| dc.description.abstract | Εισαγωγή: Η παρούσα μελέτη είχε ως αντικείμενο το, κοινωνικοπολιτικά κυρίως, αμφισβητούμενο δικαίωμα αυτοδιάθεσης της ανθρώπινης ζωής, τη στάση επιλεγμένου πληθυσμού ιατρών του Ηνωμένου Βασιλείου, συγκεκριμένης ειδικότητας, επί του επίμαχου θέματος της ευθανασίας και τη δυνητική επιρροή στα ανωτέρω των προσωπικών θρησκευτικών καταβολών. Σκοπός: Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε έθεσε ως στόχο την καταγραφή και ανάλυση της οπτικής νευροχειρουργών κεντρικής τριτοβάθμιας νοσοκομειακής μονάδας του Ηνωμένου Βασιλείου, την εν δυνάμει συμμετοχή της θρησκευτικότητας στη διαμόρφωση των απόψεων τους και τέλος τη διασαφήνιση της τήρησης επισήμων οδηγιών, ανεξαρτήτως προσωπικής τοποθέτησης, όσον αφορά στην ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Υλικό – Μέθοδος: Η μελέτη διεξήχθη σύμφωνα με τη ποιοτική μέθοδο και βάσει σκόπιμης δειγματοληψίας από πληθυσμό ιατρών ειδικευόμενων και ειδικευμένων στη νευροχειρουργική, μέλη τριτοβάθμιου νευροχειρουργικού τμήματος του Ηνωμένου Βασιλείου, χρησιμοποιώντας ημιδομημένες συνεντεύξεις στα πλαίσια προκατασκευασμένων ερωτηματολογίων.
Αποτελέσματα: Παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, το Ηνωμένο Βασίλειο στο σύνολό του και συγκεκριμένα ανεξάρτητα, κυρίως, μέλη της Βουλής συνεχίζουν τις προσπάθειες εισαγωγής νομοσχεδίων υπέρ της νομιμοποίησης, αρχικά, της ιατρικώς υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και δευτερευόντως, της εθελοντικής ενεργητικής ευθανασίας. Ο ιατρικός κόσμος, στο βαθμό που θα μπορούσε να αντιπροσωπευθεί από ένα δείγμα μελών της νευροχειρουργικής κοινότητας, παραμένει στη πλειοψηφία του αντίθετος με τη λογική και τη δυνητική συμμετοχή του στις δύο προαναφερόμενες μορφές ευθανασίας, ενώ τηρεί ευλαβικά ήδη θεσμοθετημένες, πρακτικά, μορφές της παθητικής ευθανασίας, όπως η δήλωση «μη ανάνηψης». Οι νεότεροι ηλικιακά αλλά με λιγότερη κλινική εμπειρία ιατροί αποδεικνύονται πιο ενημερωμένοι και δεκτικοί iii
ως προς την εφαρμογή μορφών ευθανασίας με τη παρουσία, βέβαια, σχετικών ελεγκτικών μηχανισμών και ασφαλιστικών δικλίδων, οι οποίες θα διαφυλάττουν το συμφέρον του ασθενούς αλλά και την ασφαλή ιατρική πρακτική. Η θρησκευτικότητα, ειδικότερα στις περιπτώσεις αξιόλογης θρησκευτικής προσχώρησης, παρά το μέγεθος του δείγματος, το οποίο δεν επιτρέπει παρά μόνο επιφυλακτική γενίκευση του αποτελέσματος, αναδεικνύεται ως απόλυτος καθοριστικός παράγων της άποψης γύρω από την αμφιλεγόμενη εφαρμογή της ευθανασίας. Συμπεράσματα: Το δικαίωμα επιλογής της ευθανασίας, ως λυτρωτικού μηχανισμού απέναντι σε τελικού σταδίου θλιβερές και οδυνηρές καταστάσεις, έχει να αναδείξει αξιοσημείωτη διακρατική ανομοιομορφία. Το συνταγματικό δικαίωμα στη ζωή, που οφείλει να διαφυλάξει η πολιτεία, παραμένει η ουσιαστική λογική δικαιολογία για την απουσία σχετικής με την ευθανασία νομοθεσίας στις περισσότερες χώρες. Λογικό, όμως, παραμένει, από τη πλευρά των ασθενών, το αίτημα για αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης της ζωής, την επιλογή ενός ανώδυνου και αξιοπρεπούς θανάτου με ιατρική συνδρομή, όπου αυτή επιβάλλεται, κυρίως για λόγους φυσικής αδυναμίας. Το Ηνωμένο Βασίλειο, ιατρικά, εξακολουθεί να αντιστέκεται και να αποφεύγει τη συμμετοχή στην οποιαδήποτε νομιμοποίηση ενεργητικής διαδικασίας ενώ, παράλληλα, σχετικά νομοσχέδια βρίσκονται υπό συζήτηση και εφαρμόζονται ανεξαιρέτως, όπου επιβάλλεται, μορφές παθητικής ευθανασίας. Η θρησκευτικότητα έχει να αναδείξει θετική συσχέτιση με επικριτικές στάσεις ενώ μένει να