| dc.contributor.advisor | Φλώρος, Γεώργιος | |
| dc.contributor.author | Σαμωνάς, Κωνσταντίνος | |
| dc.contributor.other | Samonas, Constantinos | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2015-07-20 | |
| dc.date.accessioned | 2015-07-21T05:05:26Z | |
| dc.date.available | 2015-07-21T05:05:26Z | |
| dc.date.copyright | 2015-05 | |
| dc.date.issued | 2015-07-21 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2015/00009 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/1953 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή εντάσσεται στις περιγραφικές μεταφραστικές σπουδές.
Αντικείμενό της ήταν η ενδογλωσσική μετάφραση και είχε ως στόχο να διαπιστώσει τις δυ-
σκολίες που αντιμετώπισαν πέντε μεταφραστές της τραγωδίας του Αισχύλου Πέρσαι
(Γρυπάρης, Βουρνάς, Τοπούζης, Ρούσσος και Μουλλάς), τους περιορισμούς στο έργο τους
από το ιδεολογικό και πολιτιστικό περιβάλλον, τις επιλογές τους σε ζητήματα μορφή και
περιεχομένου, τη θέση που πήραν σχετικά με το γλωσσικό ζήτημα και να τα αξιολογήσει.
Για την ανάλυση των μεταφρασμάτων χρησιμοποιήθηκαν οι θεωρίες και τα εργαλεία της
διαγλωσσικής μετάφρασης. Συγκεκριμένα, η αρχή της ισοδυναμίας και οι μεταφραστικές
μεταβολές χρησιμοποιήθηκαν για την ανάλυση στο επίπεδο του μικροκειμένου. Οι
μεταβολές αυτές αξιολογήθηκαν με βάση τις θεωρίες του σκοπού ως προς την
αποτελεσματικότητά τους στην απόδοση περιεχομένου και μορφής ενός κειμένου
πολυσύνθετου, όπως το αρχαίο ελληνικό δράμα. Επίσης, σύμφωνα με τις συστημικές
θεωρίες και εφαρμόζοντας το μοντέλο του Toury, ερευνήθηκαν οι απόψεις εκδοτών και
μεταφραστών σχετικά με τον ρόλο και τις δυσκολίες της ενδογλωσσικής μετάφρασης. Ως
προς το ιδεολογικό πλαίσιο, εξετάστηκε η πιθανότητα ξενοποίησης σύμφωνα με την άποψη
του Venuti για μια πιο ηθική στάση απέναντι στον πολιτισμό-πηγή και το κείμενο που τον
εκπροσωπεί. Από την ανάλυση διαπιστώθηκε ότι η διαγλωσσική μετάφραση διαθέτει ήδη
μια πλειάδα εργαλείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στον χώρο της
ενδογλωσσικής. Η ποικιλία των μεταφραστικών μεταβολών που παρατηρήθηκαν δεν
επιτρέπουν τη συναγωγή ρυθμιστικών κανόνων για την ενδογλωσσική μετάφραση.
Διαπιστώθηκε, όμως, ότι κοινή επιλογή όλων των μεταφραστών ήταν η οικειοποίηση. Η
ξενοποίηση που προτείνει ο Venuti φαντάζει αδύνατη στο νεοελληνικό ιδεολογικό πλαίσιο
που βλέπει τον σύγχρονο πολιτισμό ως συνέχεια του αρχαίου ελληνικού και τη συγγένεια
της γλώσσας ως την κυριότερη απόδειξη αυτής της σχέσης. Παρά τον κοινό
προσανατολισμό, παρατηρήθηκε ότι υπήρχε διαφοροποίηση ως προς τις τεχνικές που
χρησιμοποιήθηκαν, με την πλειονότητα των μεταφραστών να σέβονται όσο το δυνατόν το
αρχικό κείμενο δίνοντας μια κυριολεκτική μετάφραση, και τον Τοπούζη να αναπλάθει τον
αρχαίο λόγο σε μία πιο ελεύθερη μετάφραση. Επίσης, παρόλο που σε όλα τα μεταφράσματα
χρησιμοποιήθηκε η δημοτική, ήταν φανερή μια σταδιακή απομάκρυνση από τα διδάγματα
του ακραίου δημοτικισμού, καθώς προχωρά ο αιώνας και η δημοτική σταθεροποιείται ως
γλωσσικό όργανο στη λογοτεχνία, στο σχολείο και στην πολιτεία. Παράλληλα,
παρατηρήθηκε μια στενή συγγένεια μεταξύ των μεταφράσεων του Γρυπάρη, του Βουρνά
και του Ρούσσου με τους δύο τελευταίους να αντλούν πολλά στοιχεία από τον πρώτο.
