Μυϊκή αδυναμία της ΜΕΘ, Κατάθλιψη, Αγχώδη Διαταραχή, Μετατραυματική Διαταραχή (PTSD), γνωσιακά ελλείμματα, μείωση της Ποιότητας Ζωής Σχετιζόμενης με την Υγεία (HRQoL), που περιγράφονται ως Σύνδρομο μετά Εντατική θεραπεία (PICS), αντιστοιχούν σε φορτίο νοσηρότητας χρόνιας νόσου και απαιτούν σύνθετη αντιμετώπιση. Οι φροντιστές τους επίσης μπορεί να παρουσιάσουν Κατάθλιψη, Αγχώδη Διαταραχή ή/και PTSD (PICS-F). Τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι Κλινικές μετά ΜΕΘ (Post-ICU Clinics) λειτουργούν με στόχο τη διάγνωση, φροντίδα και παρακολούθηση των επιβιωσάντων της νοσηλείας σε ΜΕΘ.
Σκοπός: Στόχος της μελέτης είναι, αφ ενός η αναλυτική περιγραφή του PICS και των παραγόντων κινδύνου για ανάπτυξή του, αφ ετέρου η αξιολόγηση των υφιστάμενων Κλινικών μετά ΜΕΘ ως προς τα χαρακτηριστικά δομής και λειτουργίας, και ως προς την επίδρασή τους στις εκβάσεις των ασθενών με PICS.
Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της συστηματικής ανασκόπησης στις βάσεις δεδομένων PubΜed και Scopus, που συμπληρώθηκε από έλεγχο βιβλιογραφικών αναφορών δημοσιευμένων μελετών, σχετικά με Κλινικές μετά ΜΕΘ ή δομημένα προγράμματα παρακολούθησης, που αξιολόγησαν και εφάρμοσαν κάποιου τύπου παρέμβαση σε ενήλικες ασθενείς μετά από νοσηλεία σε γενικές ΜΕΘ. Ακολούθησε σύνθεση (μετα-ανάλυση) των σημειακών εκτιμήσεων επιπολασμού επιμέρους πτυχών του PICS, και των εκβάσεων των ασθενών μετά τη συμμετοχή τους στις Κλινικές μετά ΜΕΘ.
Αποτελέσματα: Από την αναζήτηση 3496 άρθρων επιλέχθηκαν, βάσει κριτηρίων, 12 μελέτες, περιόδου 2003-2016, μέσης διάρκειας 23.2 μηνών, που συμπεριέλαβαν συνολικά 985 ασθενείς (mean 82) από 28 κέντρα, μετά από νοσηλεία σε ΜΕΘ. Μετά αξιολόγηση (QUADAS-2), ο κίνδυνος συστηματικού σφάλματος βρέθηκε χαμηλός σε ποσοστό 67% των μελετών. Οι δομές παρακολούθησης εμφανίζουν μεγάλη οργανωσιακή ετερογένεια. Η συμμετοχή των πληρούντων τα κριτήρια ήταν 55.4%. Αξιολογήθηκαν 14 τομείς υγείας των ασθενών με χρήση 31 διαγνωστικών εργαλείων σε Κλινικές μετά ΜΕΘ, που στελεχώνονταν κυρίως από νοσηλεύτρια, γιατρό ΜΕΘ και φυσιοθεραπευτή. Οι ασθενείς αξιολογούνταν 2-3 μήνες μετά την έξοδό τους: τρία τέταρτα των ασθενών εμφάνιζαν σωματικές, δύο τρίτα γνωσιακές διαταραχές ή/και αναμνήσεις παραισθήσεων· 30% διαγνώστηκαν με κατάθλιψη (εργαλείο HADS-D), αγχώδη διαταραχή (HADS-A) ή/και PTSD (IES), 3-6 μήνες μετά ΜΕΘ. Η HRQoL (SF-36, EQ-5D) υπολειπόταν σημαντικά και η θνητότητα ήταν 13-22% 12 μήνες μετά. Μετά συμμετοχή στις Κλινικές οι ασθενείς εμφάνιζαν βελτίωση όλων των συμπτωμάτων, νοσηροτήτων και της HRQoL. Συγκεκριμένα: για Κατάθλιψη και Αγχώδη διαταραχή το OR (SE) (HADS-D/Α >11) ήταν 0.91 (1.4) (95% CI: 0.46–1.77, I2=0%, p=0.77) και 0.89 (1.28) (95% CI: 0.55–1.44, I2=3%, p=0.64) αντίστοιχα 6 και 12 μήνες μετά, ενώ για την HRQoL το effect size (SE) υπολογίσθηκε για SF-36 PCS 1.55 (1.09) (95% CI: -0.59–3.68, p=0.15) και για SF-36 MCS 2.22 (1.14) (95% CI: -0.03–4.46, p=0.05) 12 μήνες μετά. Για τη θνητότητα το OR (SE) ήταν 0.95 (1.57) (95% CI: 0.39–2.32, I2=0%, p=0.9) 6-12 μήνες.
