| dc.contributor.advisor | Χαραλάμπους, Μαριάννα | |
| dc.contributor.author | Κέντρου, Ευαγγελία | |
| dc.contributor.other | Kentrou, Evaggelia | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2015-08-23 | |
| dc.date.accessioned | 2015-08-24T11:29:40Z | |
| dc.date.available | 2015-08-24T11:29:40Z | |
| dc.date.copyright | 2015-06 | |
| dc.date.issued | 2015-08-24 | |
| dc.identifier.other | ΔΜΥ/2015/00295 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2052 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Εισαγωγή
Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι οι φυσιοθεραπευτές βρίσκονται σε κίνδυνο πρόκλησης τραυματισμών που σχετίζονται με την εργασία λόγω της απαιτητικής φύσης της εργασίας τους, η οποία είναι επαναλαμβανόμενης και υψηλής έντασης εργασία.
Σκοπός
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει το ποσοστό και τα αναφερόμενα αίτια των επαγγελματικών μυοσκελετικών τραυματισμών των φυσιοθεραπευτών της Αττικής που εργάζονται σε εργαστήρια φυσιοθεραπείας, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου των τελευταίων δύο ετών.
Υλικό και Μέθοδος
Επιλέχθηκαν τυχαία 200 φυσιοθεραπευτές από την ενεργή λίστα μελών του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.). Τους ταχυδρομήθηκε ένα αυτό-αναφερόμενο ερωτηματολόγιο, στο οποίο υπήρχαν ερωτήσεις για τον τύπο τραυματισμού, τη σωματική περιοχή, τις δραστηριότητες κατά τον τραυματισμό και τις αντιδράσεις των φυσικοθεραπευτών μετά τον τραυματισμό.
Επιστράφηκαν 165 ερωτηματολόγια, δίνοντας ένα ποσοστό ανταπόκρισης 83%. Από αυτά μόνο τα 152 αφορούσαν φυσιοθεραπευτές με τουλάχιστο 2 χρόνια κλινικής εμπειρίας.
Αποτελέσματα
Το 97% αναφέρονται σε επικράτηση ενός μυοσκελετικό τραυματισμού τα τελευταία 2 χρόνια.
Η υψηλότερη συχνότητα του τραυματισμού ήταν στην οσφύ.
Οι φυσιοθεραπευτές ανέφερε τον αυχένα και τον καρπό και το χέρι να έχει το δεύτερο υψηλότερο
ποσοστό.
Ως τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος οι φυσιοθεραπευτές ανέφεραν την πραγματοποίηση αλλαγών στις συνήθειες της εργασίας τους, όπως εφαρμογή διαλειμμάτων ή μείωση της «δια χειρός» θεραπείας των ασθενών.
Η πλειοψηφία των φυσιοθεραπευτών ανέφεραν ότι δεν αναφέρουν τον τραυματισμό τους, δεν επισκέπτονται γιατρό, δεν περιορίζουν το χρόνο επαφής με τον ασθενή ή τις εργασιακές τους δραστηριότητες και δε σκέφτονται να εγκαταλείψουν το επάγγελμα.
Συμπεράσματα
Αν και οι φυσιοθεραπευτές αναγνωρίζονται ως γνώστες στην πρόληψη και τη θεραπεία των μυοσκελετικών τραυματισμών, είναι ευαίσθητοι για επαγγελματικούς τραυματισμούς του μυοσκελετικού συστήματος, λόγω της άσκησης καθηκόντων εργασίας έντασης.
Από τη μελέτη προκύπτει πως οι ΕΜΣΤ και κυρίως η οσφυαλγία είναι πολύ συχνοί στον πληθυσμό των φυσιοθεραπευτών στην Αττική.
Το γυναικείο φύλο φαίνεται ότι αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση των ΕΜΣΤ.
Ανεξάρτητα από το είδος της ενασχόλησης και παρά τα συμπτώματά τους οι φυσιοθεραπευτές της μελέτης δήλωσαν ότι εξακολούθησαν να εργάζονται. Στη μελέτη των ΕΜΣΤ στην Αττική οι φυσιοθεραπευτές δεν αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα και τις συνέπειες του προβλήματος των ΕΜΣΤ και δεν τις αναφέρουν σε ειδικούς.
Οι στάσεις και συμπεριφορές των φυσιοθεραπευτών-ασθενών όσον αφορά το θέμα είναι δυνατό να βελτιωθούν μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης και ενημέρωσης για πρόληψη και αντιμετώπιση. Περαιτέρω έρευνες για το θέμα αυτό στον ελλαδικό χώρο απαιτούνται. | el_GR |
| dc.format.extent | 64 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Επαγγελματικοί μυοσκελετικοί τραυματισμοί -- Φυσιοθεραπευτές | el_GR |
| dc.subject | Musculoskeletal work injuries -- Physiotherapists | el_GR |
| dc.title | Μυοσκελετικοί τραυματισμοί φυσιοθεραπευτών εργαζομένων σε εργαστήρια φυσικοθεραπείας στην Αττική | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Introduction
Researches show that physiotherapists find themselves at risk challenge of work related injuries because the exigent nature of their work, which is repeated also high intensity work.
Aim
The aim of present study was to investigate the percentage and the reported reasons of WMSD of physiotherapists of Attica that working in private physiotherapy, at a duration of period of the last two years.
Subjects and Methods
Two hundred physiotherapists were randomly selected from the EOPΥY active membership list. Questionnaires were mailed to them referring to the type of injuries, body region affected, working activities by the time of injuries and physiotherapists reactions.
One hundred sixty five questionnaires were returned, giving a response rate of 83%.
Only 152 of these questionnaires concerned physiotherapists that had 2 years of clinical experience at least.
Self-reports of injuries were obtained.
Results
The estimated percentage of any WMSD was 97%.
The higher frequency of injuries was low back injuries.
Physiotherapists reported that neck, wrist and the hand had the second higher percentage.
As ways of confrontation of problem the physiotherapists reported the realization of changes in the habits of their work, as application of breaks or reduction of “manual therapy” treatment of patients.
The majority of physiotherapists reported that they do not report their injuries, do not visit the doctor , do not limit the working time with patients or their working activities . Also they are not thinking of changing their profession.
Conclusions
Even if the physiotherapists are recognized as acquaintances in the prevention and the treatment of WMSDs they are prone in WMSD, because of their work of intensity.
From the study it results that the WMSDs and mainly the low back are very frequent in the population of physiotherapists in Attica.
Female gender appears to be constituting factor for the appearance of WMSDs.
Despite the type of injuries and symptoms, physiotherapists of study declared that they continued working. In the study of WMSDs in Attica, physiotherapists do not recognize the severity and the consequences of WMSDs problem and do not report it in experts.
The attitude and behavior of physiotherapists with regard to the subject, is possible to be improved via the suitable education and briefing on prevention and confrontation.
Further researches for this subject in Greece are required. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
