Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.authorΜαργαρίτης, Κυριάκος
dc.date.accessioned2018-10-18T07:10:19Z
dc.date.available2018-10-18T07:10:19Z
dc.date.issued2019
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/3793
dc.descriptionΠερίληψη: Αντιλαμβάνομαι το συνολικό έργο του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, κυρίως, αλλά όχι μόνον, στα μετά τη Μεθιστορία ποιητικά του βιβλία, ως μια χειρονομία διαρκούς και δυναμικής αποκατάστασης του κρισιμότερου από τα στοιχεία που έχουν χαθεί, και που συνιστά ό,τι ο ίδιος ο ποιητής υποβάλλει ως την υψηλότερη απώλεια κατά την οικουμενική ιστορική τραγωδία. Δεν αναφέρομαι στη (γεωγραφική) πατρίδα, ούτε στη φυσική ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, αλλά στη βαθύτερη και πνευματική ιδιοσυστασία, που αίρει τον άνθρωπο υπέρ τη φθορά, και τον αθανατίζει διά της μετοχής του στον Λόγο. Πρωτίστως, λοιπόν (και τελικά), αυτό που έχει χαθεί είναι η ιερά αγιοταφίτικη σινδόνη, το σάβανο που σκεπάζει την απώλεια, και από την απώλεια θωρακίζει τα πλάσματα: η στολή της ψυχής, ένα μαντήλι, το μίζαρον. Με αναφορές απ’ όλο το έργο, αλλά ιδιαιτέρως εμβαθύνοντας στο ομώνυμο ποίημα, θα διακρίνω ουσιώδη οντολογικά στοιχεία του εν γένει μεθιστορικού τρόπου, κατά το τριμερές σχήμα: υποστατικό, απολογητικό, αγαπητικό, η ανάπτυξη του οποίου θα φωτίσει τη συνύφανση ιστορίας και εσχατολογίας, την υπέρβαση της πρώτης προς (πάντα ήδη, όχι ακόμα) τον λυτρωτικό και λυτρωμένο χρόνο της Όγδοης Ημέρας, τον κατ’ εξοχήν χρόνο, δηλαδή, της μεθιστορίας καθαυτής.el_GR
dc.description.abstractΠερίληψη: Αντιλαμβάνομαι το συνολικό έργο του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, κυρίως, αλλά όχι μόνον, στα μετά τη Μεθιστορία ποιητικά του βιβλία, ως μια χειρονομία διαρκούς και δυναμικής αποκατάστασης του κρισιμότερου από τα στοιχεία που έχουν χαθεί, και που συνιστά ό,τι ο ίδιος ο ποιητής υποβάλλει ως την υψηλότερη απώλεια κατά την οικουμενική ιστορική τραγωδία. Δεν αναφέρομαι στη (γεωγραφική) πατρίδα, ούτε στη φυσική ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, αλλά στη βαθύτερη και πνευματική ιδιοσυστασία, που αίρει τον άνθρωπο υπέρ τη φθορά, και τον αθανατίζει διά της μετοχής του στον Λόγο. Πρωτίστως, λοιπόν (και τελικά), αυτό που έχει χαθεί είναι η ιερά αγιοταφίτικη σινδόνη, το σάβανο που σκεπάζει την απώλεια, και από την απώλεια θωρακίζει τα πλάσματα: η στολή της ψυχής, ένα μαντήλι, το μίζαρον. Με αναφορές απ’ όλο το έργο, αλλά ιδιαιτέρως εμβαθύνοντας στο ομώνυμο ποίημα, θα διακρίνω ουσιώδη οντολογικά στοιχεία του εν γένει μεθιστορικού τρόπου, κατά το τριμερές σχήμα: υποστατικό, απολογητικό, αγαπητικό, η ανάπτυξη του οποίου θα φωτίσει τη συνύφανση ιστορίας και εσχατολογίας, την υπέρβαση της πρώτης προς (πάντα ήδη, όχι ακόμα) τον λυτρωτικό και λυτρωμένο χρόνο της Όγδοης Ημέρας, τον κατ’ εξοχήν χρόνο, δηλαδή, της μεθιστορίας καθαυτής.el_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.publisherΑνοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρουel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessel_GR
dc.subjectΚυριάκος Χαραλαμπίδης, Νεοελληνική Λογοτεχνία, Νεοελληνική Ποίηση, Νεοελληνική Λογοτεχνία της Κύπρου, Διεθνές Συνέδριο «Κυριάκου Χαραλαμπίδη Επίσκεψις», Πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό, μεθιστορία, οντολογία, μεταφυσική, Πρώτη πηγή (1961), Η άγνοια του νερού (1967), Το αγγείο με τα σχήματα (1973), Αχαιών Ακτή (1977), Αμμόχωστος Βασιλεύουσα (1982), Θόλος (1989), Μεθιστορία (1995), Δοκίμιν (2000), Αιγιαλούσης επίσκεψις (2003), Κυδώνιον μήλον (2006) Ολισθηρός Ιστός (2009), Ίμερος (2012), Στη Γλώσσα της Υφαντικής (2013), Ηλίου και σελήνης άλως (2015)el_GR
dc.titleΗ στολή της ψυχής: Η πύκνωση της μεθιστορικής ποίησης ως άκρα εκλέπτυνση στο ποίημα “Το μίζαρον”el_GR
dc.typeOtherel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής