| dc.description.abstract | Εισαγωγή: Η μεταμόσχευση νεφρού από ζώντα δότη αποτελεί την καλύτερη θεραπεία για τους ασθενείς που πάσχουν από τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια. Οι δότες, όμως, έχουν να αντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα όπως σωματικά, ψυχολογικά και κοινωνικά τόσο πριν όσο και μετά τη μεταμόσχευση.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνήσει τα βιώματα, τις εμπειρίες, τα κίνητρα και τις αντιλήψεις, ελληνοκυπρίων που έχουν δωρίσει τον νεφρό τους.
Δείγμα και μέθοδος: Για τη διεκπεραίωση της εργασίας χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική μεθοδολογία. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 15 ελληνοκύπριοι δότες νεφρού, οι οποίοι εντοπίστηκαν με τη μέθοδο της χιονοστιβάδας. Στο χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο του 2012 έγιναν συνεντεύξεις με τους δότες, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός νοσοκομείου στη Λευκωσία.
Αποτελέσματα: Γενικά, η δωρεά νεφρού για τους δότες στην Κύπρο ήταν μια ευχάριστη εμπειρία ζωής. Οι δότες φαίνεται ότι έχουν καλή υγεία, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική, μετά την αφαίρεση του νεφρού τους. Παράλληλα, δεν έχει διαπιστωθεί κάποια αλλαγή όσον αφορά στην ταυτότητά τους, στο σώμα τους, στην κοινωνική και επαγγελματική τους δραστηριότητα και γενικότερα στις σχέσεις τους μετά τη μεταμόσχευση. Οι σημαντικότεροι λόγοι που τους ώθησαν να δωρίσουν τον νεφρό τους είναι: η συγγενική υποχρέωση, το αποτέλεσμα της ‘οικογενειακής διαπραγμάτευσης’, η ταλαιπωρία και η επικίνδυνη κατάσταση της υγείας του λήπτη, η αποτυχία ανεύρεσης πτωματικού δότη, η προσωπική αντίληψη ότι η ‘νεφρεκτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση σαν τις άλλες’ με μηδαμινές συνέπειες για τη ζωή τους και ο αλτρουισμός. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο έχει κατασκευαστεί μια «κουλτούρα κανονικοποίησης», που καλλιέργησε στην κοινωνία ότι η μεταμόσχευση νεφρού οδηγεί τον λήπτη πίσω στην «κανονική» του ζωή . Η προετοιμασία του δότη, σωματική και ψυχολογική, για την τελική αφαίρεση του νεφρού του γινόταν με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον άμεσα, μετεγχειρητικά ο δότης να βρίσκεται προ εκπλήξεως από τους έντονους πόνους και τη μεγάλη τομή της χειρουργικής επέμβασης, γι αυτό και το στάδιο αυτό στη μεταμόσχευση έχει αναφερθεί ως το δυσκολότερο.
Συμπέρασμα: Η παρούσα έρευνα ίσως αποτελέσει σημαντικό εργαλείο τόσο για το νεοσύστατο συμβούλιο μεταμοσχεύσεων όσο και για όσους ασχολούνται με τις μεταμοσχεύσεις οργάνων στην Κύπρο. Στόχος πρέπει να είναι όχι μόνο η αύξηση της ποσότητας των μεταμοσχεύσεων, αλλά και της ποιότητας, που θα περιλαμβάνει την προστασία και στήριξη των δοτών σε όλα τα επίπεδα (νομικά, ψυχολογικά, πρακτικά κ.τ.λ.) τόσο πριν όσο και μετά την μεταμόσχευση. Θα ήταν χρήσιμο να γίνουν και άλλες ποιοτικές μελέτες στον χώρο της υγείας στην Κύπρο, μέσα από τις οποίες μπορούν να αντληθούν πληροφορίες που θα συμβάλουν στην αύξηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Background: Living kidney donation is considered the optimal treatment for end stage renal disease. However, kidney donors have to face different somatic, psychological and social problems before and after transplantation.
Aim: The aim of the study is to examine the experiences, the motivations and the perceptions of the Greek - Cypriots who have donated their kidney.
Methods: This is a qualitative research. The sample of the study was constituted by 15 Greek-Cypriots who have donated their kidney. The donors were detected by the snowball method. The material was collected from August to October 2012 in a hospital in Nicosia with in depth semi-structured interviews that were taken from the donors.
Results: Generally, kidney donation was a pleasant life experience for the donors. The majority of the donors are healthy and in good psychological condition after kidney donation. They do not seem to appear any changes with their identity or their body image and they do not face any social or professional problems after transplantation. Their motivations for kidney donation were the family obligation, the results of the family negotiation, the compelled altruism, the failure to find a transplant from a deceased donor and the personal perception that nephrectomy is a simple operation without any consequences for their lives. Since the beginning of transplantations in Cyprus, it seems that a “culture of transplant normalization” has been created, presenting kidney transplantation as the means by which a person can return to normality. The psychosocial preparation and evaluation was inefficient and sometimes absent. As a result the donors were surprised after the operation seeing the big scar and having terrible pains. This stage was remarked to be the most difficult of the transplantation process.
Conclusions: This study could be a significant tool for the Cyprus Committee of transplantations and generally all the people who deal with transplantations in Cyprus. The aim should be not only the increase of the quantity of the transplantations in Cyprus, but also the increase of the quality. The protection of the Kidney donors in all levels (practical, social, legal etc) should be considered. It will be extremely useful for further qualitative research in health sector in Cyprus. The gained information will contribute to the increase of the quality of the provided health services. | el_GR |
