Η ποίηση της γενιάς του τριάντα στο Γενικό Λύκειο: Προβλήματα και προσεγγίσεις στην αποτελεσματική διδασκαλία της νεωτερικής ποίησης

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή πραγματεύεται προβλήματα και προσεγγίσεις αναφορικά με την αποτελεσματική διδασκαλία ποιητικών κειμένων νεωτερικής γραφής, ειδικά της Γενιάς του Τριάντα, στο Γενικό Λύκειο. Η εκπόνηση και ολοκλήρωση της διατριβής βασίστηκε στην αναζήτηση, μελέτη κι επισκόπηση ελληνικής και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας. Αρχικά, γίνεται μια αναδρομή σε οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας, προς τους εκπαιδευτικούς, σχετικά με τη διδασκαλία του μαθήματος της Λογοτεχνίας και συμπεραίνεται ότι σταθερή προτεραιότητα αποτέλεσε η αισθητική εμπειρία των μαθητών. Σύμφωνα όμως με τα Προγράμματα Σπουδών του «Νέου Σχολείου», ως βασικός σκοπός του μαθήματος, τίθεται η κριτική αγωγή στον σύγχρονο πολιτισμό. Τονίζεται, επίσης, ότι το μάθημα πρέπει να είναι κειμενοκεντρικό και μαθητοκεντρικό, ενώ ο εκπαιδευτικός έχει ρόλο διαμεσολαβητικό. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται μοντέλα διδασκαλίας της Λογοτεχνίας και αξιολογείται η θεωρητική τους επάρκεια. Η γνώση των θεωριών της λογοτεχνίας κρίνεται απαραίτητη για τον διδάσκοντα του μαθήματος, καθώς του παρέχει τα «εργαλεία» για να επικοινωνήσει ουσιαστικότερα με τα κείμενα και, ακολούθως, να βοηθήσει τους μαθητές του να γίνουν επαρκείς αναγνώστες ενισχύοντας τη φιλαναγνωσία τους. Ωστόσο, τα νεωτερικά γνωρίσματα της ποίησης στη Γενιά του Τριάντα προκαλούν αναγνωστικές δυσκολίες, οι οποίες αντιμετωπίζονται λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πολυμορφία σε επίπεδο αισθητικής, ύφους, τεχνικών επιλογών. Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της διερεύνησης των προβλημάτων που προκύπτουν κατά την προσέγγιση κειμένων νεωτερικής γραφής, παρατίθενται ορισμένα σχέδια διδασκαλίας που εκπέμπουν το νέο πνεύμα στη διδασκαλία της Λογοτεχνίας συμβάλλοντας στη δημιουργική μάθηση. Εν κατακλείδι, οι οδηγίες για τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας προς τους εκπαιδευτικούς δεν επαρκούν. Στη διδακτική δεν εφαρμόζεται απόλυτα μία και μόνο θεωρία της λογοτεχνίας. Κάθε λογοτεχνικό έργο απαιτεί μια ιδιαίτερη μεθοδολογική προσέγγιση, εξαιτίας της διαφορετικής τεχνοτροπίας του. Χρειάζεται να εμπλουτιστούν τα διδακτικά σενάρια, να γίνουν περισσότερο παιδοκεντρικά και να επιλέγονται ομαδοσυνεργατικές μορφές διδασκαλίας.