Ακόμη, στο ζήτημα της έμμετρης απόδοσης διαπιστώθηκε ότι η πλειονότητα
χρησιμοποιήσε την αναλογική τεχνική του Holmes, ενώ ο Τοπούζης μιμήθηκε τις νόρμες
της νεοτερικής ποίησης εφαρμόζοντας την αποκλίνουσα τεχνική. Τέλος, στο ζήτημα της
επιτελεσιμότητας διαπιστώθηκε ότι μόνο η μετάφραση του Βουρνά δεν αποτέλεσε το
κείμενο παράστασης και αυτό οφείλεται πιθανόν στη στατικότητα και το ουδέτερο ύφος
που τη χαρακτηρίζουν, ενώ η μετάφραση του Τοπούζη επιχειρεί να ακολουθήσει τις νόρμες
μιας σύγχρονης θεατρικής παράστασης. | el_GR |
| dc.format.extent | vii, 345 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ενδογλωσσική μετάφραση | el_GR |
| dc.subject | Intralingual translation | el_GR |
| dc.subject | Αισχύλος -- Πέρσαι | el_GR |
| dc.subject | Aeschylus -- Persians | el_GR |
| dc.title | Ενδογλωσσική μετάφραση: Το παράδειγμα της τραγωδίας Πέρσαι του Αισχύλου | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | This M.A. dissertation is part of the descriptive translation studies. Its subject was the
intralingual translation and aimed to determine the difficulties experienced by five
translators of Aeschylus' tragedy Persians (Gryparis, Vournas, Topouzis, Roussos,
Moullas), ideological and cultural restrictions on their work, their choices in form and
content issues, the position they took on the language issue and to evaluate them. The
analysis of the translated texts was based on the theories and tools of interlingual
translation. The principles of equivalence and translational shifts were used to analyze
them on the level of microtext. These shifts were evaluated on the basis of skopos
theories for their effectiveness in transferring content and form of a complex text like the
ancient Greek drama. Also, according to the system theories and applying the model of
Toury, publishers' and translators' views on the role and difficulties of intralingual
translation were investigated. In the ideological context, the possibility of foreignization,
according to Venuti's view about a more ethical attitude towards source culture and the
text that represents it, was examined. The analysis showed that the interlingual translation
already possesses a plurality of tools that can be used in the area of intralingual
translation also. The variety of translation shifts that were observed do not allow the
inference of regulatory standards for intralingual translation. It was found, however, that
common choice of all translators was domestication. The foreignization proposed by
Venuti seems impossible in the modern Greek ideological framework that sees
contemporary culture as the continuity of the ancient Greek culture and the affinity of
language the most important evidence of this relation. Despite the common orientation, it
was observed that there was a variation in the techniques used, with translators' majority
choosing to show respect as much as possible to the original text by giving a literal
translation, while Topouzis tried to reformulate the ancient wording in a freer translation.
Also, although in all translations the demotic was used, it was apparent a gradual move
away from the teachings of the extreme demotisism as the century progressed and the
demotic was standardized as the proper language in literature, school and state affairs. At
the same time, a close affinity was seen between the translated texts of Gryparis, Vournas
and Roussos, with the last two deriving much of their material from the former one. On
the question of verse form the majority used the Holmes' analog technique, while
Topouzis imitated norms of modern poetry applying the deviant technique. Finally, on the
issue of perfomability it was found that only Vournas' target text was not used in any
theatrical production and this is due probably to the static and neutral style that
characterizes it, and Topouzis' translation attempts to follow the norms of a modern
theatrical performance. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
