| dc.contributor.advisor | Δημουλά, Βασιλική | |
| dc.contributor.author | Γεωργίου, Στέλλα | |
| dc.contributor.other | Georgiou, Stella | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2016-03-16 | |
| dc.date.accessioned | 2016-03-16T09:02:09Z | |
| dc.date.available | 2016-03-16T09:02:09Z | |
| dc.date.copyright | 2016-01 | |
| dc.date.issued | 2016-03-16 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2016/00033 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2213 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα μελέτη σκοπό έχει να ερμηνεύσει τον θεωρητικό λόγο του Γιώργου Θεοτοκά περί έργου τέχνης, καθώς και το πεζογραφικό του έργο, υπό τη σκοπιά της ψυχανάλυσης. Η έμφαση δίνεται κυρίως στον φροϋδικό λόγο, ο οποίος, στην εργασία αυτή, διαβάζεται παράλληλα με το λόγο του Θεοτοκά, με τον οποίο προκύπτουν πολλές αντιστοιχίες. Επικουρικά χρησιμοποιούμε και τη λακανική θεωρία σε περιπτώσεις όπου μας παρέχει τα εννοιολογικά εργαλεία για να εμβαθύνουμε σε διαστάσεις που κάνουν την ψυχανάλυση πιο σχετική με τη λογοτεχνία.
Η παραπάνω πλαισίωση θεωρείται απαραίτητη για τη μετάβασή μας στο κεντρικό θέμα της εργασίας, την ψυχαναλυτική δηλαδή ερμηνεία τριών μυθιστορημάτων του Θεοτοκά (Αργώ, Το Δαιμόνιο, Ασθενείς και Οδοιπόροι), μέσα από έννοιες όπως, ο έρωτας, ο θάνατος, η μελαγχολία και το πένθος, η πατρική εξουσία, ο πόλεμος κ.λπ., που απασχόλησαν τόσο την ψυχανάλυση όσο και τον Θεοτοκά.
Η βιβλιογραφία έχει χαρακτηρίσει τον Θεοτοκά ως «εγκεφαλικό» στο γράψιμό του. Στόχος, επομένως, της διατριβής αυτής είναι, αφού εκθέσει ένα απαραίτητο θεωρητικό πλαίσιο, να αναδείξει έναν νέο τρόπο ανάγνωσης του Θεοτοκά, επιδιώκοντας να φανερώσει πως ακόμα και μέσα από τον πιο δοκιμιακό τρόπο γραφής μπορούν να ανασυρθούν ψυχαναλυτικά νοήματα και στοχασμοί. Στην απόπειρά μας αυτή συνδράμει και η παράθεση ενός σημαντικού, αλλά παραγνωρισμένου, άρθρου του Θεοτοκά περί ψυχανάλυσης («Γνώθι Σαυτόν»), μέσα από το οποίο πραγματεύεται την ανταγωνιστική σχέση ανάμεσα στην ψυχανάλυση και τη λογοτεχνία.
Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή επιδιώκει, τέλος, να καλύψει το κενό που υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία, η οποία εγκλώβισε τον Θεοτοκά στον τύπο του λογοτέχνη που προτάσσει τη λογική έναντι της ψυχής, και την ιδεολογία έναντι της εσωτερικής συγκρότησης του ανθρώπου. Κεντρικό επιχείρημα αποτελεί η θέση πως η ψυχανάλυση, μέσω και του λογοτεχνικού τρόπου γραφής του Θεοτοκά, επιβεβαιώνει τη δύναμη του λόγου της. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 76 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Θεοτοκάς Γιώργος | el_GR |
| dc.subject | Θεοτοκάς Γιώργος -- Ψυχαναλυτική ερμηνεία | el_GR |
| dc.title | Παράλληλα λογοτεχνικού και ψυχαναλυτικού λόγου | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The aim of this study is to interpret the theoretical work of Yiorgos Theotokas regarding the work of art, as well as his fictional work, from a psychoanalytic perspective, with special emphasis on the discourse of Freud , who, in this work, is read in parallel with the work of Theotokas, thereby unveiling several similarities. We also use the theory of Lacan in cases where provides the conceptual tools for deeper engagement with dimensions that make psychoanalysis more relevant to literature.
This theoretical framework is regarded as essential for embarking upon the main topic of this work, namely the psychoanalytical interpretation of Theotoka’s three fictional works (Argo, The Demon, Patients and Wayfarers), through concepts such as love, death, sadness and mourning, the paternal authority, war etc, which were investigated by psychoanalysis and also by Theotokas.
Theotokas’ writing is characterized as “cerebreal” in the literature. Therefore, the goal of this thesis its - after presenting a necessary theoretical framework - to show a new way of interpretation of Theotokas, seeking to prove that even in the most scientific way of writing, psychoanalytical meanings and reflections may emerge. A Strong emphasis is placed on Theotokas’ article (Know Thyself), which tackles the competitive relation between psychoanalysis and literature.
Finally, the present postgraduate thesis aims το cover the gap that exists in the Greek bibliography, that restricted Theotokas as the litterateur who prefers “logic” to “the soul” and ideology to the inner formation of the human. The principal argument is that psychoanalysis, in Theotokas’ literary way of writing, proves its effect on Theotokas’ work, too. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
