Show simple item record

dc.contributor.advisorΒογιατζάκη, Ευαγγελία
dc.contributor.authorΜούσουρας, Δημήτριος
dc.contributor.otherMousouras, Demetrios
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2016-09-12
dc.date.accessioned2016-09-12T08:29:39Z
dc.date.available2016-09-12T08:29:39Z
dc.date.copyright2016-06
dc.date.issued2016-09-12
dc.identifier.otherΕΓΛ/2016/00051el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/2585
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΣτόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι να καταδείξει ότι το ποιητικό έργο της μεταπολεμικής περιόδου υπήρξε συνδεδεμένο αναπόδραστα με την κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα που το εξέθρεψε και βαθιά επηρεασμένο από τις πολιτισμικές αξίες, τις κοινωνικές εμπειρίες και τις ιδεολογικές συνιστώσες της, όχι, όμως, και κατ’ απόλυτο τρόπο αιτιοκρατικά συσχετισμένο ή μονοσήμαντα καθορισμένο από αυτή. Έγινε προσπάθεια να συνοψισθεί το αποτέλεσμα της έρευνας μόνο μέσα από συγκεκριμένα έργα τριών σημαντικών ποιητών της περιόδου και προτιμήθηκαν για το σκοπό αυτό οι πλέον ενδεδειγμένοι εκπρόσωποι των τριών βασικών τάσεων της μεταπολεμικής ποίησης: Του Γ. Ρίτσου ως εκφραστή της στρατευμένης πολιτικά ποίησης, του Μ. Αναγνωστάκη ως πολιτικού αλλά μη στρατευμένου ποιητή και τέλος του Μ. Σαχτούρη ως εκπροσώπου των νεοϋπερρεαλιστικών και υπαρξιακών τάσεων. Η μεταπτυχιακή διατριβή επικεντρώθηκε αρχικά στην ανάδειξη των υπαρξιακών και μοντερνιστικών ρωγμών στην εικόνα του μονοσήμαντου πολιτικού και κοινωνικού υποκειμένου που εμφανίζει η ποίηση του Γ. Ρίτσου ως αποτέλεσμα έκφρασης του πολυσήμαντου και αντιφατικού ποητικού υποκειμένου. Εν συνεχεία στην επισήμανση των διαπεραστικών παύσεων, ρωγμών, τομών και ασυνεχειών ως δείγματων ενός συνεχούς αλληγορικού αφηγήματος με διφορούμενο αντικείμενο και στην έκφραση της υπαρξιακής αγωνίας με ερωτική στόχευση ως αλληγορίας με πολιτικό στόχο στην ποίηση του Μ. Αναγνωστάκη. Τέλος στην προσπάθεια εξισορρόπησης του ποιητικού και του πραγματικού υποκειμένου και στη σύντηξή τους σε ένα ενιαίο χωροχρονικά ποητικό σύμπαν συνάμα με την ανάδειξη της δυναμικής του μαρξισμού σε συνδυασμό με την ψυχανάλυση μέσα από εικόνες της καθημερινότητας με εφιαλτικές προεκτάσεις μέσα από την ποίηση του Μ. Σαχτούρη. Το θεωρητικό πλαίσιο της διατριβής περιλαμβάνει θεωρίες κυρίως μαρξιστικής καταγωγής ή απόβλεψης, καθώς και κριτικές απόψεις έγκριτων μελετητών του ρεαλισμού, του μοντερνισμού, του εξπρεσιονισμού και θεωρητικών του υπερρεαλισμού και της νεοελληνικής κριτικής για τους υπό εξέταση ποιητές.el_GR
dc.format.extent58 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectPost-war period -- Poetryel_GR
dc.subjectΜεταπολεμική περίοδος -- Ποίησηel_GR
dc.titleΜαρξιστική θεωρία και υποκειμενική έκφραση στην ποιητική παραγωγή της μεταπολεμικής Ελλάδαςel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThe aim of this essay is to prove that the poetry of the post-war period was closely linked to the social and political reality that existed and catered for it. In addition, it was deeply influenced by the cultural values, the social experiences and the ideological components, however, neither in an unconditionally deterministic nor in a uniquely determined –by it-way. An effort has been made to summarize the outcomes of the research strictly through the specific works of three prominent poets of that period. The poets selected represented the three basic trends of post-war poetry. I.Ritsos was selected to represent the politically committed trend. M. Anagnostakis as a politician, but not as a committed poet till his death and M.Sahtouris as an enthusiast of the neo-surrealistic trend. The project focused on the promotion of the existential and modernistic cracks in the image of the one-track political and social subject that is prominent in I. Ritsos’ poetry,as a result of expressing the ambiguity of the poetic subject. Furthermore, it highlighted striking pauses, cracks, sections and discontinuity as a sample of a continuous allegorical narrative whose object remains ambivalent. It also focused on the expression of existential agony with the love target as an allegory aiming at M.Anagnostakis’ poetry. Finally, it aims at equalizing the poetic and the real subject and at their unity in the poetic universe in terms of space and time. At the same time it forwards the potential of Marxism combined with psychoanalysis through everyday images with nightmarish dimensions in M.Sahtouris’ poetry. The theoretical framework of the thesis contains theories mainly Marxist origin or by aiming and critical views of eminent scholars of realism, modernism, expressionism and surrealism and theorists of modern Greek criticism of the investigated poets.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record