| dc.contributor.advisor | Λιαπής, Βάϊος | |
| dc.contributor.author | Γουργολίτσα, Μαρία | |
| dc.contributor.other | Gourgolitsa, Maria | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2015-06-23 | |
| dc.date.accessioned | 2015-06-23T11:28:19Z | |
| dc.date.available | 2015-06-23T11:28:19Z | |
| dc.date.copyright | 2015-05 | |
| dc.date.issued | 2015-06-23 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2015/00013 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/1859 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η συγκεκριμένη μεταπτυχιακή διατριβή εστίασε στη μελέτη του προσώπου της Φαίδρας, όπως αυτή παρουσιάζεται στη Φαίδρα του Ρίτσου και στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη. Σκοπός του πρώτου μέρους είναι να προσεγγίσει το μονόλογο της Φαίδρας του Ρίτσου μέσα από το φιλοσοφικό λόγο του υπαρξισμού. Πιο συγκεκριμένα, θα δω τη συμπεριφορά της Φαίδρας ως συμπεριφορά ατόμου που η υπαρκτική του γνησιότητα είναι άρρηκτα δεμένη με «το βλέμμα του Άλλου» και την αποδέσμευση από την «κακή πίστη». Η Φαίδρα ελεύθερα επιλέγει να εκφράσει το πάθος της και δομεί την αντίληψή της για το είναι της και για τον έρωτά της αφομοιώνοντας αρχές του υπαρξισμού, για να αποφασίσει τελικά να αποδράσει από τον κόσμο αυτοκτονώντας. Ο έρωτάς της, μέρος της διαδικασίας μηδενοποίησης του Είναι, η οποία της επιτρέπει να επιλέγει ελεύθερα και υπεύθυνα το σχέδιο ζωής της, θα ανακόψει την πορεία της προς την κατάκτηση της προσωπικής της ελευθερίας. Επίσης, ενώ φάνηκε να επιλέγει την ελευθερία από κάθε μορφή κακής πίστης, όπως οι θεοί και οι κοινωνικές συμβάσεις, εν τέλει, ομοίως με το μυθικό της πρότυπο, δεσμεύτηκε από την κακή πίστη του κοινωνικά αρμοστού. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής αυτής επιχειρώ να σκιαγραφήσω το χαρακτήρα της Φαίδρας, όπως παρουσιάζεται στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη. Το ήθος της ξεδιπλώνεται αφενός όσο εκείνη αμφιταλαντεύεται για το αν θα πρέπει να αποκαλύψει ή όχι τα συναισθήματά της στο Χορό και την Τροφό και αφετέρου όταν επιλέγει την αυτοκτονία της και την εκδίκησή της εναντίον του Ιππόλυτου. Η ευριπίδεια ηρωίδα κρίνει το ορθό των πράξεών της με κριτήριο την κοινωνική ευπρέπεια και αναζητεί την ηδονή του ενάρετου βίου, σύμφωνα με την αροστοκρατική ηθική. Ακολουθεί επίμετρο, στο οποίο θα προσπαθήσω να αναδείξω πώς ο Ρίτσος αφομοίωσε και μετέπλασε την ευριπίδεια Φαίδρα, εισάγοντας στοιχεία φιλοσοφικού στοχασμού με επιδράσεις ιδίως από το φιλοσοφικό ρεύμα του υπαρξισμού. | el_GR |
| dc.format.extent | 56 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ευριπίδης -- π. 480-406 π.Χ.-Ιππόλυτος | el_GR |
| dc.subject | Ρίτσος, Γιάννης -- 1909-1990 -- Φαίδρα | el_GR |
| dc.title | Δύο εκδοχές της Φαίδρας: Φαίδρα του Ρίτσου, Ιππόλυτος του Ευρυπίδη | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | This M.Α. dissertation is a study of the character of Phaedra in Ritsos' Phaedra and in Euripides’ Hippolytus. The first part aims at an existentialist reading of Ritsos' Phaedra. Specifically, I argue that Phaedra's behaviour is that of an individual whose existential authenticity is inextricably bound with "the Gaze of the Other" and the struggle to extricate herself from "bad faith". Phaedra freely chooses to express her passion and structures her vision of her own being and her own love through the prism of existentialism, eventually deciding to break free from the world by means of suicide. Her love, which might have been part of a process of “nihilation” that could have allowed her to choose freely and responsibly her own life-project, in fact inhibits her quest for personal freedom. Moreover, Ritsos’ Phaedra, while apparently choosing freedom over bad faith in all its forms (e.g. religious belief, or social conventions), ultimately remains bound (like her Euripidean predecessor) by bad faith in the form of social propriety. In τhe second part of this M.Α. dissertation, I attempt to sketch the character of Phaedra in Euripides’ Hippolytus. The ethos of the Euripidean Phaedra unfolds as she dithers over whether to reveal or not her amorous feelings in front of Chorus and her Nurse, and also at the moment when she chooses to commit suicide in order to take revenge on Hippolytus. The Euripidean Phaedra judges her actions by the standards of social propriety and seeks the pleasure of virtuous life, according to aristocratic ethics. In a post-face, I attempt to show how Ritsos assimilates and adapts the Euripidean model by introducing elements of philosophical meditation under the influence of existentialism in particular. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
