Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorOtterbacher, Jahna
dc.contributor.authorΜπάμπας, Δημήτριος
dc.contributor.otherMpampas, Demetrios
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2017-07-28
dc.date.accessioned2017-07-28T09:28:57Z
dc.date.available2017-07-28T09:28:57Z
dc.date.copyright2017-06
dc.date.issued2017-07-28
dc.identifier.otherΚΠΣ/2017/00007el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/2946
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΗ παρούσα εργασία είναι μια διερευνητική μελέτη που εστιάζει στο πεδίο της Διαμεσολαβούμενη από Υπολογιστές Επικοινωνίας, και πιο συγκεκριμένα στο χώρο των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης. Το θεωρητικό πλαίσιο είναι αυτό της κοινωνιογλωσσολογίας, και πιο συγκριμένα η θεωρία της σχεδίασης του ύφος του λόγου, όπως αυτή αναπτύσσεται στο κείμενο του Allan Bell, Language style as audience design (1984). Σύμφωνα μ΄ αυτό ένας ομιλητής όταν ομιλεί λαμβάνει υπόψη του πέραν όλων των άλλων και τα γλωσσικά χαρακτηριστικά του ακροατηρίου του. Εξετάζεται το πως ομιλούν 6 κινηματογραφικές ταινίες στο κοινό, σε δύο δημοφιλή κοινωνικά δίκτυα, το Facebook και το Twitter. Πιο συγκεκριμένα εξετάζεται εάν υπάρχουν διαφορές στο λόγο της κάθε μιας ταινίας, σε κάθε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Επιπλέον, εξετάζεται εάν το είδος της κινηματογραφικής ταινίας (genre) έχει κάποια επίδραση στο ύφος του λόγου. Συγκρίνεται, στο Facebook και το Twitter, το ύφος του λόγου των “ακροατών” με τα χαρακτηριστικά του ύφους του λόγου της κάθε ταινίας. Και τέλος, εξετάζεται εάν το ύφος του λόγου της κάθε ταινίας ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά του κοινού που ακούει ή εάν δεν έχει καμία σχέση, και ο ομιλητής αναλαμβάνει πρωτοβουλία στη διαμόρφωση του ύφους. Για την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα, αντλήθηκαν αναρτήσεις από το Facebook και το Twitter τόσο του επίσημου λογαριασμού της κάθε ταινίας, όσο και των χρηστών. Τις αναρτήσεις αυτές, στη συνέχεια, επεξεργάστηκε το λογισμικό Linguistic Inquiry and Word Count (LIWC), έκδοση 2015 που απέδωσε τιμές σε διάφορες γλωσσικές παραμέτρους ανάλογα με το ύφος. Τα δεδομένα αυτά υπέστησαν στατιστική επεξεργασία με χρήση της γλώσσας προγραμματισμού R. Τα αποτελέσματα της στατιστικής επεξεργασίας έδειξαν ότι δεν υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για να υποστηριχθεί ότι οι ταινίες ομιλούν με το ίδιο ύφος και στο Facebook και το Twitter: μπορούμε ωστόσο να διακρίνουμε μια τάση ομογενοποίησης του ύφους σε μια ταινια. Ως προς το αν υπάρχει επιρροή στο ύφος του λόγου από το κινηματογραφικό είδος, η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων έδειξε ότι υπάρχουν ικανές ενδείξεις για να υποστηριχθεί η άποψη ότι η ιδιαίτερη ταυτότητα μιας ταινίας κάνει το ύφος να αποκλίνει από κάποια άλλη. Τέλος, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για να υποστηριχθεί η άποψη ότι υπάρχει απόκλιση ανάμεσα στο ύφος του ομιλητή και των ακροατών του και ότι στο ύφος του ομιλητή μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια διάσταση πρωτοβουλίας. Με άλλα λόγια, η κάθε ταινία διατηρεί ένα μοναδικό ύφος, παρά την τάση να συγκλίνει ως προς το ύφος του κοινού.el_GR
dc.format.extentviii, 293 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΜέσα Κοινωνικής Δικτύωσης -- Κινηματογραφικές ταινίεςel_GR
dc.subjectSocial media -- Moviesel_GR
dc.titleΚινηματογραφικές ταινίες στα κοινωνικά μέσα: Διαμορφώνοντας ρητορική και λόγο απέναντι στο κοινόel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThis thesis is an exploratory study that focuses on Computer-Mediated Communication (CMC), and more specifically, CMC in social networking sites. The theoretical framework is that of sociolinguistics, and more precisely, the theory surrounding the style of speech, as developed in Allan Bell's paper, Language style as audience design (1984). According to Bell, a speaker takes into account, beyond all other factors, the linguistic characteristics of his audience. The current work examines how six movies are presented to the public, on two popular social networks, Facebook and Twitter. In particular, it examines whether there are differences in the “speech” of each movie, on these two social networking platforms. It also examines whether the movie genre has some influence on the style of speech. It compares on Facebook and Twitter the style of speech of "listeners" with the characteristics of the style of each film's speech.In addition, it examines whether the style of speech of each film responds to the characteristics of the audience that is “listening” to the film’s account, or whether there appears to be no relation, such that the speaker (i.e., film) takes the lead in shaping the style of the discourse. To answer these questions, posts from both Facebook and Twitter were downloaded from both the official account of each movie, as well as from the users who interacted with the accounts. These posts were then subjected to analysis via the Linguistic Inquiry and Word Count (LIWC) version 2015 which attributed values to various linguistic parameters depending on linguistic style of the given post. These data were then statistically analyzed using the programming language R. The results of the statistical analysis suggest that the films do not speak with the same style on both Facebook and Twitter: however, we observe a tendency to homogenize style for a given movie. Regarding the influence of the genre on the speech style, the statistical analysis of the data showed that there is sufficient evidence to support the view that the particular identity of a movie makes the style diverge from another. Finally, there is enough evidence to support the view that there is a discrepancy between the speaker's style and his listeners and that in the speaker's style we can recognize an initiative dimension. In other words, each film maintains a unique style, despite the natural tendency to converge to the style of the audience.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής