| dc.contributor.advisor | Παναγιωτόπουλος, Χρήστος | |
| dc.contributor.author | Κυνηγαλάκη, Ειρήνη | |
| dc.contributor.other | Kynigalaki, Irene | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2015-03-17 | |
| dc.date.accessioned | 2015-03-20T10:43:09Z | |
| dc.date.available | 2015-03-20T10:43:09Z | |
| dc.date.copyright | 2015-01 | |
| dc.date.issued | 2015-03-20 | |
| dc.identifier.other | ΔΜΥ/2015/00257 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/1799 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσε το ακανθώδες δικαίωμα διάθεσης της ζωής από το ίδιο το άτομο ή διαφορετικά το δικαίωμα στην ευθανασία.
Σκοπός της έρευνας ήταν η καταγραφή των απόψεων και της δυνητικής συμπεριφοράς Ελλήνων ιατρών σε ειδικότητες με ανίατους ασθενείς δεδομένου ότι στην Ελλάδα η ευθανασία αποτελεί ποινικό αδίκημα.
Η έρευνα έγινε βάσει της ποιοτικής μεθόδου και σύμφωνα με τη δειγματοληψία ποσόστωσης. Το δείγμα αποτέλεσαν οχτώ ιατροί εξειδίκευσης εντατικολογίας και πέντε νευροχειρουργοί, εργαζόμενοι σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Ελλάδος με καθημερινές εφημερίες. Το μεθοδολογικό εργαλείο που επιλέχθηκε ήταν η σε βάθος συνέντευξη με τη μέθοδο της ημιδομημένης συνέντευξης.
Αποτελέσματα: Αν και η ευθανασία στην πλειονότητά των εθνικών νομοθεσιών των κρατών απαγορεύεται, τα τελευταία χρόνια η εισαγωγή νέων διατάξεων για τα δικαιώματα του ασθενούς ενίσχυσε την αυτονομία αυτών. Όσον αφορά στην παθητική ευθανασία οι Έλληνες ιατροί είχαν να αναφέρουν περιστατικά για τα οποία αφού δεν υπήρχε καμία ελπίδα, δεν προχώρησαν σε παράταση ζωής. Η European Association of Palliative Care (EAPC), όμως, χαρακτηρίζει τη παραπάνω συμπεριφορά ως παρηγορητική καταστολή ή φροντίδα και απορρίπτει τον όρο παθητική ευθανασία. Πράξεις ή τουλάχιστον επιθυμίες ενεργητικής ευθανασίας από τη μεριά του ασθενούς δεν αναφέρθηκαν από κανέναν επαγγελματία υγείας. Γεγονός που αποδίδεται στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων. Επίσης, το συγγενικό περιβάλλον του ασθενούς (ειδικά σε ασθενείς με αδυναμίας επικοινωνίας) μπορεί να επηρεάσει τους ιατρούς στις αποφάσεις τους. Στην πλειοψηφία τους οι ιατροί ακολουθούν τις επιταγές των οικείων των ασθενών όταν πρόκειται για τη διατήρηση της υποστηρικτικής αγωγής. Εξάλλου πράξεις ευθανασίας επιφέρουν μεγάλο ψυχολογικό κόστος και στους ίδιους τους ιατρούς, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά. Παρόλα αυτά, κι ενώ δεν υπάρχει εκπαιδευτική κατάρτιση για θέματα βιοηθικής και ιατρικής δεοντολογίας στους Έλληνες επαγγελματίες υγείας, οι περισσότεροι τίθενται υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Μια σημαντική πλευρά της αποποινικοποίησης της ευθανασίας που εντοπίστηκε είναι η ώθηση που μπορεί να δώσει στη δωρεά οργάνων.
