| dc.contributor.advisor | Παπαϊωάννου, Γεώργιος | |
| dc.contributor.author | Κάρκα, Τατιάνα-Αρχοντία | |
| dc.contributor.other | Karka, Tatiana-Archontia | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2019-07-04T09:42:19Z | |
| dc.date.available | 2019-07-04T09:42:19Z | |
| dc.date.copyright | 2019-07-04 | |
| dc.date.issued | 2019-06 | |
| dc.identifier.other | ΠΠΑ/2019/00107 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/4135 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η βιομηχανική κληρονομιά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς και πρωταρχικό στοιχείο για τη βιώσιμη ανάπτυξη μιας κοινωνίας. Για τη διατήρηση και προστασία της συστήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία η Διεθνής Επιτροπή Για το Διάλογο Για τη Βιομηχανική Κληρονομιά (TICCIH) και υπογράφτηκε η Χάρτα του Nizhny Tagil.
Η έννοια της βιομηχανικής κληρονομιάς εμφανίστηκε τον 20ο αιώνα όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι τα παλαιά βιομηχανικά κατάλοιπα αποτελούν υλικές μαρτυρίες ενώ το ενδιαφέρον για αυτή ξεκίνησε από την Αγγλία τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν και δεν βίωσε τη βιομηχανική επανάσταση άλλων χωρών της Ευρώπης, εντούτοις διαθέτει μια πλούσια βιομηχανική κληρονομιά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αξίες που δυστυχώς παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστη στους Έλληνες ή μη αποδεκτή ως στοιχείο της ταυτότητάς τους. Η ελληνική βιομηχανία έκανε τα πρώτα της βήματα το β’ μισό του 19ου αιώνα όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.
Η επιστήμη της βιομηχανικής αρχαιολογίας που προέκυψε από την ανάγκη μελέτης, αποτύπωσης και διάσωσης της βιομηχανικής κληρονομιάς, εμφανίστηκε στα τέλη του 50’ αρχές του 60’ σε Ευρώπη και ΗΠΑ και συνδέθηκε με τη συλλογική μνήμη και την προφορική μαρτυρία. Στην Ελλάδα εμφανίζεται τη δεκαετία του 80’ ως μια προσπάθεια καταγραφής και διάσωσης της βιομηχανικής κληρονομιάς.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90’ οι αλλαγές στη ζήτηση από πλευράς τουριστών, μαζί με άλλους παράγοντες, οδήγησαν σε μια τμηματοποίηση της αγοράς με αποτέλεσμα τη δημιουργία εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Ο βιομηχανικός τουρισμός πρωτοεμφανίστηκε στη Βορειοδυτική Ευρώπη ως αποτέλεσμα της Βιομηχανικής Επανάστασης και της ανάγκης των νέων για περισσότερη γνώση. Στην Ελλάδα για μια ακόμη φορά παραμένει κάτι το άγνωστο εξαιτίας κυρίως της έλλειψης υποδομών αλλά και του γεωγραφικού ανάγλυφου της χώρας.
Ο βιομηχανικός τουρισμός συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη σε κοινωνικό/περιβαλλοντικό και οικονομικό επίπεδο. Με μια σωστή διαχείριση μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμη ανάπτυξη ενός τόπου.
Για την προώθηση του βιομηχανικού τουρισμού σημαντικό ρόλο παίζει η πολιτιστική επικοινωνία και οι στρατηγικές πολιτιστικού marketing που θα εφαρμοστούν προκειμένου μια περιοχή με βιομηχανική κληρονομιά να γίνει πόλος έλξης.
