Show simple item record

dc.contributor.advisorΧαραλάμπους, Μαριάννα
dc.contributor.authorΜαρμαράς, Ιωάννης
dc.contributor.otherMarmaras, Ioannis
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2015-08-25
dc.date.accessioned2015-08-26T10:22:05Z
dc.date.available2015-08-26T10:22:05Z
dc.date.copyright2015-06
dc.date.issued2015-08-26
dc.identifier.otherΔΜΥ/2015/00294el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/2058
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΙστορικό: Οι φυσικοθεραπευτές είναι επιρρεπείς στην εμφάνιση επαγγελματικών μυοσκελετικών τραυματισμών. Ο χώρος του νοσοκομείου έχει πολλούς παράγοντες κινδύνου, που μπορούν να επιβαρύνουν την παροχή φυσικοθεραπευτικών υπηρεσιών και να φορτίσουν, πέρα από τα φυσιολογικά όρια, το σώμα των φυσικοθεραπευτών. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το θέμα στην ελληνική βιβλιογραφία. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθεί η συχνότητα και η σοβαρότητα των επαγγελματικών μυοσκελετικών τραυματισμών σε νοσοκομειακούς φυσικοθεραπευτές, συμβάλλοντας στη διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου και στις αντιδράσεις των φυσικοθεραπευτών μετά τον τραυματισμό. Δείγμα: Στη μελέτη πήραν εικοσιτέσσερις (24) φυσικοθεραπευτές που εργάζονταν στο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» τον Μάρτιο του 2015, ήταν πλήρης απασχόλησης και είχαν 2 χρόνια κλινικής εμπειρίας. Μέθοδος: Ένα αυτό-αναφερόμενο ερωτηματολόγιο διανεμήθηκε σε κάθε μέλος του δείγματος. Ανταποκρίθηκε το 96%. Στο ερωτηματολόγιο υπήρχαν ερωτήσεις για το τύπο τραυματισμού, τη σωματική περιοχή, της δραστηριότητες κατά τον τραυματισμό και τις αντιδράσεις των φυσικοθεραπευτών μετά τον τραυματισμό. Αποτελέσματα: Το 65% των φυσικοθεραπευτών στο «Θριάσιο» ανέφεραν επαγγελματικό μυοσκελετικό τραυματισμό. Η περιοχή του σώματος με τη μεγαλύτερη συχνότητα αναφοράς ήταν, η οσφυϊκή μοίρα (47%) και ο καρπός/άκρα χείρα (47%) και ακολουθούσαν ο αυχένας (33%) και ο ώμος (33%). Οι κυριότερες δραστηριότητες που αναφέρθηκαν ως παράγοντες κινδύνου ήταν η επαναλαμβανόμενη κίνηση (60%), η αντίδραση σε απρόβλεπτη ή ξαφνική κίνηση του ασθενή (53%), η ανύψωση και η μεταφορά ασθενών (33%). Οι φυσικοθεραπευτές με τραυματισμό ανέφεραν αλλαγές στις επαγγελματικές συνήθεις. Οι κυριότερες αλλαγές που ανέφεραν ήταν η αποφυγή ανύψωσής ασθενών 53%), η συμμετοχή του λοιπού προσωπικού (47%) και προσαρμογή της εργονομίας (33%). Η πλειοψηφία των φυσικοθεραπευτών ανέφερε πως δεν μείωσε το χρόνο εργασίας με τους ασθενείς, δεν περιόρισε τους χώρους εργασίας εντός του νοσοκομείου και δεν σκέφτεται να αλλάξει επάγγελμα. Συμπεράσματα και συζήτηση: Οι νοσοκομειακοί φυσικοθεραπευτές είναι επιρρεπής στην εμφάνιση επαγγελματικών μυοσκελετικών τραυματισμών εξαιτίας της δια χειρών μετακίνησης των ασθενών. Παρά το γεγονός πως είναι γνώστες των μηχανισμών που προκαλούν τους τραυματισμούς, εξαιτίας των εργωδών καθηκόντων τους έχουν μεγάλα ποσοστά τραυματισμών. θα πρέπει να γίνουν έρευνες που να διερευνήσουν τους μηχανισμούς τραυματισμού και τις στρατηγικές αντιμετώπισης του φαινομένου.el_GR
dc.format.extent57 σ. εικ., 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΜυοσκελετικοί τραυματισμοί -- Φυσιοθεραπευτέςel_GR
dc.subjectMusculoskeletal disorders -- Physiotherapistsel_GR
dc.titleΜυοσκελετικοί τραυματισμοί φυσικοθεραπευτών εργαζομένων σε νοσοκομεία, η περίπτωση του Γ.Ν.Ε. "Θριάσιο"el_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractBackground and Purpose. Physiotherapists are prone in the appearance of work-related musculoskeletal disorders (WRMDs). Hospitals have a lot of risk factors, that can overload physical therapy services and physiotherapists beyond natural limits. In the Greek bibliography there are no elements for the subject. The aim of the study is to investigate the frequency and the severity of WRMDs for physiotherapists working in hospitals, contributing in the investigation of risk factors and reactions of physiotherapists. Sample. The study which took place in the General Hospital Eleusis “Thriasio” during March of 2015. Twenty four (24) physiotherapists participated that all had full time employment and 2 years of clinical experience. Method. An auto referential questionnaire was distributed in each member of sample. The rate of correspondence was 96%. In the questionnaire existed questions for the type of injuries, the body region affected, physical therapy activities during the injuries and the reaction of physiotherapists. Results. Sixty five per cent (65%) of physiotherapists in “Thriasio” reported WRMDs. The region of body with the bigger frequency of report were law back (47%) and wrist/hand (47%) followed by the neck (33%) and the shoulder (33%). The main activities that were reported as risk factors were repeated movement (60%), reaction in unanticipated or sudden movement of patient (53%) elevation and transport of patients (33%). Physiotherapists reported changes in working habits. The main changes reported were the reject of elevation of patients (53%), the attendance of remaining personnel (47%) and adaptation of ergonomics (33%). The majority reported that they did not decrease working hours with patients, did not stop working in all areas of the hospital and do not think of changing their profession in future. Conclusions and discussion. Physiotherapists working in hospitals are prone in WRMDs via manual therapy of patients. Despite the fact that they well know the mechanisms that cause injuries, because of their duties in working places they have big percentages of injuries. More researches should investigate mechanisms of WRMDs in physiotherapists and the strategies of confrontation of phenomenon.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record