Οι συνέπειες της μητροκτονίας: Από τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές στον Σαρτρ

Abstract

Στόχος αυτής της μελέτης είναι να εξετάσει διεξοδικά τις συνέπειες της μητροκτονίας, όπως τις παρουσίασε στο θεατρικό του έργο «Μύγες» ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ο Ορέστης επιστρέφει στο Άργος δεκαπέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Αγαμέμνονα και βρίσκει την πόλη πνιγμένη στις μύγες και στη μετάνοια. Ο Αίγισθος έχει επιβάλει μια ετήσια νοσηρή τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας οι νεκροί επιστρέφουν από τον Κάτω Κόσμο για να υπενθυμίσουν στους πολίτες του Άργους τις αμαρτίες που διέπραξαν. Αντιμέτωπος με την κατάσταση που επικρατεί στο Άργος αποφασίζει σταδιακά να δράσει για τη συγκρότηση της προσωπικής του ελευθερίας. Κι ενώ η μητροκτονία, σύμφωνα με την παράδοση επιβάλλεται από τον Απόλλωνα, ο Ορέστης αντιλαμβάνεται ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να διεκδικήσει την υπαρκτική του ταυτότητα. Αποφασίζει να δεσμευτεί με αυτήν την πράξη και έρχεται αντιμέτωπος με τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου. Συγκρίνοντας την αρχαία εκδοχή του μύθου, όπως αυτή παγιώνεται μέσα από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τη «σύγχρονη» ματιά του Σαρτρ συνδέοντάς την τόσο με τη θεωρία του υπαρξισμού όσο και με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής.