| dc.contributor.advisor | Μαρίνης, Άγις | |
| dc.contributor.author | Ιωαννίδου, Σωτηρία | |
| dc.contributor.other | Ioannidou, Sotiria | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2017-02-22 | |
| dc.date.accessioned | 2017-02-22T11:32:13Z | |
| dc.date.available | 2017-02-22T11:32:13Z | |
| dc.date.copyright | 2016-12 | |
| dc.date.issued | 2017-02-22 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2016/00053 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2817 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η τραγωδία του Αισχύλου Πέρσες, η οποία προσεγγίζεται από την οπτική της θεωρίας της Αφηγηματολογίας. Συγκεκριμένα, με αφετηρία την αφηγηματική τυπολογία του Genette και ειδικά την κατηγορία του χρόνου, διερευνώνται οι χρονικές σχέσεις και η συνακόλουθη δομή του έργου. Ως εκ τούτου, επιχειρείται να αναδειχθεί η δραματική αποτελεσματικότητα των αναχρονιών και των εναλλαγών του αφηγηματικού ρυθμού, όπως, επίσης, και η συμβολή τους στη θεματική ολοκλήρωση του έργου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αισχύλος από την αρχή του δράματος αφήνει να διαφανεί ένα απαισιόδοξο προαίσθημα για τη διπλή τραγωδία, και της Περσίας και του Ξέρξη, που ήδη έχει συντελεστεί. Αυτό το προαίσθημα θα επιβεβαιωθεί από τον Αγγελιαφόρο, τον Δαρείο και τον ίδιο τον Ξέρξη. Επομένως, μελετάται και αποδεικνύεται η συμβολή των χρονικών σχέσεων στον έλεγχο της ροής των πληροφοριών, η οποία ποικίλλει, ώστε να συντηρεί μεν το ενδιαφέρον των θεατών και να τους κατευθύνει προς την κατάληξη του δράματος, ενώ αφετέρου αναδεικνύει την τραγικότητα των δραματικών προσώπων. | el_GR |
| dc.format.extent | 81 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Αισχύλος -- Πέρσαι | el_GR |
| dc.subject | Aeschylus -- Persians | el_GR |
| dc.subject | Αισχύλος -- 524-456 π.Χ. -- Πέρσαι | el_GR |
| dc.title | Η δομή του χρόνου στην αρχαία ελληνική τραγωδία: Ένα παράδειγμα, Οι Πέρσες του Αισχύλου | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The object of this master thesis is the tragedy of Aeschylus' Persians, which is approached from the perspective of the theory of narratology. Specifically, based on the narrative typology of Genette and especially the category of time, we investigate the temporal relations and the subsequent structure of the play. Hence, we attempt to highlight the dramatic effectiveness of anachronies and the diversity of the narrative rhythm, together with their contribution to the thematic completion of the pray. It is characteristic that Aeschylus right from the beginning of the drama suggests a pessimistic feeling about the double tragedy, of both Persia and Xerxes, which has already taken place. This feeling will be confirmed by the Messenger, Darius and Xerxes himself. Therefore, we study and we prove the contribution of time relations in the control of the information flow, which varies in order to maintain the audiences’ interesting and lead them to the peak of the drama, while highlighting the tragedy of the dramatic characters. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