Συμπεράσματα: Το δικαίωμα στην ευθανασία παρουσιάζει μια ανομοιόμορφη δυναμική από χώρα σε χώρα και από κουλτούρα σε κουλτούρα. Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της ευθανασίας είναι το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ενώ η παρηγορητική φροντίδα απευθύνεται σε εκείνους που δεν μπορούν να διαχειριστούν τον επικείμενο θάνατο. Οι Έλληνες ιατροί και η ελληνική κοινωνία είναι επιφυλακτικοί υπό τις παρούσες συνθήκες απέναντι σε περιστατικά ευθανασίας. Σε περίπτωση, όμως, νομιμοποίησης της είναι δεκτικοί υπό ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, το οποίο θα κατοχυρώνει τους ασθενείς και τους ιδίους τους ιατρούς λαμβανομένου υπόψη του ψυχολογικού κόστους που υφίστανται. Πριν, όμως, από οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια ή συγχρόνως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να εισάγει το μάθημα της βιοηθικής στις ιατρικές σχολές. Αν και στη παρούσα μελέτη το δείγμα ήταν μικρό, η επιλογή των ιατρών έγινε από ειδικότητες που διαχειρίζονται βαριά περιστατικά γιατί τα αιτήματα για ευθανασία προέρχονται συνήθως από αυτή την ομάδα ασθενών. | el_GR |
| dc.format.extent | viii, 70 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Ενεργητική ευθανασία | el_GR |
| dc.subject | Active euthanasia | el_GR |
| dc.subject | Παθητική ευθανασία | el_GR |
| dc.subject | Passive euthanasia | el_GR |
| dc.subject | Βιοηθική -- Ευθανασία | el_GR |
| dc.subject | Bioethics -- Euthanasia | el_GR |
| dc.title | Ευθανασία και ιατρική; Διλήμματα και απαντήσεις | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The thorny right of disposition of life by the individual itself or otherwise the right to euthanasia constituted the objective of the present study.
Aim of this research study was the documentation of the viewpoints and potential deportment of Greek doctors with specialties that frequently manage patients with irremediable or terminal diseases.
The research was conducted using qualitative methods and according to quota sampling. The sample was formed by eight doctors with intensive care subspecialty and five neurosurgeons that practice in one of the largest hospital units in Greece where the Acute and Emergency Department accepts admissions in 24hourly basis. The methodological tool that was selected was in-depth interviewing using the method of semi structured interview.
Results: Despite the fact that euthanasia is forbidden in the majority of national legislations, introduction of new ordinances concerning patient’s rights, over the last years, reinforced their independence. As regards passive euthanasia, Greek doctors based on their experience, reported terminal cases which did not receive further life support. However, European Association of Palliative Care (EAPC) characterizes the above mentioned procedure as palliative sedation or care and rejects the term passive euthanasia. Actions or at least desire expressed by the patient concerning proceeding with active euthanasia were not reported by anyone of the medical stuff. Fact that is mainly due to the religious beliefs of the Greeks. Furthermore, patient’s family environment (especially in cases where the patient is unable to communicate) may affect medical decision making. Physicians, in their majority, act at family’s behest when regarding maintenance of the supportive treatment. Besides, euthanasia acts induce great psychological cost to physicians themselves, particularly in pediatric patients. Despite all of the above, and even though Greek physicians undergo no educational training concerning bioethics and medical ethics, most of them advocate of legalization of euthanasia under strict prerequisites. One significant aspect of the decriminalization of euthanasia that was detected is the propulsion of organ donation and transplantation.
The right to euthanasia demonstrates an irregular dynamic amongst countries and cultures. Primary argument of those who support euthanasia is the right to dignity whilst palliative care aims at those who cannot cope with the impending death. Greek physicians and society are skeptical towards cases of euthanasia under the present circumstances. However, in case of legalization of euthanasia, they appear to be receptive under a strict legal framework, which will safeguard patients and physicians taking into consideration the psychological cost that they experience. Prior or along with any action the Greek academic program must introduce the course of bioethics to every medical school. In spite the fact that the sample of the present study is considered small, the selection of the participating physicians was based on specialties that manage very severe cases, since the requests for euthanasia usually originate from this group. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
