| dc.contributor.advisor | Στούρνα, Αθηνά | |
| dc.contributor.author | Τενέντες, Γιώργος | |
| dc.contributor.other | Tenentes, Giorgos | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2016-07-11 | |
| dc.date.accessioned | 2016-07-11T11:29:57Z | |
| dc.date.available | 2016-07-11T11:29:57Z | |
| dc.date.copyright | 2016-05 | |
| dc.date.issued | 2016-07-11 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2016/00045 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2395 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Το παρόν πόνημα θα μελετήσει μια πορεία που, ξεκινώντας από θεωρίες επιστημονικές, θέλει να καταλήξει στην παραγωγή τέχνης. Αυτό δεν θα συμβεί για να δείξουμε πως είναι φυσική ή δυνατή μια τέτοια μετάβαση αλλά για να αποδοθεί σε κάθε μέρος τούτης της πορείας αυτό που του ανήκει. Θα αφήσουμε έτσι να φανερωθεί η ποσότητα του λόγου, της εικόνας και ίσως των συναισθημάτων που γεμίζουν ή δεν γεμίζουν τους δύο κόσμους και θα τους θεωρήσουμε ένα ενιαίο σχήμα, ώστε καθένας να έχει λόγο ύπαρξης και, εντέλει, τίποτα να μην πηγαίνει χαμένο. Τη δύναμη γι’ αυτή τη δράση θα μας τη δώσει το Θέατρο, που από τη φύση του αναγκάζεται να κάνει χρήση όλων όσων μελετούν την ανθρώπινη ζωή, συμπυκνώνοντάς τα και κάνοντάς τα διαχειρίσιμα μέσα σε μια ανθρώπινη κλίμακα χρόνου και χώρου. Και θα αναζητήσουμε διαδρομές, μέσα στην «ενεργή» και «επιτελεστική» φύση του υλικού πολιτισμού, έχοντας ως μέτρο πως τα πράγματα δημιουργούν τους ανθρώπους, όπως και οι άνθρωποι τα πράγματα . Για χάρη αυτής της διαλεκτικής, θα μελετήσουμε δυο βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Η πρώτη αφορά στην τροφή, που ως απαιτούμενο για την επιβίωση, έγινε μέσο επαφής, ποικίλων υφών, που μέσα τους κρύφτηκαν αγωνίες και μνήμες, δημιουργώντας έτσι πολιτισμό. Η άλλη είναι η ανάγκη να αποσαφηνισθούν οι ιδέες και τα νοήματα της ύλης και των αντικειμένων, όταν ο άνθρωπος τα εκθέτει μέσα σε χώρους πολιτισμού, και μέσα από τη διάδραση με το περιβάλλον τείνουν να ορίσουν μια κοινή ταυτότητα. Αυτή ακριβώς η σχέση επισκέπτη και εκθέματος είναι που θα τροφοδοτεί τον άνθρωπο με ιδέες, μνήμες και μια αίσθηση πως καθετί νέο μπορεί να έχει ένα στέρεο σημείο αναφοράς. To μουσείο μοιάζει να αποτελεί τη μετάβαση από την επιστημονική θεωρία στην τέχνη, καθώς απαιτεί τη συνθετική δράση και των δύο. Για να αποδείξουμε τούτη τη μετάβαση, θα αναζητήσουμε κοινούς τόπους, κοινή μεθοδολογία ανάμεσα στις δυο ανάγκες, σχηματοποιώντας τη σκέψη μας και διακρίνοντας μοτίβα, που μπορούν να έχουν κοινή εφαρμογή. Τους δυο αυτούς κόσμους θα τους διαπερνά μια διαρκής τάση κατάληξης σε μια σύλληψη καλλιτεχνική, που θα αφορά στο Θέατρο και ειδικά στην τέχνη της Performance. Και η εφαρμογή της σ’ ένα σύγχρονο Μουσείο, ενταγμένη σ’ ένα γενικότερο κλίμα χρήσης των παραστατικών τεχνών σε χώρους πολιτισμού, θα επιδιώξει να φανερώσει το λόγο ύπαρξης τούτης της κίνησης, που δεν είναι άλλος από το να δείξει το δρόμο στους πολλούς. Να κάνει τον ίδιο το άνθρωπο τέχνη και να διεγείρει την εξωστρέφεια των ανθρωπίνων συναισθημάτων, δίνοντας χώρο στον άλλο και άρα σε ένα διάλογο μαζί του, που θα είναι η αρχή ενός άλλου τρόπου σκέψης. Με περισσότερη εναίσθηση για ό, τι μας περιβάλλει και άρα με περισσότερο ενεργό ρόλο στην κοινωνία μας.
