Show simple item record

dc.contributor.advisorΧατζηλάκος, Θανάσης
dc.contributor.authorMavroudi, Anna
dc.contributor.otherΜαυρουδή, Άννα
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2015-01-29
dc.date.accessioned2015-01-29T08:58:32Z
dc.date.available2015-01-29T08:58:32Z
dc.date.copyright2014-11
dc.date.issued2015-01-29
dc.identifier.isbn978-9963-695-39-3
dc.identifier.otherΔΚ-ΠΛΗ-2014-00001el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/1760
dc.descriptionIncludes bibliographical references.el_GR
dc.description.abstractThe cornerstone premise of this dissertation is that teachers are the primary change agents of an educational system. Another basic premise is that teachers adapt their lessons with or without the use of technology. Based on these premises, the dissertation extends the notion of teachers as designers to teachers as designers of adaptive e-learning. The role of teachers as designers of adaptive e-learning herein is twofold. They served as co-designers of adaptive e-courses aiming to help students overcoming the inherent difficulties of the subject matter. Also, they served as co-designers of a user-friendly digital environment for adaptive e-learning. The design of such an environment is still considered an open research issue. The dissertation discusses how the teacher’s wisdom of practice can support the adaptive e-learning process. My methodology is based on two theories: a domain-specific learning design theory in mathematics and a generic model derived from curriculum studies. A roadmap on designing adaptive e-courses is proposed focusing on the active role of the teacher in the design process. It is based on conceptual mappings between the design-based research steps and the phases of the theories used to orientate the design process. The research helps the reader better understand teachers as designers of adaptive e-Learning. Also, it reports empirical findings derived from five classroom interventions that investigated how the exploitation of a specific adaptive e-learning strategy that was shaped during the research can assist students to overcome the inherent difficulties of the content to be taught. Also, parameters of students’ profile are associated with students’ performance gains. More specifically, for the students that followed e-courses which incorporated the adaptive e-learning strategy, I investigated associations between students’ prior knowledge, students’ age and students’ motivation on the domain with the gain scores. The findings indicate that the students that followed the adaptive e-courses performed significantly better compared to the students that followed the non-adaptive e-courses. No significant differences on the gain scores between the different student age groups or student groups with different motivation levels were identified. On the contrary, in the question “were the adaptive learning interventions more beneficial for students with low pretests scores?”, the answer is positive. Also, I examined the questions: a) how can we design a learning environment for adaptive e- learning in a user-centered way?, b) how can we prioritise the design requirements of a digital environment in a user-centered way? The work described in the previous paragraphs provided insight to question (a). In order to design a user-friendly environment for adaptive e-Learning, a scenario-based requirements engineering approach was adopted. The whole design process was participatory and iterative since it contained three cycles of requirements specification and validation. The final product of the process was a set of user interface mockups along with their accompanying descriptive texts. With respect to eleven key parameters concerning the design of the environment, the final product received very satisfactory evaluation scores among the participants. Also, the ensuing design met at a great extent the expectations of the participants. With respect to question (b), the research introduces the exploitation of the Qualitative Comparative Analysis, as a method to prioritise requirements in the design of a digital environment.el_GR
dc.format.extent276 p. ill. 30 cm.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΕκπαιδευτική τεχνολογίαel_GR
dc.subjectΤεχνολογία στην εκπαίδευσηel_GR
dc.subjectEducational technologyel_GR
dc.subjectEducational technology
dc.subjectΕκπαιδευτική τεχνολογία
dc.titleTeachers as designers of adaptive learningel_GR
dc.typeΔιδακτορική Διατριβήel_GR
dc.contributor.committeememberΚαλλές, Δημήτριος
dc.contributor.committeememberΓρηγοριάδης, Ανδρέας
dc.contributor.committeememberΑγγελή, Χαρούλα
