| dc.contributor.advisor | Τσολακίδου, Αικατερίνη | |
| dc.contributor.author | Βλάχου, Στυλιανή | |
| dc.contributor.other | Vlachou, Styliani | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2023-02-17T07:08:38Z | |
| dc.date.available | 2023-02-17T07:08:38Z | |
| dc.date.copyright | 2023-02-17 | |
| dc.date.issued | 2022-12 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2022/00129 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/5507 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Στόχος της παρούσας διατριβής είναι να μελετηθεί ο τρόπος παρουσίασης της μορφής και του μύθου της Ωραίας Ελένης τόσο στην αρχαία όσο και στη νεότερη λογοτεχνία, με ιδιαίτερη έμφαση στις μεταμορφώσεις της ηρωίδας και του μυθολογικού υλικού από τον Όμηρο και τον Στησίχορο στον Ευριπίδη, τον Σεφέρη και τον Ρίτσο. Χρήσιμα μεθοδολογικά εργαλεία που αξιοποιήθηκαν για την επίτευξη των στόχων της μελέτης είναι οι θεωρίες της πρόληψης και της διακειμενικότητας με σκοπό να διερευνηθούν οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα υπό εξέταση κείμενα. Ένας ακόμη στόχος είναι να απαντηθεί το πώς παρουσιάζεται η Ελένη μέσα από τα κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας και της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας. Από τα πιο ενδιαφέροντα ερευνητικά ερωτήματα υπήρξε η μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι νεότεροι ποιητές αντιμετωπίζουν και εμπνέονται από τα κείμενα της αρχαιότητας υπό το πρίσμα της θεωρίας της πρόσληψης. Η μυθολογία γενικά προβάλλει την Ελένη σαν ένα πρότυπο ομορφιάς που στάθηκε αίτιο ενός δεκάχρονου πολέμου και οδήγησε στον αφανισμό πλήθους ανδρών και μεγάλων ηρώων. Στον Όμηρο η Ελένη δεν αποτελεί στόχο κατάκρισης ή αποδοκιμασίας , μολονότι φαίνεται καθαρά και στα δύο έπη ότι ο πόλεμος έγινε εξαιτίας της. Θα λέγαμε, ότι η ομηρική Ελένη ασκεί έντονα η ίδια την αυτοκριτική της. Στη μεταγενέστερη λυρική ποίηση δημιουργείται η εικόνα μιας επιπόλαιης γυναίκας που δε δίστασε να προδώσει τον άνδρα της και να οδηγήσει σε πόλεμο δύο λαούς. Αντίθετα, ο Ευριπίδης παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική εικόνα της Ελένης και αποκαθιστά το όνομα και τη φήμη της μέσα από την ομώνυμη τραγωδία του, τονίζοντας πως θα ήταν παράλογο να ευθύνεται μια γυναίκα για έναν τόσο μεγάλο πόλεμο. Από την αρχαία γραμματεία δε θα μπορούσε να λείπει ο αρχαίος ποιητής Στησίχορος, ο οποίος είναι ο πρώτος που έδωσε τη διαφορετική εκδοχή του μύθου της Ελένης που υιοθέτησαν οι κατοπινοί δημιουργοί μεταξύ των οποίων βρίσκεται και ο Ευριπίδης. Στην νεότερη λογοτεχνία ο Γιώργος Σεφέρης εμπνέεται από τον μύθο για να μεταφέρει ένα πάντα επίκαιρο δίδαγμα. Ο μύθος είναι το μέσο που χρησιμοποιεί για να δώσει υπόσταση στη διαχρονική αλήθεια της ματαιότητας και της φρίκης του πολέμου. Κλείνοντας, η Ελένη του Γιάννη Ρίτσου είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα που αναπολεί το ένδοξο παρελθόν της. Αντιμετωπίζεται πολύ ανθρώπινα και δε μοιάζει καθόλου με τη μυθική. Παρόλα αυτά και ο Ρίτσος μέσα από το ποίημά του μεταφέρει το μήνυμα της ματαιότητας του πολέμου. | el_GR |
| dc.format.extent | vi, 45 σ. ; 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Όμηρος--8ος αιώνας π.Χ.--Ελένη | el_GR |
| dc.subject | Ελένη της Τροίας (Ελληνική μυθολογία) στην λογοτεχνία | el_GR |
| dc.title | Ο Μύθος της Ελένης όπως παρουσιάζεται μέσα από την Αρχαία και τη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The aim of this dissertation is to study the way we present the form and the myth of the beautiful Helen in both ancient and modern literature, with special emphasis on the transformations of the heroine and the mythological material from Homer and Stesichorus in Euripides, Seferis and Ritsos. Useful methodological tools used to achieve the objectives of the study are theories of reception and intertextuality in order to investigate the relationships that develop between the texts in question. Another goal is to answer how Helen is presented through the texts of Ancient Greek Literature and Modern Greek Literature. One of the most interesting research questions has been the study of the way in which younger poets approach and get inspired by the texts of ancient literature that examines the theory of reception. Mythology generally portrays Helen as a model of beauty that was the cause of a ten-year war and led to the extinction of many men and great heroes. In Homer, Helen is not a target of condemnation or disapproval, although it is clear in both presentations that the war was fought because of her. We could say that the Homeric Helen strongly exercises her self-criticism. In later lyric poetry, the image of a superficial woman is created who did not hesitate to betray her husband and lead two nations to war. On the contrary, Euripides presents a completely different image of Helen and restores her name and reputation through his tragedy of the same name, emphasizing that it would be absurd for a woman to be responsible for such a big war. The ancient poet Stesichorus could not be missing from the ancient literature, who was the first to give a different version of the myth of Helen adopted by the later creators, among whom is Euripides. In modern literature, George Seferis is inspired by myth to convey an always up-to-date lesson. Myth is the means he uses to give substance to the timeless truth of the futility and horror of war. In closing, Helen of Giannis Ritsos is an old woman who recalls her glorious past. It is treated very humanely and does not look at all like the mythical one. Nevertheless, Ritsos conveys the message of the futility of war through his poem. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