Μέσα από μια προσέγγιση κυρίως ανθρωπολογική, που μας θύμισε, μας συμπλήρωσε και μάλλον μας εξοικείωσε μαζί της το Θέατρο, θα αναζητήσουμε εργαλεία, κοινά, για τη μελέτη της διατροφής, της μουσειολογίας και των παραστατικών τεχνών. Κάνοντας χρήση της δομικής σκέψης του Claude Lévi – Strauss, της μεταδομιστικής στροφής του Michel Foucault και Jacques Derrida, της σημειωτικής ανάλυσης του Roland Barthes, της θεωρίας της πρακτικής του Pierre Bourdieu και του λειτουργισμού των Emile Durkheim και Bronislaw Malinowski, θα ψάξουμε την αλήθεια, που υπάρχει πίσω από καθετί που αφορά στον πολιτισμό. Στόχος μας θα είναι η ανθρώπινη σκέψη και όχι η κοινωνία ή μια ομάδα κοινωνιών. Τούτη τη θεωρητική ανάλυση θα συνοδεύουν λέξεις από το Γιάννη Κουνέλη, μέχρι που να αφεθούμε στην εγκατάσταση ενός δρώμενου, που θα σχηματοποιήσει στο ανθρώπινο σώμα και στην ύλη, τη σχέση τους με το περιβάλλον τους και ίσως κάποιες από τις σκέψεις και τους συλλογισμούς της γραφής μας. Και ο άξονας αυτός θα ξετυλίγεται, με σταθερό ρυθμό, πλάι στη βιβλιογραφική μας έρευνα, για να καταλήξει σε μια «συμπυκνωμένη» εικόνα, με πυκνά συμπιεσμένες επιτελέσεις που ξεδιπλώνονται με αναπάντεχους τρόπους . Με σκέψεις από τον Jerzy Grotowski, τον Antonin Artaud και σχήματα καθημερινότητας από τον Erving Goffman, θα στοχεύσουμε στη σύνθεση μιας εμπειρίας καλλιτεχνικής, όπου η τροφή, οι μουσειολογικές προσεγγίσεις και οι παραστατικές τέχνες, θα γίνουν τα κύρια συστατικά. Θα γίνει δε προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα για μια κοινή βάση, που απαντά σε καθετί πολιτισμικό. Προσφέροντας έτσι, νέες επιλογές σύνθεσης για το μέλλον, που θα δώσουν στην τέχνη την επιθυμητή ανθεκτικότητα, για να μπορέσει να επιβιώσει. | el_GR |
| dc.format.extent | 64 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Παραγωγή τέχνης | el_GR |
| dc.subject | Production of art | el_GR |
| dc.title | Απο τη θεωρία της ύλης και του πολιτισμού της...μέχρι την παραγωγή τέχνης. Η τροφή, η μουσειολογία και ένα δρώμενο επιτελεσμένο στο μουσείο μέσα απο τη χρήση εργαλείων του θεάτρου | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The present essay will study a trajectory which begins from scientific theories and wants to end in the production of art. This will not happen in order to demonstrate that it is normal or possible for such a transition to happen but for it to be assigned to each part it belongs to. Therefore, it will reveal the amount of speech, image and perhaps the emotions that fill or do not fill both worlds and we will consider them in a single format, so that each one of them, has a purpose and finally, nothing is wasted. The power for this action will be given to us by the theater, which, by its nature, is forced to make use of all those studying human life, condensing them and making them manageable within a human time scale and space. Additionally, we will look for routes within the "active" and "performative" nature of materialistic culture, having as a measure that things create people as people create things. For the sake of this dialectic, we will study two basic human needs. The first relates to food, which is required for survival and provides, at the same time, a means of contact, with various textures and, inside them, hidden anxieties and memories, thus creating culture. Furthermore, the need to clarify the ideas and meanings of matter and objects when man exposes them in cultural sites and then through the interaction with the environment define a common identity. It is this relationship between visitor and exhibit that feeds humans with ideas, memories and a sense that everything new can have a solid reference. The museum seems to be the transition from scientific theory to art, as it requires the synthetic activity of both. To illustrate this transition, we will seek common ground and methodology between the two needs, thus shaping our thinking and distinguishing patterns that can share application. Both worlds will be pierced by a constant terminal conclusion in an artistic conception, associated with the theater and especially in the art of performance. Additionally, its application in the modern museum, integrated in a general climate of the use of performance art in cultural sites, will seek to reveal the justification of this movement, which is to show the way to many others. Creating art out of man himself and stimulating the openness of human emotions, giving space to the others and therefore being in dialogue with him, will be the beginning of another way of thinking. With more insight into what surrounds us and consequently taking a more active role in our society.
Through a mainly anthropological approach, which reminded us, completed us and probably familiarized with the theatre, we will look for tools and common ground to study nutrition, museology and performance art. Using the structural thinking of Claude Lévi - Strauss, the poststructuralist turn of Michel Foucault and Jacques Derrida, the semiotic analysis of Roland Barthes, the theory of practice of Pierre Bourdieu and functionalism of Emile Durkheim and Bronislaw Malinowski, we will search for the truth which is behind everything related to culture. Our goal is human thinking and not a society or a group of societies. This theoretical analysis will be accompanied by words of Yiannis Kounellis, until we let ourselves go into the installation of occurrence, which will format the human body and substance, their relationship with the environment and perhaps some of the thoughts and reasoning of our writing. This axis will be unwound, at a steady pace, next to our literature search in order to conclude a "concentrated" image, with densely compressed performances that unfold in unexpected ways. With the critical thinking by Jersy Grotowski, Antonin Artaud and the different shapes of everyday life by Erving Goffman, we will target the composition of an artistic experience, where food, the musicological approaches and performing arts, will be the main ingredients. An attempt will be made to answer the question on a common basis, that answers everything cultural. Consequently, it will offer new options of synthesis for the future, which will give art the desired durability, in order to survive. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
