Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΓιαννούλη, Αγγελική
dc.contributor.authorΣαλακά, Κωνσταντίνα
dc.contributor.otherSalaka, Constantina
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2017-09-18
dc.date.accessioned2017-09-18T12:26:07Z
dc.date.available2017-09-18T12:26:07Z
dc.date.copyright2017-05
dc.date.issued2017-09-18
dc.identifier.otherΘΣΠ/2017/00082el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/3159
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΣτόχος αυτής της μελέτης είναι να εξετάσει διεξοδικά τις συνέπειες της μητροκτονίας, όπως τις παρουσίασε στο θεατρικό του έργο «Μύγες» ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ο Ορέστης επιστρέφει στο Άργος δεκαπέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Αγαμέμνονα και βρίσκει την πόλη πνιγμένη στις μύγες και στη μετάνοια. Ο Αίγισθος έχει επιβάλει μια ετήσια νοσηρή τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας οι νεκροί επιστρέφουν από τον Κάτω Κόσμο για να υπενθυμίσουν στους πολίτες του Άργους τις αμαρτίες που διέπραξαν. Αντιμέτωπος με την κατάσταση που επικρατεί στο Άργος αποφασίζει σταδιακά να δράσει για τη συγκρότηση της προσωπικής του ελευθερίας. Κι ενώ η μητροκτονία, σύμφωνα με την παράδοση επιβάλλεται από τον Απόλλωνα, ο Ορέστης αντιλαμβάνεται ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να διεκδικήσει την υπαρκτική του ταυτότητα. Αποφασίζει να δεσμευτεί με αυτήν την πράξη και έρχεται αντιμέτωπος με τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου. Συγκρίνοντας την αρχαία εκδοχή του μύθου, όπως αυτή παγιώνεται μέσα από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τη «σύγχρονη» ματιά του Σαρτρ συνδέοντάς την τόσο με τη θεωρία του υπαρξισμού όσο και με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής.el_GR
dc.format.extentvi, 58 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΑρχαία Ελληνική Τραγωδίαel_GR
dc.subjectAncient Greek Tragedyel_GR
dc.titleΟι συνέπειες της μητροκτονίας: Από τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές στον Σαρτρel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThe objective of the present study is to examine the consequences of matricide in Jean-Paul Sartre’s play “The Flies”. Orestes returns to Argos fifteen years after Agamemnon’s murder and finds the city swarming with flies and wallowing in self-recrimination. Aegisthus, now the King of Argos, has instituted a morbid annual ceremony, during which the dead come back from Hades to remind the citizens of Argos of their sins. Orestes gradually decides to take action in order to construct his personal freedom. And although matricide, according to tradition, is imposed by Apollo, Orestes realizes that it this is the only way for him to claim his personal identity. He commits himself to this course of action in the face of resistance or reluctance from the other characters of the play. By comparing the ancient versions of the myth, as presented in Aeschylus, Sophocles and Euripides, we will try to explain Sartre’s modern take on the myth and to link it with existentialism as well as with the social and political conditions of Sartre’s period.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής