Ενδογλωσσική μετάφραση: Η περίπτωση του αδίδακτου κειμένου
Επιτομή
Ο σκοπός αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής είναι να αναδείξει μία δέσμη ερωτημάτων και προβληματικών όψεων που συνδέονται με τη διδασκαλία του αδίδακτου κειμένου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να διερευνήσει την ανάγκη σύστασης μιας διορθωτικής πρότασης, αξιοποιώντας τα μεθοδολογικά εργαλεία της διαγλωσσικής μετάφρασης στην ενδογλωσσική. Έτσι, στο πρώτο μέρος εξετάζεται η θέση του μαθήματος στα Αναλυτικά Προγράμματα και η ανταπόκρισή του στους διδακτικούς στόχους που σε αυτά διατυπώνονται, ενώ στο δεύτερο μέρος διερευνάται η σχέση του μεταφραστικού ενεργήματος με τις θεωρίες των πολυγραμματισμών, των κειμενικών ειδών και της πραγματολογίας. Λαμβάνοντας υπόψη τις νέες θεωρητικές προσεγγίσεις της μετάφρασης, η θέση μου είναι ότι η μετάφραση συνιστά μέσο μετάβασης από το γλωσσικό και σημειωτικό σύστημα του κειμένου στο βαθύτερο νόημά του και στην κοινωνικοπολιτισμική πραγματικότητα που αυτό εγγράφει. Προτείνοντας, λοιπόν, τρόπους αναμόρφωσης της διδασκαλίας του μαθήματος, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη Συστημική Λειτουργική Γραμματική του Halliday (1994) και στην προσέγγιση της κειμενικής ισχύος των Tsiplakou & Floros (2013).