Κίνητρα και τρόποι βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης ληπτών ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (ΕΕΕ) στην Κύπρο
Επιτομή
Μετά την οικονομική κρίση του 2013 στην Κύπρο, κατέστη αναγκαίος ο εκσυγρονιμός της Νομοθεσίας που αφορά την χορήγηση οικονομικής βοήθειας από το Κράτος προς ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, ώστε να συμπεριληφθούν και οι μακροχρόνια άνεργοι.
Έτσι το 2014, ψηφίστηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων, ο περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Γενικά Κοινωνικών Παροχών Νόμος (109(Ι)/2014), ο οποίος προβλέπει την παροχή σε άτομα με αναπηρίες, σε ηλικιωμένους και σε μακροχρόνια άνεργους, Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, υπό προϋποθέσεις (στη συνέχεια θα αναφέρεται ως "ο Νόμος")
Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να διαπιστωθεί κατά πόσο ο Νόμος περιορίζεται μόνο στην οικονομική στήριξη των ληπτών ΕΕΕ ή αν επεκτείνεται και στην παροχή κινήτρων και ευκαιριών για την ένταξη ή επανένταξή τους στην αγορά εργασίας και γενικά στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασής τους με τρόπους άλλους από την οικονομική στήριξη από το Κράτος αλλά και για την αποφυγή του κοινωνικού αποκλεισμού τους, κατά πόσο εφαρμόζονται οι πρόνοιες του Νόμου και ποιες πρακτικές και/ή πολιτικές θα πρέπει να εφαρμοστούν προκειμένου να επιτύχει η ένταξη ή επανένταξη των ληπτών ΕΕΕ στην αγορά εργασίας και κατ’ επέκταση η οικονομική ανεξαρτησία τους ώστε η παροχή ΕΕΕ να αποτελεί ένα προσωρινό μέτρο.
Από την έρευνα η οποία διεξήχθη ανάμεσα σε 50 λήπτες ΕΕΕ, φάνηκε ότι αν και στην Κύπρο ισχύει ένα σχετικά ικανοποιητικό Νομοθετικό πλαίσιο και προβλέπονται προγράμματα, πρακτικές και πολιτικές για την ένταξη ή επανένταξη των ληπτών ΕΕΕ στην αγορά εργασίας και γενικά για την βελτίωση της οικονομικής κατάστασής τους με τρόπους άλλους από την οικονομική στήριξη του Κράτους, εντούτοις αυτά δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται στον ελάχιστο βαθμό, με αποτέλεσμα η παροχή ΕΕΕ να τείνει να μετατραπεί από προσωρινό, σε μόνιμο μέτρο με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τους λήπτες ΕΕΕ αλλά και για την κοινωνία και την οικονομία του Κράτους.