Show simple item record

dc.contributor.advisorΛιαπής, Βάϊος
dc.contributor.authorΜοσχοπούλου, Μαρία
dc.contributor.otherMoschopoulou, Maria
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2015-08-18
dc.date.accessioned2015-08-18T10:35:45Z
dc.date.available2015-08-18T10:35:45Z
dc.date.copyright2015-05
dc.date.issued2015-08-18
dc.identifier.otherΘΣΠ/2015/00028el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/1993
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΣτόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής ήταν αφενός να διερευνηθεί η σχέση του μονολόγου Αίας του Γ. Ρίτσου με την ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή και αφετέρου να ανιχνευθούν πιθανές επιρροές της υπαρξιστικής φιλοσοφίας στον συγκεκριμένο μονόλογο. Καταρχάς, διαπιστώθηκε ότι η επιλογή του Ρίτσου να συνδιαλεχτεί με τον αρχετυπικό μύθο, ιδιαίτερα όπως τον απαθανάτισε η γραφίδα του Σοφοκλή, θα πρέπει να αποδοθεί στις αναλογίες που εντόπισε ο ποιητής ανάμεσα στον ήρωα του Τρωικού πολέμου και στις προσωπικές, αλλά και συλλογικές εμπειρίες του κόσμου της Αριστεράς κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Η συνεξέταση του σύγχρονου Αίαντα με τη σοφόκλεια τραγωδία στους τομείς της δομής, της πλοκής, των δραματικών προσώπων και των αφηγηματικών στοιχείων, κατέδειξε ότι μέσα από συγκλίσεις, αλλά και αποκλίσεις, ο Ρίτσος ανασημασιοδοτεί το τραγικό διακείμενο εντάσσοντάς το στα ιστορικά συμφραζόμενα του καιρού του. Οι έριδες, ο διχασμός, η αδυναμία της Αριστεράς να υλοποιήσει τα οράματα που ενέπνευσαν τον ποιητή και μεγάλο μέρος της γενιάς του, αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο συνθέτει τον Αίαντα. Ο ήρωας του Ρίτσου, είναι ένας άνθρωπος με έντονα τα σημάδια της σωματικής, αλλά, κυρίως, της ψυχικής φθοράς. Η τραγικότητά του συνίσταται στην καταβολή του από τους συνεχείς και αδικαίωτους αγώνες, στο αίσθημα της αλλοτρίωσης από τους συντρόφους, στην αδυναμία του να οικοδομήσει μια ζωή βιωτή. Στο δεύτερο κεφάλαιο της διατριβής αναζητήθηκαν κοινοί τόποι ανάμεσα στο ποιητικό κείμενο του Ρίτσου και στη σκέψη των υπαρξιστών φιλοσόφων, κυρίως του Σαρτρ. Μολονότι το υπαρξιστικό υπόβαθρο του μονολόγου δεν μπορεί να τεκμηριωθεί απόλυτα, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ο Ρίτσος έχει δεχτεί την επίδραση του ανωτέρω φιλοσοφικού ρεύματος. Ζητήματα που θίγονται στο ποίημα και απηχούν, σε μεγάλο βαθμό, τη σκέψη των υπαρξιστών είναι η προσπάθεια απαλλαγής του ήρωα από τα έξωθεν δοσμένα χαρακτηριστικά, η άρνηση του παρελθόντος του, η συγκρουσιακή σχέση με τους Άλλους και η ‘‘τυραννία’’ του βλέμματός τους, ο διαρκής αγώνας του για απαλλαγή από τις τύψεις και κατάκτηση της ελευθερίας, η κόπωση που προκαλείται από την απουσία νοήματος στη ζωή, η απόρριψη του Θεού, η εκμηδένιση του Εγώ και η επιλογή της αυτοχειρίας.el_GR
dc.format.extentvi, 48 σ. 30 εκ.el_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΓιάννης Ρίτσος -- 1909-1990el_GR
dc.subjectΡίτσος, Γιάννης -- Αίαςel_GR
dc.titleΓ. Ρίτσος, Αίας: Σύγκριση με τον Αίαντα του Σοφοκλή και ανίχνευση στοιχείων της υπαρξιστικής φιλοσοφίας στο ποίημαel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractThe subject of this master thesis was to investigate the relationship of Ritsos’s monologue Ajax with the tragedy by Sophocles and to trace possible influences of existential philosophy in this monologue. Firstly, it was noted that the choice of Ritsos to communicate with the archetypal myth, especially as this was immortalized by the writings of Sophocles, is due to the similarities identified by the poet between the hero of the Trojan War and both his personal and collective experiences of the political Left. The comparison of the modern Ajax with the Sophocles’s tragedy concerning plot, structure, dramatic persons and narrative elements, showed that through convergences and divergences, Ritsos gives a new meaning to the tragic intertext and integrates it into the historical context of his time. Ritsos’s Ajax could be identified with any militant of the communist party being disappointed with the disputes and wrong decisions which marked the political Left, having a sense of futility of his efforts, and seeking, in vain, new footholds. The second chapter of the thesis sought common grounds between the poetic text of Ritsos and the thinking of existential philosophers, mainly the one of Sartre. Although the existential background of the monologue cannot be fully documented, there are clear indications that Ritsos was influenced by this philosophical current. Issues raised, such as the hero’s effort to release himself from all given characteristics, the denial of his past, the tyrannical gaze of the Others and the conflicting relationship with them, the ongoing struggle for freedom, the fatigue caused by lack of meaning in life, the rejection of God, the choice of annihilation of the Ego and suicide, reflect to a large extent, the thinking of existentialists.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record