Το ανδρικό ήθος των γυναικείων ρόλων στους τρείς τραγικούς. [Η Κλυταιμνήστρα του Αισχύλου (Αγαμέμνων), η Αντιγόνη του Σοφοκλή, η Ελένη του Ευρυπίδη]

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή επιχειρεί ερμηνεία του ανδρικού ήθους που παρουσιάζουν τρεις τραγικές ηρωίδες, η Κλυταιμνήστρα (Αγαμέμνων Αισχύλου), η Ελένη (του Ευριπίδη) και η Αντιγόνη (του Σοφοκλή). Το θέμα προσεγγίζεται ξεχωριστά για κάθε τραγωδία με παράμετρο τη θέση της γυναίκας την εποχή της δημιουργίας των τραγωδιών. Τότε που η γυναίκα είναι αποκλεισμένη από την δημόσια ζωή και περιορισμένη στα όρια του οίκου, όπως διαφαίνεται από ιστορικές πηγές αλλά και μέσα από τα ίδια τα κείμενα των τραγωδιών. Η σύγκριση με την ανδρόγυνη ηρωίδα προβάλλει την εκτροπή από το κανονικό, την ανατροπή της τάξης και την ανάγκη επαναφοράς αυτής της τάξης. Επιβεβαιώνεται ότι η ανατροπή είναι ολέθρια και οδηγεί στην κατάρρευση του οίκου και περαιτέρω της πόλης όπως συμβαίνει στον Αγαμέμνονα με τη σφαγή του βασιλιά από την Κλυταιμνήστρα και στην Αντιγόνη με τη θανάτωση της ηρωίδας. Στην Ελένη η εκτροπή έχει καλό σκοπό και οδηγεί στην αποκατάσταση του οίκου και την ευημερία της πόλης. Σε κάθε περίπτωση, η εκτροπή χρησιμοποιεί τη γυναίκα για αφετηρία (επανα-)καθορισμού της ανδρικής ταυτότητας καθιστώντας κεντρικό πρόσωπο της τραγωδίας τον άνδρα.