Η επιβάρυνση που βιώνουν οι φροντιστές ατόμων που έχουν υποστεί Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο
Abstract
Η αύξηση στο προσδόκιμο επιβίωσης και ταυτόχρονα η αύξηση της γήρανσης του πληθυσμού, η εμφάνιση χρόνιων εκφυλιστικών νοσημάτων, οι αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις της φροντίδας και η εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας και η επιβίωση 2/3 των επιζώντων Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων (Α.Ε.Ε.) είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανάγκης για φροντίδα ατόμων με αναπηρίες αποκλειστικά από την οικογένεια. Οι οικογενειακοί φροντιστές αναλαμβάνουν όλο και περισσότερες ευθύνες στη φροντίδα των οικείων τους, οι οποίες παρομοιάζουν με αυτές των επαγγελματιών υγείας ή άλλων κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά σχεδόν πάντα αυτό γίνεται εις βάρος της προσωπικής τους ευημερίας. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας, είναι η διερεύνηση των διάφορων μορφών επιβάρυνσης που βιώνουν οι οικογενειακοί φροντιστές ατόμων που έχουν υποστεί Α.Ε.Ε. ως απόρροια αυτής της φροντίδας. Η ερευνητική εργασίας ήταν ποσοτική. Κάλυψε αστικές και αγροτικές περιοχές της ελεύθερης Κύπρου, με δείγμα 103 φροντιστών. Η αξιολόγηση της επιβάρυνσης εκτιμήθηκε με την κλίμακα της επιβάρυνσης των Zarit και συνεργατών ( Zarit Burden Interview). Την πλειονότητα των οικογενειακών φροντιστών αποτελούσαν γυναίκες, κυρίως σύζυγοι και θυγατέρες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η συντριπτική πλειοψηφία των φροντιστών δεν έχει δεχθεί καμία εκπαίδευση, ώστε να διαχειριστεί τις ανάγκες της φροντίδας. Επιπρόσθετα το αυξημένο κόστος φροντίδας, η συγκατοίκηση με τους ασθενείς, η εξ αίματος συγγένεια φροντιστή και δέκτη φροντίδας και τα αυξημένα προβλήματα υγείας οδηγούν στην παρουσία ψηλών ποσοστών επιβάρυνσης, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ψυχική και σωματική υγεία των φροντιστών. Η ένταση ρόλου, η προσωπική ένταση, η αποστέρηση διαπροσωπικών σχέσεων, η στάση ανάμεσα στο φροντιστή και στο δέκτη της φροντίδας, συμβάλλουν επίσης στην αύξηση της βιωμένης επιβάρυνσης. Η τεκμηριωμένη ύπαρξη του προβλήματος, ενισχύει την ανάγκη στήριξης των φροντιστών μέσω των υπηρεσιών υγείας, των δικτύων κοινωνικής μέριμνας και των τοπικών κοινωνιών.