Συμπεράσματα: Οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ και επιβιώνουν, εμφανίζουν ένα φάσμα διαταραχών σωματικής και ψυχικής υγείας, γνωστικής λειτουργίας, μείωση της HRQoL και αυξημένη θνητότητα, 6-12 μήνες μετά. Οι Κλινικές μετά ΜΕΘ βελτιώνουν όλες τις ανωτέρω δυσλειτουργίες, χωρίς τα ευρήματα να έχουν ισχυρές στατιστικές ενδείξεις. Περαιτέρω έρευνα, με στόχο τη διασαφήνιση της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας αυτών των δομών, με μεγαλύτερο αριθμό κέντρων και ασθενών είναι αναγκαία. | el_GR |
| dc.format.extent | xvi, 125 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ποιότητα ζωής ασθενών | el_GR |
| dc.subject | Quality of life in patients | el_GR |
| dc.subject | Συνδρομο μετα Εντατική Θεραπεία | el_GR |
| dc.subject | Post-Intensive care syndrome | el_GR |
| dc.title | Σύνδρομο μετά τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ο ρόλος των δομών παρακολούθησης ασθενών μετά νοσηλεία σε ΜΕΘ. Συστηματική ανασκόπηση και Μετα-ανάλυση | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Background: Patients who survive an ICU admission and care (ICU survivors) are increasing, due to medical and technological advances. These individuals present a number of morbidities and dysfunctions like ICU-related Muscular Weakness, Depression, Anxiety and Posttraumatic Stress Disorder (PTSD), Cognitive Impairment and decrease of Health-related Quality of Life (HRQoL), described as Post-Intensive Care Syndrome (PICS); this disorder bears the burden of a chronic disease and requires complex approach. Family or care persons can also exhibit Depression, Anxiety and/or PTSD (PICS-F). The last two decades Post-ICU Clinics have been established aiming at the diagnosis, care and follow-up of ICU survivors.
Aim: This research attempts, firstly, to give a comprehensive description of post-ICU impairments (PICS) and their risk factors, and, secondly, to evaluate structure and function characteristics of Post ICU Clinics, and their impact on the outcomes of patients with PICS.
Methods: Systematic literature search in PubMed και Scopus databases, reference lists of published articles and hand search was done, concerning ICU survivors and post-ICU Clinics - or structured post-ICU follow-up programmes - which implemented some type of assessment and intervention for possible dysfunctions of adult patients after a general ICU stay. Synthesis (meta-analysis) of point prevalences of the various impairments (PICS), and of patient outcomes after participation in post-ICU Clinics was performed.
Results: From 3496 publications, 12 studies with 985 (mean 82) patients after an ICU stay in 28 centres were included, based on prespecified criteria. They cover the period 2003-2016 and have 23.2 months mean duration. QUADAS-2 quality assessment was performed which showed low risk of bias in 67% of publications. These Follow-up Clinics are characterized by organizational heterogeneity. Participation of eligible patients was 55.4%. Forteen health domains were assessed based on the use of 31different diagnostic tools. The post-ICU Clinics are predominantly led by nurses, ICU doctors and/or physiotherapists. Patients were assessed 2-3 months after ICU discharge: three quarters of them presented physical, two thirds cognitive dysfunction or delusional memories; 30% were diagnosed with depression (HADS-D tool), anxiety disorder (HADS-A), and/or PTSD (IES), 3-6 months after ICU; there was a significant decrease of HRQoL (SF-36, EQ-5D) and a 13-22% mortality rate 12 months after post ICU. After participation in post-ICU Clinics patients exhibited improvement of all symptoms, morbidities and the HRQoL: Depression and Anxiety disorder had an OR (SE) 0.91 (1.4) (95% CI: 0.46–1.77, I2=0%, p=0.77), and 0.89 (1.28) (95% CI: 0.55–1.44, I2=3%, p=0.64), respectively, based on HADS-D/Α >11 6 and 12 months after ICU, while the HRQoL effect size (SE) was calculated 1.55 (1.09) (95% CI: -0.59–3.68, p=0.15) for SF-36 PCS, and 2.22 (1.14) (95% CI: -0.03–4.46, p=0.05) for SF-36 MCS 12 months after ICU. Mortality OR (SE) for 6-12 months was 0.95 (1.57) (95% CI: 0.39–2.32, I2=0%, p=0.9).
Conclusions: ICU survivors exhibit a spectrum of disorders and impairments of physical and psychological health, cognitive function, a decrease of HRQoL, as well increased mortality, 6-12 months after an ICU stay. Post-ICU Clinics have an impact on improvement of all aforementioned dysfunctions, although the review findings are not statistically significant. Further research, aiming at assessing effectiveness and efficiency of these organized programmes, which will include a larger number of patients and centres is needed. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
