| dc.contributor.advisor | Βογιατζάκη, Ευαγγελία | |
| dc.contributor.author | Καρατζά, Μαρία | |
| dc.contributor.other | Karatza, Maria | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2017-09-11 | |
| dc.date.accessioned | 2017-09-11T10:29:05Z | |
| dc.date.available | 2017-09-11T10:29:05Z | |
| dc.date.copyright | 2017-05 | |
| dc.date.issued | 2017-09-11 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2017/00065 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3101 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξεταστεί η διαλογικότητα και η ετερότητα στη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση χρησιμοποιώντας ως εργαλεία την θεωρία του Μ. Μπαχτίν και την J. Kristeva.
Η Μεγάλη Χίμαιρα αποτελεί ένα μυθιστόρημα που ψυχογραφεί τη Μαρίνα Μπαρέ, μια πολυσύνθετη προσωπικότητα που καλείται να ενσωματωθεί σε μία κοινωνία που φέρει αντιθετικά κοινωνικά, ιδεολογικά και θρησκευτικά στοιχεία από αυτά που έχει γαλουχηθεί. Ο Μ. Καραγάτσης τοποθετώντας την σε ένα έντονα φοβικό και συγκρουσιακό περιβάλλον εστίασε σε μεγάλο βαθμό στη σχέση του Εγώ της με τους Άλλους, στο ζήτημα της Ετερότητας και της ατομικής και κοινωνικής Ταυτότητας. Ταυτόχρονα, ο Καραγάτσης εμπλούτισε την Ετερότητά της με στοιχεία του συναισθηματικού και ψυχολογικού διάκοσμου της.
Τα παραπάνω στοιχεία αναλύονται, προσεγγίζονται, εξετάζονται, ερμηνεύονται και θα μας οδηγήσουν στο πως η διαλογικότητα και η διακειμενικότητα έγινε η κινητήρια δύναμη της δράσης και της εξέλιξης των χαρακτήρων. | el_GR |
| dc.format.extent | vii, 89 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Διαλογικότητα | el_GR |
| dc.subject | Dialogism | el_GR |
| dc.subject | Ετερότητα | el_GR |
| dc.subject | Self-diversity | el_GR |
| dc.title | Διάλογος και ετερότητα στην Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The purpose of this paper is to examine the Dialogism and self-diversity in M. Karagatsis’s novel The Great Chimera employing the theories of M. Bakhtin and J. Kristeva.
The Great Chimera is a novel that despicts of psychology of Marina Barre, a complex personality that has to be integrated into a society that has opposite social, ideological and religious elements than those who have nurtured her. By placing her in a highly phobic and collusive environment, M. Karagatsis focused greatly on the relationship of her Ego with the Others, in the matter of Heterogeneity and the individual and social Identity. At the same time, Karagatsis enriched her Heterogeneity with elements of her emotional and psychological inner self.
The aforementioned is accessed, discussed, analyzed by means of Dialogism and intertextuality which are employed to interpret the driving force of the plot, the action and the character development in the text. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
