Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΣτούρνα, Αθηνά
dc.contributor.authorΒουβούση, Μαρία
dc.contributor.otherVouvousi, Maria
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2017-09-11
dc.date.accessioned2017-09-14T06:31:26Z
dc.date.available2017-09-14T06:31:26Z
dc.date.copyright2017-05
dc.date.issued2017-09-14
dc.identifier.otherΘΣΠ/2017/00089el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/3136
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΗ συγγραφή της παρούσας διατριβής θέτει ως στόχο να αναζητήσει το πώς το παραμύθι ασταμάτητα, διαχρονικά, μεταμορφώνεται σε σύγχρονες ιστορίες του θεάτρου για ανήλικο και ενήλικο κοινό. Πώς ως πρωτόλεια ύλη πλάθεται και μεταπλάθεται συνεχώς από συγγραφείς και σκηνοθέτες για να ανέβει στη σκηνή και να παρουσιαστεί σε διαφορετικές μορφές. Η εργασία επιλέγει να εστιάσει τον ερευνητικό φακό της στη διασκευή του παραμυθιού του Hans Christian Andersen Το Ασχημόπαπο από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Σεϊτάνη. Βασιζόμενη στο ομώνυμο παραμύθι η συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κείμενο, τη γλώσσα της και τη σκηνική της παρουσία. Για το λόγο αυτό και επιλέγεται ως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία μιας εκ νέου παράστασης με παιδιά Νηπιαγωγείου της οποίας οι πρόβες και η προετοιμασία βασίζεται σε έναν σχεδιασμό Εκπαιδευτικού Δράματος. Το παραμύθι Το Ασχημόπαπο και η σκηνοθετική διασκευή του θα αποτελέσουν και τη βάση πάνω στην οποία θα χτιστούν νέες ιστορίες. Στην παρούσα εργασία το πρώτο μέρος της αποτελεί ένα θεωρητικό ξεκίνημα που αναλύει, με βάση ερευνητικών μελετών, τα ζητήματα που εγείρονται για τον ορισμό, την καταγωγή, τις θεωρίες που έχουν γραφτεί για το παραμύθι όπως και για τη γλώσσα και τους ήρωές του. Το δεύτερο μέρος πραγματεύεται το πώς αυτό το κείμενο του παραμυθιού έχει τη δυνατότητα να μεταπλαστεί στα χέρια του θεατρικού συγγραφέα αλλά και του σκηνοθέτη. Ακόμη, αναλύονται θέματα όπως αυτό της διακειμενικότητας και της «ανοιχτότητας» που προσφέρει το κείμενο του παραμυθιού στην διάρκεια της μετάπλασής του σε νέα μορφή όπως αυτή του θεατρικού κειμένου. Δίνεται έμφαση ακόμη στους συμβολισμούς του παραμυθιού και πως αυτοί επιδρούν στο όραμα συγγραφέα και σκηνοθέτη. Το επόμενο στάδιο της διατριβής επικεντρώνεται στη θεατρική παράσταση του Δημήτρη Σεϊτάνη Το Ασχημόπαπο. Έτσι γίνεται μια μικρή αναφορά στο ίδιο το παραμύθι και το συγγραφέα του Hans Christian Andersen, ενώ στη συνέχεια αναλύονται η ιστορία της παράστασης, η ιδέα πίσω από την ιστορία, η γλώσσα του έργου και η σκηνική του παρουσίαση. Το τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο της διατριβής αρχικά αναλύει θεωρητικά το Εκπαιδευτικό Δράμα. Στη συνέχεια δίνεται έμφαση στην πρακτική εφαρμογή του Εκπαιδευτικού Δράματος σε ενήλικες όπως και σε παιδιά του Νηπιαγωγείου. Και στις δυο περιπτώσεις αφορμή για το σχεδιασμό είναι η θεατρική παράσταση Το Ασχημόπαπο του Δημήτρη Σεϊτάνη. Το κεφάλαιο κλείνει με την παρουσίαση της παράστασης που πραγματοποιήθηκε στο 8ο Νηπιαγωγείο Άνω Λιοσίων από τα παιδιά ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του σχεδιασμού του Εκπαιδευτικού Δράματος.el_GR
dc.format.extent88 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΘεατροπαιδαγωγικήel_GR
dc.subjectΘεατροπαιδαγωγική -- Εκπαίδευσηel_GR
dc.subjectTheatre educationel_GR
dc.titleΤο Ασχημόπαπο: Από τη θεατρική παράσταση για παιδιά στη θεατρική παράσταση με παιδιάel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThe writing of this thesis aims to explore how fairy tales have been endlessly transformed during the centuries into theatre stories for young and adult audience. How, as primary material, it is continuously being molded and transformed by writers and directors to be presented on stage in different forms. This dissertation chooses to focus on the adaptation of Hans Christian Andersen’s The Ugly Duckling as directed by Dimitris Seitanis. Based on the synonymous tale, this specific performance presents particular interest for its text, language and stage presence. For this reason, it was chosen as the source of inspiration to re-create a performance presented by kindergarten children. The rehearsals and the whole preparation of this performance are based on a plan of Educational Drama. The tale of The Ugly Duckling and the aforementioned directed adaptation shall set the basis upon which to build new stories. In the present dissertation the first part is a theoretical beginning which analyzes, based on research studies, the questions that are raised concerning the definition, the origin, and the theories regarding of the Fairy tale, as well as its language and heroes. The second part focuses on how this version of the fairy tale offers the potential of transformation made by the playwright and director. Also, issues like intertextuality and ‘openness’, that are abundant in the text of the fairy tale, are analyzed during the transformation into a new form such as the one of the theatrical text. The emphasis is still on the symbolisms of the fairy tale and how they can affect the writer’s and director’s vision. The next stage of the thesis focuses on Dimitris Seitanis’ play The Ugly Duckling. There is a short reference to the original fairy tale and its author, Hans Christian Andersen, followed by an analysis of the story of the play, as well as the idea inside the story, the language of the play and its stage presentation. The fourth and final chapter of the thesis analyzes theoretically the Drama in Education. Also, emphasis is given on the work of Drama in Education with adults and children of Kindergarten age. In both cases the motive for such planning is Dimitris Seitanis’ theatrical performance of The Ugly Duckling. The chapter ends with the presentation of the actual theatrical play which was held at Ano Liosia, Athens, by children of the 8th Kindergarten as a result of implementing a plan of Educational Drama.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής