Ιστορία της δεοντολογίας στην ελληνική δημόσια διοίκηση. Ιστορία του δικαίου στη ελληνική δημόσια διοίκηση

Abstract

Η παρούσα Διατριβή πραγματοποιείται στα πλαίσια ολοκλήρωσης του μεταπτυχιακού προγράμματος «Διοίκησης Επιχειρήσεων» της Σχολής Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης του «Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου».

Θέτοντας στο μικροσκόπιο την ελληνική δημόσια Διοίκηση, μέσα από το κάδρο μιας ελληνικής δικαστικής Υπηρεσίας, της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Βέροιας, θα επιχειρήσει να εντοπίσει ιστορικά και συστηματικά τις λειτουργικές και δομικές εκφάνσεις της διοικητικής κουλτούρας του Δημοσίου, ως παραγώγους της ιδιάζουσας ηθικής και δεοντολογίας του. Με άλλα λόγια θα επιχειρήσει να εντοπίσει τη γενεσιουργό αιτία των πολιτισμικών υποπροϊόντων της Διοίκησης και των συνακόλουθων αποκλινουσών πρακτικών της, στις οποίες θεμελιώνεται το επιχείρημα της κακής, εκλαμβανόμενης από μέρους του πολίτη, ποιότητας παροχής της ελληνικής δημόσιας υπηρεσίας.

Επίσης, θα διερευνήσει την ιστορική εξέλιξη της διοικητικής νομοθεσίας στη μεταπολεμική Ελλάδα, από τον 19ου αιώνα και εντεύθεν και θα επιχειρήσει να απαντήσει κατά πόσο η πρόσφατη νομοθεσία καταφέρνει να συγχρονιστεί με τις σύγχρονες θεωρίες του marketing υπηρεσιών και τις τελευταίες τάσεις στο δημόσιο management (ηγεσία, υποκίνηση, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, στοχοθεσία κ.α.).

Τέλος, θα θέσει το ερώτημα της δυνατότητας πρακτικής εφαρμογής της νομοθετικής εξέλιξης στην καθημερινότητα της Δημόσιας Διοίκησης, εστιάζοντας στα βήματα που πραγματοποιήθηκαν και σε όσα εξακολουθούν να παραμένουν κενό γράμμα, εντοπίζοντας, για πρακτικούς λόγους, σε μία συγκεκριμένη, αποκεντρωμένη δημόσια Υπηρεσία, επιπέδου Διεύθυνσης, αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, την Εισαγγελία Πρωτοδικών Βέροιας (εφεξής ΕΠΒ).