Διάλογος και ετερότητα στην Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξεταστεί η διαλογικότητα και η ετερότητα στη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση χρησιμοποιώντας ως εργαλεία την θεωρία του Μ. Μπαχτίν και την J. Kristeva. Η Μεγάλη Χίμαιρα αποτελεί ένα μυθιστόρημα που ψυχογραφεί τη Μαρίνα Μπαρέ, μια πολυσύνθετη προσωπικότητα που καλείται να ενσωματωθεί σε μία κοινωνία που φέρει αντιθετικά κοινωνικά, ιδεολογικά και θρησκευτικά στοιχεία από αυτά που έχει γαλουχηθεί. Ο Μ. Καραγάτσης τοποθετώντας την σε ένα έντονα φοβικό και συγκρουσιακό περιβάλλον εστίασε σε μεγάλο βαθμό στη σχέση του Εγώ της με τους Άλλους, στο ζήτημα της Ετερότητας και της ατομικής και κοινωνικής Ταυτότητας. Ταυτόχρονα, ο Καραγάτσης εμπλούτισε την Ετερότητά της με στοιχεία του συναισθηματικού και ψυχολογικού διάκοσμου της. Τα παραπάνω στοιχεία αναλύονται, προσεγγίζονται, εξετάζονται, ερμηνεύονται και θα μας οδηγήσουν στο πως η διαλογικότητα και η διακειμενικότητα έγινε η κινητήρια δύναμη της δράσης και της εξέλιξης των χαρακτήρων.