| dc.contributor.advisor | Μαρίνης, Άγις | |
| dc.contributor.author | Φιλίππου, Στέλλα | |
| dc.contributor.other | Filippou, Stella | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2017-09-11 | |
| dc.date.accessioned | 2017-11-23T09:06:41Z | |
| dc.date.available | 2017-11-23T09:06:41Z | |
| dc.date.copyright | 2017-11-23 | |
| dc.date.issued | 2017-05 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2017/00063 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3215 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή πραγματεύεται την πρόσληψη του έβδομου Ομηρικού Ύμνου, προς τον Θεό Διόνυσο, στη μετέπειτα αρχαία ελληνική λογοτεχνία. Ο έβδομος Ομηρικός Ύμνος έχει ως θέμα του ένα περιστατικό από τη ζωή και τη δράση του Θεού Διονύσου. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στην απαγωγή του Θεού από τους Τυρρήνους πειρατές με σκοπό τα λύτρα και στην τιμωρία αυτών από τον Θεό ως εκδίκηση για την άνομή τους πράξη να τον κρατούν δεσμώτη τους, παρόλες τις υποδείξεις του ευσεβούς τιμονιέρη που αναγνωρίζει, άμα τη απαγωγή του Θεού, τη θεϊκή του φύση. Ο Διόνυσος, μετά από μια σειρά θαυμάτων βασισμένα σε σύμβολα της θρησκείας του, ολοκληρώνει τον κύκλο της εκδίκησής του σκοτώνοντας τον ασεβή καπετάνιο και μεταμορφώνοντας τους πειρατές σε δελφίνια, ενώ δείχνει έλεος στον ευσεβή τιμονιέρη.
Ο Ύμνος, αποτελεί χρονολογικά, σύμφωνα με την communis opinio, την πρώτη γραπτή αναφορά στον μύθο αυτό. Στην κλασική γραμματεία και τέχνη υπάρχουν μεταγενέστερες αναφορές στον συγκεκριμένο μύθο, οι οποίες έχουν, κατά πάσα πιθανότητα, ως σημείο αναφοράς τους τον Ύμνο. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η ανάλυση και παρουσίαση των σχετικών κειμένων της μετέπειτα αρχαίας ελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης, σε σύγκριση, περισσότερο σε επίπεδο περιεχομένου και λιγότερο γλώσσας, με τον έβδομο Ομηρικό Ύμνο. Θα ερευνηθεί ο τρόπος προσέγγισης του μύθου από τον Πίνδαρο (απ. 236 S- M), τον Ευριπίδη (Κυκλωψ 11-20), τον Απολλόδωρο (Βιβλιοθήκη 3, 5, 3), τον Φιλόστρατο (Εικόνες 1. 19), τον Λόγγο (Δάφνις και Χλόη 4, 3, 2), τον Οππιανό (Αλιευτικά Ι 648- 653) και τον Νόννο (Διονυσιακά 45. 106- 169) και θα αναζητηθούν οι ομοιότητες, αλλά και οι διαφορές των κειμένων αυτών σε σχέση με τον έβδομο Ομηρικό Ύμνο. Τέλος, θα γίνει μία απόπειρα σχολιασμού κάποιων εκδοχών του μύθου με βάση τις προσληπτικές θεωρίες. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 45 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Αρχαία ελληνική λογοτεχνία | el_GR |
| dc.subject | Later greek literature | el_GR |
| dc.subject | Έβδομος Ομηρικός Ύμνος -- Διόνυσος | el_GR |
| dc.subject | Seventh Homeric Hymn -- Dionysus | el_GR |
| dc.title | Η πρόσληψη του Έβδομου Ομηρικού Ύμνου, προς τον Θεο Διόνυσο, στη μετέπειτα αρχαία ελληνική λογοτεχνία | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The present postgraduate dissertation investigates the reception of the seventh Homeric Hymn to the god Dionysus in later Greek literature. The seventh Homeric Hymn tells of an incident of the life and action of the god. More specifically, it refers to the abduction of Dionysus by the Tyrrhenian pirates for ransom, and also to their punishment by the god as vengeance for their impious act to hold him as their captive, despite the suggestions of the pious steersman, who recognizes the divine nature of the captive, right after his abduction. Dionysus, after a series of miracles based on symbols of his cult, completes his revenge cycle by killing the impertinent captain and transforming the pirates into dolphins, while showing mercy to the prudent steersman.
The Hymn is chronologically, according to the communis opinio, the first written reference to this myth. In classical literature and art there are later references to this particular myth, which are probably derived from the same Hymn. The aim of this study is the analysis and presentation of the relevant texts of this ancient Greek literary tradition, compared to the seventh Homeric Hymn, mainly in terms of content but also taking account of some linguistic features. The ways in which the myth is approached in a number of authors, i.e. Pindar (Fr. 236 S-M), Euripides (Cyclops 11-20), Apollodorus (Library 3, 5, 3), Philostratus (Imagines 1. 19), Longus (Daphnis and Chloe 4, 3, 2), Oppianus (Halieutica I 648-653) and Nonnus (Dionysiaca 45, 106-169), their similarities, as well as their variations will be examined against the background of the seventh Homeric Hymn. Finally, I will discuss some versions of the myth based on modern reception studies. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
