Αφήγηση και παραμύθια: Η συμβολή του θεάτρου στην εκπαίδευση στην αναθεώρηση των παραμυθιών των αδερφών Γκριμμ
Επιτομή
Στην παρούσα διατριβή αναλύεται η σπουδαιότητα της αφήγησης και του παραμυθιού στη ζωή και την εκπαίδευση των παιδιών. Κατόπιν, γίνονται προσεγγίσεις στα παραμύθια των αδερφών Γκριμμ και τους τρόπους που αναλύονται από τους μελετητές τους. Επίκεντρο αποτέλεσαν τα στερεότυπα που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο και τους συχνά βίαιους μηχανισμούς καταστολής τους με στόχο την εναρμόνιση, με τα συζυγικά και μητρικά πρότυπα. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκαν οι τρόποι που μπορεί το Θέατρο/ Δράμα στην Εκπαίδευση να αναδείξει την αφήγηση/ το παραμύθι/ την ιστορία αλλά και την ανάγκη αποδόμησης των στερεοτύπων μέσα από τη λογική της αναθεώρησης των παραμυθιών. Το Θέατρο/ Δράμα στην Εκπαίδευση μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος ζύμωσης των ιδεών της αναθεώρησης και να τις προσεγγίσει μέσα από τεχνικές και συμβάσεις. Τέλος, προτάθηκε ένα δικό μας παραμύθι, με αναθεωρητική ματιά και μερικές τεχνικές του Θεάτρου/ Δράματος στην Εκπαίδευση μέσα από τις οποίες θα μπορούσε να εφαρμοστεί.
Η συλλογή του υλικού έγινε κυρίως μέσω βιβλιογραφικής έρευνας. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν τη σπουδαιότητα της αφήγησης στην οργάνωση των προσωπικών μας ιστοριών και της ιδέας για το ποιοι είμαστε και οδήγησαν στην ανάγκη για αναθεώρηση των παραμυθιών, ως πράξη ενδυνάμωσης. Διότι, σύμφωνα με τον Jack Zipes ‘’ενώ όλοι θέλουμε να αφηγηθούμε τις ζωές μας, εντούτοις, λίγοι από εμάς μπορούμε γιατί μας λείπει η διαίσθηση και η γνώση των τεχνικών. Χρειάζεται από μικρή ηλικία να μάθουμε τις στρατηγικές της αφήγησης ώστε να αντιληφθούμε ότι μπορούμε να γίνουμε οι προσωπικοί αφηγητές της ζωής μας και να προσπαθήσουμε να θέσουμε σε εφαρμογή τα όνειρά μας’’ (Zipes 1995: 4).