dc.contributor.committeememberMcKenney, Susan
dc.description.translatedabstractΜία κυρίαρχη παραδοχή αυτής της διατριβής είναι ότι οι εκπαιδευτικοί είναι οι βασικοί φορείς αλλαγής ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Άλλη μία βασική παραδοχή είναι ότι οι εκπαιδευτικοί προσαρμόζουν το μάθημά τους με ή χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας. Με βάση τα προαναφερθέντα, η διατριβή επεκτείνει την έννοια του εκπαδευτικού ως σχεδιαστή σε αυτήν εκπαιδευτικού ως σχεδιαστή προσαρμοστικής μάθησης. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών ως σχεδιαστές προσαρμοστικής μάθησης εδώ είναι διττός. Καλύπτει τον ρόλο του εκπαιδευτικού ως συν-σχεδιαστή μαθημάτων προσαρμοστική μάθησης τα οποία στοχεύουν στην εξάλειψη των εγγενών δυσκολιών που ενέχει το προς μελέτη αντικείμενο. Επίσης, καλύπτει το ρόλο του εκπαιδευτικού ως συν-σχεδιαστή ενός χρηστο-φιλικού ψηφιακού περιβάλλοντος για προσαρμοστική μάθηση μέσω υπολογιστή. Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου περιβάλλοντος ακόμα παραμένει ένα ανοικτό ερευνητικό ερώτημα. Η διατριβή συζητάει το πώς η πρακτική σοφία του εκπαιδευτικού μπορεί να υποστηρίξει τη διαδικασία της υποστηριζόμενης από τον υπολογιστή προσαρμοστική μάθηση. Η μεθοδολογία μου βασίζεται σε δύο θεωρίες: μια θεωρία εκπαιδευτικού σχεδιασμού που εστιάζει στα μαθηματικά και ένα γενικό μοντέλο που προέρχεται από το πεδίο της μελέτης αναλυτικών προγραμμάτων. Επιχειρείται μία πρόταση σχεδιασμού μαθημάτων υποστηριζόμενης από υπολογιστή που εστιάζει στον ενεργό ρόλο του εκπαιδευτικού στη διαδικασία σχεδιασμού. Βασίζεται σε εννοιολογικές συσχετίσεις ανάμεσα στα βήματα της βασισμένης στη σχεδίαση έρευνας και των φάσεων των δύο θεωριών που χρησιμοποιήθηκαν για τον προσανατολισμό της διαδικασίας σχεδιασμού. Η έρευνα βοηθάει τον αναγνώστη να καταλάβει καλύτερα τους εκπαιδευτικούς ως σχεδιαστές προσαρμοστικής η-μάθησης. Επίσης, αναφέρει εμπειρικά αποτελέσματα που προέρχονται από πέντε παρεμβάσεις που διεξήχθησαν στη σχολική τάξη και οι οποίες διερεύνησαν το πώς μία συγκεκριμένη στρατηγική προσαρμοστικής μάθησης υποστηριζόμενη από υπολογιστή βοήθησε τους μαθητές να ξεπεράσουν τις εγγενείς δυσκολίες του προς μάθηση περιεχομένου. Η στρατηγική αυτή διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια τούτης της έρευνας. Επίσης, επιχειρήθηκε συσχέτιση του προφίλ των συμμετεχόντων στην έρευνα μαθητών με τη βελτίωση στην απόδοσή τους. Πιο συγκεκριμένα, για τους μαθητές που έκαναν τα προσαρμοστικά μαθήματα διερευνήθηκε αν υπάρχουν συσχετίσεις ανάμεσα στην πρότερη γνώση τους, την ηλικία τους και το μαθησιακό κίνητρο που έχουν με το προς μελέτη αντικείμενο με την βελτίωση της επίδοσής τους. Τα ευρήματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι οι μαθητές που ακολούθησαν τα προσαρμοστικά μαθήματα απέδωσαν σημαντικά καλύτερα από αυτούς που ακολούθησαν τα μη-προσαρμοστικά μαθήματα. Δε βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στη βελτίωση της επίδοσης ανάμεσα στις ομάδες των μαθητών που είχαν διαφορετική ηλικία ή που είχαν διαφορετικά επίπεδα κινήτρου ως προς το μελέτη αντικείμενο. Αντιθέτως, σημειώθηκε μεγαλύτερη βελτίωση στην επίδοση στην ομάδα των μαθητών που είχε χαμηλά επίπεδα πρότερης γνώσης. Επίσης, εξετάστηκαν τα ερωτήματα: α) πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα μαθησιακό περιβάλλον για προσαρμοστική μάθηση μέσω υπολογιστή με έναν χρηστο-κεντρικό τρόπο; β) πώς μπορούμε να ιεραρχήσουμε τις σχεδιαστικές προδιαγραφές ενός ψηφιακού περιβάλλοντος με έναν χρηστο-κεντρικό τρόπο; Η εργασία που περιγράφεται στις προηγούμενες παραγράφους αποτέλεσε πηγή γνώσης για το ερώτημα (α). Για να σχεδιάσω ένα χρηστο-φιλικό περιβάλλον για προσαρμοστική μάθηση υποστηριζόμενη από υπολογιστή, χρησιμοποίησα μια μέθοδο μηχανικής απαιτήσεων που βασίζεται σε σενάρια. Η όλη διαδικασία σχεδιασμού ήταν συμμετοχική και επαναληπτική δεδομένου ότι περιείχε τρεις κύκλους προσδιορισμού και επικύρωσης προδιαγραφών. Το τελικό προϊόν της διαδικασίας ήταν ένα σύνολο διεπαφών χρήστη μαζί με τα συνοδευτικά περιγραφικά κείμενα για κάθε διεπαφή. Σε σχέση με έντεκα βασικές παραμέτρους που αφορούν στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος το τελικό προϊόν πήρε πολύ ικανοποιητικούς βαθμούς στην τελική αξιολόγηση. Επίσης, η σχεδίαση ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες των συμμετεχόντων στην έρευνα. Όσον αφορά το ερώτημα (β), αυτή η ερευνητική εργασία εισάγει την χρήση της Ποιοτικής Συγκριτικής Ανάλυσης, ως μέθοδο προσδιορισμού κρίσιμων παραγόντων επιτυχίας σχεδιασμού ενός ψηφιακού περιβάλλοντος.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record