εξεταστεί σε βάθος η πραγματική σχέση μεταξύ θρησκευτικής προσχώρησης, πολιτισμικού υποβάθρου και προσωπικής αντίληψης περί της έννοιας και εφαρμογής της ευθανασίας. | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Background: Subject of the current study was the mainly socio-politically disputable right of self-determination of human life, the attitudes of a selected group of physicians in the United Kingdom, practicing a particular specialty, regarding the célèbre issue of euthanasia and the potential ascendancy of the religious affiliation on the above. Objective of the realized research constituted the recording and the analysis of the perspective of neurosurgeons in a tertiary medical unit of the United Kingdom, the possible complicity of religiosity in the development of their opinion and finally the clarification of the abidance of formal guidance irrespective of personal beliefs concerning euthanasia and physician assisted suicide. Methods: The study was conducted according to the qualitative method and based on purposive sampling from a population of Consultants and registrars in neurosurgery of a tertiary neurosurgical department in the United Kingdom through semi-structured interviews using a preformed questionnaire. Results: Despite unsuccessful attempts until the recent past, United Kingdom as a society and mainly independently Members of the Parliament continue their efforts to introduce bills in order to legalize primarily physician assisted suicide and secondarily voluntary active euthanasia. The medical society, in the degree that it could be represented by a sample of neurosurgeons, remains in its majority opposite with the rationale and the potential participation in the above two forms of euthanasia while abides completely with the already statutory practically forms of passive euthanasia, as the Do Not Resuscitate form. Younger surgeons with less clinical experience are proved to be more informed and agreeable regarding the implementation of euthanasia forms under certain safeguards and audit mechanisms which will guard patient’s best interest and guarantee safe medical practice. Despite the size of the sample, that allows only cautious generalization, religiosity, especially in cases of significant religious affiliation, is designated as an ultimate determinant factor of the idea around the debatable euthanasia practice.
v
Conclusions: The right to opt for euthanasia as a redemptive mechanism against end stage distressing and agonizing diseases manifests notable transnational diversity. The constitutional right to life that the state is obliged to protect remains a substantial logical excuse for the absence of euthanasia legislation in most of the countries. Howbeit, sensible, from the patients’ perspective, remains the appeal for acknowledgement of the right of self-determination of life and the right to choose a painless and dignified death with medical facilitation, whenever needed, foremost due to physical inability. The United Kingdom continues to resist and avoid involvement in the legalization of any active process while concurrently relevant bills are under discussion and forms of passive euthanasia are implemented without exception wherever is indicated. Religiosity shows positive correlation with critical stands while the true relationship between religious affiliation, cultural background and personal views circa the concept and implementation of euthanasia remains to be determined. | el_GR |