Η περίπτωση της Ερμούπολης είναι ιδιαίτερη όχι μόνο γιατί διαθέτει πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση, όπως ολόκληρο το νησί της Σύρου άλλωστε, αλλά και σπουδαία βιομηχανική κληρονομιά. Στο νησί εφαρμόστηκε ένα επιτυχημένο project από μια επιστημονική ομάδα που αφορούσε την ανάπλαση του Ερειπιώνα (Εικόνες 1,2) και άλλων βιομηχανικών κτιρίων της πόλης, την επανάχρηση, την ένταξη τους στο σύγχρονο αστικό ιστό και την ψηφιακή καταγραφή τους. Επίσης εφαρμόστηκε μια πολυεπίπεδη επικοινωνιακή πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα το νησί να γίνει ακόμα πιο γνωστό για τη σύγχρονη ιστορία του και να προσεγγίσει εναλλακτικούς τουρίστες.
Από την έρευνα κοινού και τη συνέντευξη με την κυρία Μαυροειδή, επιβεβαιώθηκε το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν γνωρίζουν τις έννοιες βιομηχανική κληρονομιά, βιομηχανική αρχαιολογία και βιομηχανικός τουρισμός και επίσης προέκυψε ότι τόσο το ενήλικο κοινό όσο και οι μαθητές θα επισκέπτονταν ένα βιομηχανικό μνημείο ύστερα από πρόταση φίλου/γνωστού.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως θα πρέπει να γίνουν συντονισμένες δράσεις από πλευράς κράτους και φορέων για την καλύτερη προβολή της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς. | el_GR |
| dc.format.extent | xiii, 114 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ελληνική Βιομηχανική Κληρονομιά | el_GR |
| dc.subject | Greek Industrial Heritage | el_GR |
| dc.title | Η ανάδειξη της Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς και ο ρόλος της επικοινωνίας στην ανάπτυξη βιομηχανικού τουρισμού. Η περίπτωση του βιομηχανικού Ερειπιώνα Ερμούπολης | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The industrial heritage is an inseparable part of the cultural heritage and a primary element of a society’s sustainable development. For its maintenance and protection the International Committee for the Conservation of the Industrial Heritage (TICCIH) was founded in Great Britain and the Map of Nizhny Tagil was signed.
The concept of industrial heritage appeared in the 20th century when scientists realised that the old industrial residues are material testimonies and the interest in it began in England on the eve of World War 2.
Although Greece was never a country with heavy industry neither experienced the Western Countries’ industrial revolution, however haw a flourish industrial heritage with specific characteristics and values. Unfortunately though, the concept of greek industrial heritage is still unknown or not accepted as a basic element of the Greeks’ identity. Greek industry made its first steps in the 2nd half of 19th century starting from the textile industry.
The science of industrial archaeology that emerged from the need of study, recording and rescue of industrial heritage, appeared in late 50’s and early 60’s in Europe and the U.S.A and is associated with collective memory and oral testimonies.
In Greece the science of industrial archaeology appears in the 80’s as an attempt of chronicling and saving industrial residues.
At the beginning of the 90’s changes in demand on the tourists’ part along with other factors, led to a market segmentation resulting in the creation of alternative types of tourism. The industrial tourism first appeared in Northwestern Europe as a result of the Industrial Revolution and the youth’s need for more knowledge. For the Greeks is still and again something unknown due to the lack of infrastructures and the country’s landscape which hinders the visitors’ access.
The industrial tourism contributes in local development in a social/environmental level and at an economical level and with a consensus management it can lead to a sustainable development. The cultural communication and strategic cultural marketing also play an important role in a region’s with industrial heritage transformation into an attractant.
For the promotion of industrial tourism the science of cultural communication and the cultural marketing play an important role in order a region with cultural heritage to become a tourist attract.
The case of Ermoupolis is special not only because it has a rich cultural heritage and tradition, just as the hole island of Syros has, but it also has a great industrial heritage. On the island a group of scientists implemented a successful project of regeneration, reuse, intergration into the urban fabric web and digital recording of the Eririona’s building and other industrial buildings of the city. Furthermore, a multi – level communication policy was applied and as a result, the island became even more famous for its contemporary history and was able to attract alternative tourists.
The interview with Ms Mavroeidi and the gallop proved that Greeks aren’t aware of the terms industrial heritage, industrial archaeology and industrial tourism and that the majority of them, including the students, would visit an industrial monument if a friend would suggested it. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
