| dc.contributor.advisor | Μαρίνης, Άγις | |
| dc.contributor.author | Τεκέλα, Στέλλα | |
| dc.contributor.other | Tekela, Stella | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2018-02-14T10:16:10Z | |
| dc.date.available | 2018-02-14T10:16:10Z | |
| dc.date.copyright | 2018-02-14 | |
| dc.date.issued | 2018-01 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2018/00077 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3246 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στην παρούσα διατριβή θα γίνει ανάλυση και σύγκριση των ευριπίδειων χαρακτήρων της Μήδειας και της Εκάβης ( στα ομώνυμα δράματα ) ως προς τη γυναικεία τους ταυτότητα και ειδικότερα το ζήτημα της μητρότητας. Σκοπός της διατριβής είναι να ξεσκεπάσει τα προσωπεία των βάρβαρων αυτών γυναικών και να αποκωδικοποιήσει την πλαστή περσόνα που χρησιμοποιούν για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Η μητρότητα επαναπροσδιορίζει τον ορισμό της εσωτερικής και εξωτερικής ελευθερίας η οποία με την σειρά της παίρνει διαφορετικές μορφές στους ψυχισμούς των γυναικών της αρχαίας και σημερινής εποχής. Αναθεωρώντας τις διαφορετικές θεωρίες επεξήγησης της παιδοκτονίας, αποδεικνύω ότι η Σιμόν ντε Μποβουάρ διείσδυσε βαθύτερα στην προσωπικότητα της ερωτευμένης γυναίκας, η οποία ως εγκλωβισμένο θηλυκό γίνεται πιο επαναστατική κι επιθετική. Επιπροσθέτως, οι Mackay και Allan επεξεργάζονται με διεισδυτικό τρόπο την ψυχολογία του παιδοκτόνου, προσθέτοντας ένα ακόμα λιθαράκι στη φιλοσοφία της γαλλίδας φεμινίστριας. Έτσι, η μελέτη αποτελεί ένα συγκερασμό ψυχαναλυτικής-ψυχολογικής προσέγγισης και φιλολογικής ανάλυσης. Ως τελικό συμπέρασμα, ανακαλύπτουμε πως οι τραγωδίες δεν αποδεικνύουν μονάχα την κοινωνική αδικία που υφίστανται οι γυναίκες καθημερινώς από το αρσενικό, αλλά κάτι βαθύτερο: η μητρότητα, ως βιολογική διαδικασία, δεν μπορεί να αποφευχθεί, έτσι η γυναίκα είναι καταδικασμένη να την υποστεί. Κάποιες γυναίκες λοιπόν, βλέπουν μέσα στα παιδιά τους την αδυναμία του θηλυκού , ενώ κάποιες άλλες προστατεύουν την ιδέα της μητρότητας ωσάν να είναι η μοναδική τους ελπίδα για εσωτερική ελευθερία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως οι δύο γυναίκες είναι μητέρες: τόσο όμοιες αλλά και τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες. Έτσι, αναλύοντας ένα συνδυασμό διαφορετικών θεωριών της κλασσικής φιλολογίας και της ψυχολογίας, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Η Εκάβη εκδικείται την παραβιαζόμενη μητρότητά της ενώ η Μήδεια δεν διστάζει να σκοτώσει τα ίδιά της τα παιδιά για να εκδικηθεί τον προδότη του έρωτά της. Η μητρότητα λοιπόν, ως κορωνίδα των δύο έργων, προκαλεί την ακραία αντίδραση στις τραγωδίες, αποτελώντας κατ’ αρχάς και εν τέλει, το βασικό κίνητρο για εκδίκηση. | el_GR |
| dc.format.extent | 54 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ευριπίδης -- π. 480-406 π.Χ. -- Κριτική και ερμηνεία | el_GR |
| dc.title | Ανάλυση και σύγκριση των ευριπίδειων χαρακτήρων της Μήδειας και της Εκάβης (στα ομώνυμα δράματα) ως προς τη γυναικεία τους ταυτότητα και ειδικότερα το ζήτημα της μητρότητας | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | In the present dissertation, an analysis and comparison of the Euripides characters of Medea and Hecuba (in the homonymous dramas) will be made, as regards their feminine identity and in particular the issue of maternity.The aim of the dissertation is to uncover the faces of these barbarous women and decode the fake characters they use to achieve their purposes. Maternity redefines the definition of internal and external freedom, which in turn, takes different forms in the psyche of women in the ancient and modern times. Reviewing the different theories of explanation of infanticide, I can prove that Simon de Beauvoir penetrated deeper in the personality of the loved woman who as a trapped female becomes more revolutionary and aggressive. Additionally, Macky and Allan are processing in a penetrating way the psychology of the person who commits infanticide, adding a further small step in the philosophy of the French feminist. Generally, this dissertation is a combination of modern psychoanalysis and philological analysis.
As a final conclusion, we find that tragedies do not only prove the social injustice suffered by women every day by the male, but even deeper: maternity, as a biological process, cannot be avoided, so the woman is «condemned» to suffer it. Some women, therefore, see within their children the weakness of the female, while others protect the idea of maternity as their unique hope for inner freedom. It is not a coincidence, that the two women are both mothers: so identical but also so diametrically opposing. Thus, by analyzing a combination of different theories of classical philology and psychology, we reach the following conclusion: Hecuba takes revenge on the innocent children for the violation of her maternity, while Medea does not hesitate to kill her own children in order to avenge the traitor of her love. Therefore, maternity, as the crown of the two dramas, causes the extreme reaction in the tragedies, being, at the beginning and ultimately, the main motive for revenge. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
